Από τη θέση της αρχηγού της αστυνομίας της πόλης Πραξέδις του Μεξικού αναγκάστηκε να παραιτηθεί η Μαρισόλ Βάγιες Γκαρσία πριν από λίγους μήνες, λόγω των διαρκώς αυξανόμενων απειλών που δεχόταν για τη ζωή της από τα ναρκο-καρτέλ της περιοχής.

Η μόλις 21χρονη απόφοιτη εγκληματολογίας και μητέρα ενός αγοριού είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να ηγηθεί της εκστρατείας κατά του εμπορίου ναρκωτικών τον περασμένο Οκτώβριο  και είχε βραβευτεί ως «η πιο θαρραλέα γυναίκα στο Μεξικό».

Ο βασικός λόγος για τα υψηλότατα ποσοστά εγκληματικότητας που σημειώνονται στο Πραξέδις συνίσταται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη πόλη απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών και αποτελεί «δίοδο» για τη διακίνηση ναρκωτικών προς αυτές. Έτσι, οι κάτοικοι γίνονται συχνά μάρτυρες αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ εμπόρων για επικράτηση στην περιοχή, καθώς και των επιθέσεών τους σε τοπικές αρχές που προσπαθούν να περιορίσουν τη δράση τους.

Οδοιπορικό στο Πραξέδις φιλοξένησε πριν από λίγες ημέρες η εφημερίδα «Τhe Sunday Telegraph» στις σελίδες της, περιγράφοντας λεπτομερώς το καθεστώς φόβου που κυριαρχεί στην πόλη.

Αναλαμβάνοντας τον ρόλο της αρχηγού της αστυνομίας, η Βάγιες κατέβαλε αξιόλογη προσπάθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά σύντομα άρχισε να δέχεται απειλές για τη ζωή της. Τον Φεβρουάριο, έλαβε το πρώτο ανώνυμο τηλεφώνημα: «Δεν σε θέλουμε εδώ». Η νεαρή κοπέλα αφηγήθηκε το περιστατικό στον δήμαρχο της πόλης, ο οποίος της απάντησε ότι δεχόταν κι εκείνος εκφοβιστικά μηνύματα.

Τους επόμενους μήνες, τα απειλητικά τηλεφωνήματα διαρκώς αυξάνονταν. Οι συμμορίες εμπορίας ναρκωτικών τής επεσήμαιναν ότι παρακολουθούσαν όλες τις κινήσεις της και ότι, μόνο αν συμφωνούσε να τους παράσχει πληροφορίες για τις προγραμματισμένες δράσεις της αστυνομίας και των τοπικών αρχών εναντίον τους, δεν θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της.

Ένα μήνα αργότερα, η Βάγιες, αδυνατώντας πλέον να ζει υπό καθεστώς φόβου, εγκατέλειψε κρυφά το Πραξέδις μαζί με την οικογένειά της και πέρασε τα σύνορα με κατεύθυνση τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως αποδείχτηκε λίγες ώρες αργότερα, έφυγε εγκαίρως. Το ίδιο βράδυ, οι «εχθροί» της εισέβαλαν στο σπίτι της και το λεηλάτησαν.

Σήμερα, η νεαρή κοπέλα κατοικεί με τους γονείς, τα αδέρφια, τον σύζυγο και τον γιο της στις Η.Π.Α., σε απόσταση αρκετά μεγάλη από τα σύνορα. «Αντιμετωπίζουμε και εδώ δυσκολίες», παραδέχτηκε πρόσφατα, «διότι, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία παροχής ασύλου, δεν μπορούμε να εργαστούμε. Αλλά καλύτερα ζωντανοί εδώ, παρά νεκροί στο Πραξέδις».

Η Βάγιες ελπίζει ότι ο γιος της, Ντίλαν, θα μεγαλώσει σε καλύτερο περιβάλλον συγκριτικά με τους συνομήλικούς του στη γενέτειρά της: «Εμείς, ως παιδιά, παίζαμε κυρίως μπάσκετ ή κάναμε αγώνες με τα ποδήλατα. Τώρα, οι ανήλικοι, αφομοιώνοντας αυτά που βλέπουν γύρω τους, έχουν για αγαπημένο τους παιχνίδι να «σκοτώνουν» ο ένας τον άλλο. Και αν κάποιος δείχνει ικανός, οι συμμορίες τον προσεγγίζουν, του δίνουν 200 πέσος και του ζητούν να σκοτώσει στ’ αλήθεια».

«Δεν λέω ότι δεν θα ήθελα να επιστρέψω στην πατρίδα μου ποτέ», καταλήγει. «Αλλά όχι όσο εκεί επικρατούν τέτοιες συνθήκες».

Αλεξάνδρα Καστάνια, The Insider