Ρεπορτάζ του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Democracy Now, στην Αϊτή, στις 14 Ιουλίου. Ο σταθμός χρηματοδοτείται αποκλειστικά από συνδρομές ακροατών και τηλεθεατών από όλο τον κόσμο.

Amy Goodman: Μόλις επιστρέψαμε από την Αϊτή, μια χώρα που πασχίζει να ανακάμψει, έξι μήνες μετά το σεισμό – [μετά από] μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία. 300.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 1.500.000 έμειναν άστεγοι. Βρεθήκαμε στην Αϊτή μερικές ημέρες μετά το σεισμό της δωδεκάτης Ιανουαρίου. Είδαμε τον όλεθρο, τα γκρεμισμένα κτίρια, τα πτώματα, τον πόνο. Αυτό που είδαμε αυτή τη φορά, μισό χρόνο μετά, είναι ότι λίγα πράγματα άλλαξαν. Το Πόρτ-ο-Πρίνς μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη. Βουνά από μπάζα αραδιασμένα στους δρόμους όπως και πριν. Ακόμη και τα ερείπια από το παλάτι δεν έχουν καθαριστεί. Υπάρχει έλλειψη τροφής, καθαρού νερού κι εγκαταστάσεων υγιεινής. Τη Δευτέρα σας παρουσιάσαμε τις περιπτώσεις ασθενών που ζουν σε έναν από τους κύριους καταυλισμούς μεταστέγασης της κυβέρνησης έξω από το Πορτ-ο-Πρίνς, στο Κοράιγ, το οποίο βρίσκεται σε ένα αφιλόξενο κομμάτι ερήμου. Σήμερα μπαίνουμε σε μία από τις κατασκηνώσεις στο Πορτ-ο-Πρίνς ώστε να αφήσουμε τους Αϊτινούς που ζουν εκεί να αφηγηθούν τις ιστορίες τους.

Amy Goodman: Στεκόμαστε στο Champs De Mars, στην κεντρική πλατεία μπροστά από το παλάτι, που κατέρρευσε στους έξι μήνες που μεσολάβησαν από το σεισμό. Επεκτάθηκε σε σημείο να στεγάζει χιλιάδες ανθρώπους. Υπάρχουν πάνω από 1,300 οικισμοί μετατοπισμένων ατόμων στην Αϊτή. Αυτός είναι από τους μεγαλύτερους. Θα μπούμε μέσα αυτή τη στιγμή.

Stanley Alphonse: Καλημέρα. Ονομάζομαι Stanley Alphonse. Μετά το σεισμό ήρθαμε κι εγκατασταθήκαμε εδώ.. πάντα θέτουμε την ερώτηση «τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για εμάς;» Ποτέ δεν πήραμε κάποια φυσιολογική ή συγκροτημένη απάντηση. Διαδηλώνουμε συνεχώς και δίνουμε πληροφορίες στον Τύπο, αλλά δε βρίσκουμε απόκριση. Χρειαζόμαστε ακόμα βοήθεια. Χρειαζόμαστε ακόμα να μας στείλουν σε ένα μέρος καλύτερο από αυτό. Γιατί το να ζει κανείς εδώ στην πλατεία Πετιόν δεν είναι λογικό. Αυτό υποτίθεται πως είναι ένα μέρος όπου έρχονται οι τουρίστες, όπου έρχονται οι άνθρωποι να παίξουν.

Amy Goodman: Στο παρασκήνιο υπάρχει το ετοιμόρροπο παλάτι. Στην πλατεία, τα αγάλματα των ηγετών της Αϊτής από τον καιρό της ανεξαρτησίας, όπως του Dessaline. Και μετά έχεις χιλιάδες κόσμου
που περιμένουν κάτι μονιμότερο από τις σκηνές στις οποίες ζουν εδώ και έξι μήνες.
Ρικάρντο, είσαι δημοσιογράφος και βρίσκεσαι εδώ στον καταυλισμό. Περίγραψέ μας τον.

