Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη αποτελεί ένα από τα ειδεχθέστερα μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στις 2 Σεπτεμβρίου 1944, λίγες μέρες πριν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, ολοκαύτωσαν τον Χορτιάτη με τρομακτικό απολογισμό 149 νεκρούς: εξ αυτών, τα 109 θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά, 36 εκ των οποίων κάτω των 10 ετών! Ανάμεσα στους εν ψυχρώ δολοφονηθέντες και ολοκαυτωθέντες βρέθηκαν ακόμη και αβάπτιστα βρέφη. Στο φούρνο του Γκουραμάνη και το σπίτι του Νταμπούδη κάηκαν ζωντανοί δεκάδες άνθρωποι, γυναίκες και ανήλικα κορίτσια βιάστηκαν άγρια, πριν δολοφονηθούν, ενώ οι γονείς τους υποβλήθηκαν στο φρικτό μαρτύριο να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν την κακοποίηση, τον βασανισμό και την εν ψυχρώ δολοφονία των παιδιών τους – ενώ στη συνέχεια δολοφονήθηκαν κι αυτοί με ανάλογο τρόπο. Το χωριό λεηλατήθηκε και παραδόθηκε στις φλόγες με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς.

Ads

Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη διέπραξαν Γερμανοί στρατιώτες και άντρες του Αποσπάσματος Καταδίωξης Ανταρτών του Φριτς Σούμπερτ. Πρόκειται για ένα φριχτό έγκλημα, που δεν το χωρά ανθρώπινος νους! Κι όμως, και σε αυτή την περίπτωση, έγινε συστηματική προσπάθεια επί δεκαετίες να μετριαστεί η ευθύνη των σφαγέων, Γερμανών και θλιβερών Ελλήνων συνεργατών τους ρίχνοντας το ανάθεμα στο ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση!

Όμως η αλήθεια για τα πραγματικά αίτια του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη και όλων των Ολοκαυτωμάτων στην Ελλάδα είναι τελείως διαφορετική από την προπαγάνδα των Γερμανών, των δωσίλογων αλλά και των σύγχρονων αναθεωρητών, Ελλήνων και ξένων, που απεχθάνονται την έννοια της Αντίστασης και επιχειρούν να μεταθέσουν την ευθύνη για τα αποτρόπαια ναζιστικά εγκλήματα από τους θύτες στα θύματά τους και συνολικά στον ελληνικό λαό, που αντιστάθηκε στο φασισμό και μάτωσε όσο λίγοι λαοί. Είναι, πλέον, απολύτως καθαρό και διασταυρωμένο ότι οι μαζικές σφαγές αμάχων στην Ελλάδα δεν είναι «αντίποινα», εξαιτίας, δήθεν, «απερίσκεπτων» και «αχρείαστων» ενεργειών της Εθνικής Αντίστασης αλλά προμελετημένες και καλά σχεδιασμένες εγκληματικές επιχειρήσεις του Γ’ Ράιχ – πράξεις εκδίκησης και τρομοκράτησης του ελληνικού λαού, που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι στον φοβερούς εισβολείς και κατακτητές! Και παράλληλα, τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα υπηρετούσαν άλλες στρατηγικές επιδιώξεις της ναζιστικής Γερμανίας: εν προκειμένω, το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη συνδέεται και με την ασφαλή αποχώρηση της Βέρμαχτ από την Ελλάδα.

