Το νησί Hart αγοράστηκε από τη Νέα Υόρκη πριν από περίπου 150 χρόνια και άρχισε να χρησιμοποιείται ως μαζικό νεκροταφείο, όπου ενταφιάζονται άνθρωποι χωρίς οικογένεια, μωρά που γεννήθηκαν νεκρά ή έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, άποροι και άγνωστοι -αν και όχι πάντα.

Κανείς δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι του εκεί, εκτός τους ένοπλους αξιωματικούς του Department of Correction και τους κρατούμενους που ενταφιάζουν τα φέρετρα μέσα σε τάφρους, σύμφωνα με την Daily Mail. Οι κρατούμενοι αμείβονται με 50 σεντ την ώρα, ενώ ακόμα και σήμερα πολλοί κάτοικοι της Νέας Υόρκης δεν γνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του νεκροταφείου, παρόλο που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Μπρονξ.

Η ιστορία του νησιού ήταν πάντοτε μαύρη, αφού εκτός από μαζικό νεκροταφείο έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους καιρούς και ως άσυλο, νοσοκομείο φυματικών, κέντρο αποτοξίνωσης και αποθήκη πυραύλων στη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου.

Εκτιμάται ότι εκεί είναι θαμμένοι πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι της Νέας Υόρκης, από τους βετεράνους του εμφύλιου πολέμου μέχρι τους τοξικομανείς του 1960 και τα θύματα της κρίσης του AIDS, που τοποθετήθηκαν σε βάθος 4 μέτρων εξαιτίας του φόβου και της σύγχυσης για τον θανατηφόρο ιό.

Τα σώματα συλλέγονται από όλα τα νεκροταφεία της πόλης αρκετές φορές την εβδομάδα, μεταφέρονται σε μια αποβάθρα στο τέλος ενός κατοικημένου δρόμου από έναν οδηγό φορτηγού ο οποίος περιμένει τους κρατουμένους από το νησί Rikers για να πάρουν όλοι μαζί το φέρι και να βρεθούν στο νησί Hart.

Όταν το φορτηγό αποβιβαστεί στο νησί οι κρατούμενοι βγάζουν τα ξύλινα φέρετρα και τα τοποθετούν σε τάφρους που έχουν ανοίξει. Οι τάφροι που ανοίγονται, βάθους 3 μέτρων, παραμένουν ανοιχτοί μέχρι να «γεμίσουν» από 150 φέρετρα ενηλίκων, σε τριάδες το ένα πάνω στο άλλο, ή από 1.000 φέρετρα με σορούς βρεφών.

Μόλις γεμίσουν οι τάφροι, καλύπτονται με χώμα και και «μαρκάρονται» με έναν λευκό πάσσαλο. Οι νεκροί στο Hart Island είναι ανώνυμοι. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο τόπο μαζικής ταφής στην Αμερική.

Σημειώνεται, ότι η πρόσβαση στο νησί απαγορεύεται αυστηρά και οι συγγενείς των νεκρών επιτρέπεται να επισκέπτονται το Hart Island μόνο μία φορά τον μήνα, αφού υπογράψουν αίτηση και δεν πάρουν μαζί τους τα κινητά τους ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Παράλληλα, το νησί είχε γίνει στο παρελθόν στόχος βανδάλων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παρατηρούνται οστά στο έδαφός του.