Ωρολογιακή βόμβα χαρακτηρίζει τη Γαλλία σε κύριο άρθρο του το Economist σημειώνοντας πως αν και η απειλή της κατάρρευσης του ευρώ έχει υποχωρήσει προς το παρόν, η Γαλλία μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωζώνης, πολύ σημαντικότερο από αυτά της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Ads

 
Η Γαλλία βρίσκεται πάντα στην «καρδιά του ευρώ» και όπως σημειώνεται εξακολουθεί να έχει σημαντικά πλεονεκτήματα, αλλά έχει και αδυναμίες που αποκαλύφθηκαν από την κρίση στην ευρωζώνη.
 
«Εδώ και χρόνια έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της σε σχέση με τη Γερμανία και χωρίς της δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματός της έχει καταφύγει σε υψηλές δημόσιες δαπάνες και αύξηση του χρέους της» γράφει ο Economist σύμφωνα με τον οποίο στη Γαλλία έχει επιδεινωθεί και το επιχειρηματικό κλίμα, λόγω «αυστηρών νόμων στην αγορά εργασίας, υψηλής φορολογίας και υψηλών εισφορών».
 
«Οι νέες επιχειρήσεις είναι σπάνιες και αυτό δεν είναι έκπληξη», αναφέρει και προσθέτει : «Η οικονομία είναι στάσιμη. Η ανεργία είναι πάνω από το 10% και στους νέους πάνω από 25%. Το εξωτερικό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι ένα από τα μεγαλύτερα της ευρωζώνης. Με λίγα λόγια πολλές από τις επιχειρήσεις της Γαλλίας είναι μη ανταγωνιστικές και η χώρα ζει πάνω από τις δυνατότητές της».
 
Στο άρθρο κατηγορείται και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος όπως αναφέρεται παρά τις δηλώσεις του για δημιουργία ενός «καλύτερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος» και την αναγνώριση του προβλήματος της ανταγωνιστικότητας, προωθεί μια σειρά «αριστερών μέτρων», όπως η υψηλή φορολογία σε πλούσιους και μερίσματα. «Δεν υπάρχει αμφιβολία τόσοι πολλοί επίδοξοι επιχειρηματίες μιλούν πλέον για έξοδο από τη χώρα».
 
«Όλες οι χώρες της ευρωζώνης κάνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, γρηγορότερα και σε μεγαλύτερο βαθμό από τη Γαλλία. Το ΔΝΤ έχει προειδοποιήσει πρόσφατα πως η οικονομία της χώρας κινδυνεύει να μείνει πίσω από την Ιταλία και την Ισπανία».
 
 
Το βλέμμα στη Γαλλία, την ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπη, στρέφει ο Economist στο κύριο άρθρο του εκτιμώντας ότι πρόκειται για πρόβλημα σοβαρότερο από όσα συνολικά αφορούν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Καταλογίζει δε στον Γάλλο πρόεδρο αδράνεια στην προώθηση μεταρρυθμίσεων, παρά το ότι έχει δίκιο να επικρίνει τη Γερμανία για την εμμονή της στη λιτότητα.
 
Ο Γάλλος πρόεδρος επιλέγει «να κρύψει κάτω από το χαλάκι την πολιτική και οικονομική ενοποίηση που θα επιλύσει την κρίση του ευρώ». «Θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο στις εθνικές οικονομίες», αναφέρει ο Economist και συνεχίζει : «ωστόσο, οι ελίτ και οι ψηφοφόροι δεν είναι έτοιμοι για νέες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
 
«Ενώ οι περισσότερες χώρες συζητούν για το πόση από την εθνική τους κυριαρχία θα πρέπει να εκχωρήσουν, η Γαλλία αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης».
 
«Αν ο Φρανσουά Ολάντ δεν αλλάξει την πορεία της χώρας του των τελευταίων 30 ετών, οι επενδυτές και η Γερμανία θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους. Το κλίμα στις αγορές αλλάζει γρήγορα και η κρίση θα μπορούσε να πλήξει τη Γαλλία στις αρχές του επόμενου έτους  και αυτό θα μπορούσε να είναι καθοριστικό για το μέλλον του ευρώ. Ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχει πολύ χρόνο για να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης», καταλήγει ο Economist.