Simonis Ricardo: Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ζουν εδώ με ανεπαρκή μέσα. Πολλές χώρες έχουν προσφέρει βοήθεια στην Αϊτή. Παρά το άνοιγμα των σχολείων πολλά παιδιά δε μπόρεσαν να πάνε [στις τάξεις] καθώς έχασαν τις μητέρες τους στο σεισμό. Αν και ξέρουμε ότι υπάρχει κατάσταση συναγερμού, [ακόμα] ρωτάμε τι θα κάνουν για να απομακρύνουν τον κόσμο από τους καταυλισμούς. Έχουμε πολλά προβλήματα εδώ, για παράδειγμα το νερό δεν είναι επεξεργασμένο, δεν είναι πόσιμο, χρήσιμο. Έχουμε κάποιους ανθρώπους με αβιταμίνωση, εδώ στον καταυλισμό. Και θα μπορούσα να κανονίσω να μιλήσετε με μία από τις μητέρες που είναι αρμόδια για τα παιδιά με έλλειψη βιταμινών.

Amy Goodman: Έχουμε έρθει στη σκηνή της Ντοριό Φετίν, είναι μαζί με το παιδί της – είναι και οι δύο πολύ πεινασμένοι. Πόσο καιρό ζείτε εδώ;

Ντοριό Φετίν: Από τις 12 Ιανουαρίου.

Amy Goodman: Πότε γεννήθηκε το μωρό σας;

ΝΦ: Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 2009.

AG: Τι έχεις να του δώσεις να φάει;

ΝΦ: Δεν έχω τίποτα να του δώσω.

AG: Εσύ τρως;

ΝΦ: Ναι, αν βρώ κάτι το τρώω, αλλά συχνά δε βρίσκω τίποτα.

AG: Ξέρετε πότε θα μπορέσετε να φύγετε από τον καταυλισμό;

ΝΦ: Δεν ξέρω πότε θα φύγω, δεν έχω που να πάω.

AG: Έρχεται κόσμος να σας δώσει να φάτε;

ΝΦ: Όχι.

AG: Πεινάς;

ΝΦ: Ναι, πεινάω!

AG: Έχετε διαθέσιμο καθαρό νερό;

ΝΦ: Όχι, δεν είναι καλό.

ΝΦ: Χρησιμοποιούμε αυτό που έχουμε, αλλά δεν είναι καλό.

AG: Σε αρρωσταίνει;

ΝΦ: Ναι.

AG: Υπάρχει κάτι ακόμα που θα ήθελες να μας πεις;

ΝΦ: Είμαι εδώ γιατί δεν ξέρω που αλλού να πάω. Εδώ θα μείνω, αλλά δεν έχω τίποτα άλλο.

Amy Goodman: Ο οικισμός στο Άρειο Πεδίο έχει πάνω από 10,000, ίσως και 20,000 κόσμο που ακόμη συνωστίζεται σε βρώμικές, ανθυγιεινές, επίπονες συνθήκες. Το είδαμε όταν ήρθαμε αμέσως μετά το σεισμό και έξι μήνες μετά βλέπουμε το ίδιο πράγμα. Ο οικισμός απλώνεται στη σκιά ενός άλλου ερειπίου και συγκεκριμένα του παλατιού, χτισμένου σχεδόν εκατό χρόνια πριν. Κι αυτό στέκει ερειπωμένο. Δίπλα του, σε έναν από τους στύλους εδώ έξω από το παλάτι, υπάρχει γκραφίτι. Λέει “Viv Reto Titi”, που σημαίνει «να ζήσει η επιστροφή του Τιτί», το χαϊδευτικό του Aristide. Είναι ενδιαφέρον, γιατί όπως αφήναμε τον οικισμό ένας νέος μας πλησίασε και μας είπε ότι η εμπειρία ήταν ακόμα πολύ τραυματική για να μιλήσει αλλά ένιωθε πως τα πράγματα θα άλλαζαν εάν γύριζε ο (ανατραπείς) πρόεδρος Aristide. Ποιος ξέρει αν αυτό θα μπορούσε να αληθεύει. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι η Αϊτή παραμένει σε μεγάλο βαθμό όπως τη βρήκαμε έξι μήνες πριν, όταν χτύπησε ο σεισμός. Είμαι η Έιμι Γκούντμαν, στο Πόρτ-ο-Πρινς της Αϊτής.

Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός στα ελληνικά έγινε από το μέλος του μεταφραστικού project του Tvxs, M.Ε. Herzog.