Σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής για να δείξουν στο κοινό πόσο σοβαρή είναι η απειλή που συνιστά η κλιματική κρίση, καλεί τους συναδέλφους της μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων.

«Η πολιτική ανυπακοή από τους επιστήμονες έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τις μυριάδες πολυπλοκότητες και τη σύγχυση γύρω από την κλιματική κρίση», έγραψαν οι ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Climate Change τη Δευτέρα και δημοσιεύει ο Guardian.

«Όταν αυτοί που διαθέτουν τεχνογνωσία και γνώση είναι πρόθυμοι να μεταφέρουν τις ανησυχίες τους με πιο ασυμβίβαστο τρόπο… αυτό τους παρέχει ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα ως επικοινωνιακή πράξη. Αυτή είναι η επίγνωση της Γκρέτα Τούνμπεργκ όταν μας καλεί να “πράξουμε όπως θα πράτταμε σε μια κρίση”».

Τους τελευταίους μήνες, οι επιστήμονες είναι ολοένα και πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε άμεσες δράσεις για να επιστήσουν την προσοχή στην κλιματική κρίση.

Μια «εξέγερση επιστημόνων» κινητοποίησε περισσότερους από 1.000 επιστήμονες σε 25 χώρες τον Απρίλιο, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο αρκετοί επιστήμονες συνελήφθησαν επειδή κόλλησαν επιστημονικές εργασίες – και τα χέρια τους – στη γυάλινη πρόσοψη του Τμήματος Επιχειρήσεων, Ενέργειας και Βιομηχανικής Στρατηγικής.

“The government’s insane, and I don’t know what to do, other than to do this, to try and get the attention that we need to wake the public up.”

Ecologist Dr Aaron Thierry (@ThierryAaron), who has his hand superglued to the window at @beisgovuk with @ScientistsX pic.twitter.com/Hx8oAvZZgC

— Damien Gayle (@damiengayle) April 13, 2022

Το άρθρο γράφτηκε από κοινού από πέντε επιστήμονες του κλίματος: τους Stuart Capstick, Aaron Thierry, Emily Cox, Steve Westlake και Julia K. Steinberger.

Ένα σημείωμα που επισυνάπτεται στο άρθρο αποκάλυψε ότι όλοι οι συγγραφείς «έχουν συμμετάσχει και έχουν προσφέρει υποστήριξη σε ομάδες που ασκούν πολιτική ανυπακοή, για να πιέσουν για δράση για το κλίμα».

Ο Berglund δήλωσε χαρακτηριστικά: «Αυτό που λέμε στο άρθρο είναι ότι η συμμετοχή σε τέτοιου είδους πράγματα μπορεί πραγματικά να προσθέσει βάρος στο μήνυμα ότι πρόκειται για κρίση – ότι πρόκειται για αξιοπρεπείς ανθρώπους, που γνωρίζουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πόσο βαθιά στα σκ@τ@ είμαστε, και αναλαμβάνουν τέτοιου είδους δράση – μη βίαιη, άμεση δράση, πολιτική ανυπακοή».

Και προσέθεσε: «Έχουμε ένα είδος αυτού που ονομάζουμε επιστημονική εξουσία εδώ: οι άνθρωποι ακούνε αυτά που λέμε ως επιστήμονες, και αυτός είναι ένας τρόπος για να δείξουμε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, ότι αναγκαζόμαστε να φτάσουμε σε αυτά τα μέτρα».

Το άρθρο παραδέχεται ότι με την ανάληψη πολιτικής δράσης, οι επιστήμονες θα επικριθούν ότι έχουν εγκαταλείψει την αμεροληψία τους. Ωστόσο, οι αναγνώστες πρέπει να αναρωτηθούν εάν οι «παραδοσιακοί τρόποι έρευνας και επικοινωνίας» της επιστήμης προκαλούν μια ουσιαστική απάντηση από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων που ανταποκρίνονται στο τεράστιο μέγεθος της κρίσης.

Η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η νηφάλια παρουσίαση των στοιχείων από έναν «έντιμο διαμεσολαβητή» σε όσους έχουν εξουσία, θα επιτύχει το καλύτερο συμφέρον των πληθυσμών, δεν είναι από μόνη της μια ουδέτερη οπτική γωνία για τον κόσμο. Αντίθετα, είναι βολική, μη απειλητική για το status quo και συχνά μάλλον αφελής.

«Εκτός από την τεκμηρίωση της κλιματικής κρίσης με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια, είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε πώς θα μπορούσαμε να δράσουμε με νέους τρόπους ώστε να συμβάλουμε στην πραγματοποίηση ενός απαραίτητου και επείγοντος μετασχηματισμού.

«Εν τω μεταξύ, έχουμε φτάσει εδώ και πολύ καιρό στο σημείο στο οποίο η πολιτική ανυπακοή από τους επιστήμονες είναι απολύτως δικαιολογημένη», καταλήγει χαρακτηριστικά ο Oscar Berglund.