Με βάση και τα παραπάνω, η διεκδίκηση των απαράγραπτων και στέρεα τεκμηριωμένων οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα συνιστά μία αναγκαία και επιτακτική πράξη Μνήμης, Αξιοπρέπειας και Δικαιοσύνης! Πυξίδα της εθνικής προσπάθειας αποτελεί το ιστορικό ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων της 17ης Απριλίου 2019, που δεσμεύει όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Ads

Δυστυχώς όμως, εδώ και σχεδόν ένα χρόνο δεν βλέπουμε να υπάρχει καμία πρωτοβουλία από την ελληνική κυβέρνηση ή, έστω, τη Βουλή των Ελλήνων, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Αντίθετα, βλέπουμε ενέργειες που καθιστούν απαγορευτική την προσφυγή στην Ελληνική Δικαιοσύνη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα (επαναφορά δικαστικού ενσήμου για αναγνωριστικές αγωγές). Και παρέχουν πλήρη ανοχή, αν όχι υποστήριξη, σε επαίσχυντες πρωτοβουλίες της γερμανικής κυβέρνησης, που επικαλούνται την «συμφιλίωση», δήθεν, των δύο λαών αλλά αποσκοπούν ξεκάθαρα στην παραχάραξη της Ιστορίας και την υπονόμευση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών («Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας», «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», «Ελληνογερμανική Συνέλευση» κ.α.).

Παρά την πανδημία, το κίνημα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, ένα κίνημα για Μνήμη, Αξιοπρέπεια και Δικαιοσύνη, δεν υποστέλλει τη σημαία του αγώνα, όπως, άλλωστε, έδειξε η ταπεινωτική για τις γερμανικές μεθοδεύσεις εξέλιξη στην Κρύα Βρύση Ρεθύμνου και ο αγώνας ενάντια στην παραχώρηση της βίλας Πετρίδη στο μακρύ χέρι της γερμανικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, αγώνας που θα κλιμακωθεί την επόμενη περίοδο. Επιπλέον, οι αναμενόμενες σε σύντομο χρόνο θετικές εξελίξεις από την Ιταλία για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου και οι εν εξελίξει νομικές ενέργειες για την εκτέλεση των αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων υπέρ των θυμάτων άλλων Ολοκαυτωμάτων της χώρας μας, αναμένεται να αλλάξουν πλήρως τα δεδομένα επαναφέροντας δυναμικά στην επικαιρότητα το ζήτημα των γερμανικών οφειλών. Πολύ περισσότερο, που στον αγώνα διεκδίκησης γερμανικών αποζημιώσεων μπαίνουν πλέον και χώρες της Αφρικής (Ναμίμπια, Τανζανία) που υπέστησαν τα πάνδεινα από την αποικιοκρατική Γερμανία στις αρχές του εικοστού αιώνα, τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες πριν τις θηριωδίες του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα…

Σε μία κρίσιμη για τα εθνικά θέματα συγκυρία η κυβέρνηση και συνολικά η πολιτική τάξη καλούνται να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο οι χώρες που διεκδικούν σθεναρά τα εθνικά τους δίκαια δικαιούνται ένα μέλλον ειρήνης, ευημερίας και δημοκρατίας.

Ο Χορτιάτης αποτελεί εθνικό, ευρωπαϊκό, οικουμενικό σύμβολο της ναζιστικής βαρβαρότητας αλλά και της Αντίστασης ενάντια στο φασισμό. Δικαιούται, χωρίς αμφιβολία, Μουσείο Ολοκαυτώματος και νέο Μνημείο – Μαυσωλείο στους χώρους μαρτυρίου του «Φούρνου Γκουραμάνη» και της «Οικίας Νταμπούδη». Έργα αναγκαία για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης, που πρέπει να χρηματοδοτήσει το ελληνικό κράτος, αξιοποιώντας εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους. Και, προσοχή: δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δοθεί η ευκαιρία στο γερμανικό κράτος, που καιροφυλακτεί, να θέσει υπό τον έλεγχό του την ένδοξη και μαρτυρική ιστορία του λαού μας.

Εν κατακλείδι, όσο κι αν η ναζιστική Γερμανία προσπάθησε να αφανίσει τον Χορτιάτη δεν τα κατάφερε! Με σκληρό αγώνα οι επιζήσαντες του χιτλερικού ολέθρου ανέθρεψαν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους, αναστήλωσαν και ομόρφυναν τα χωριά τους. Και σήμερα ο Χορτιάτης και όλοι οι μαρτυρικοί τόποι της πατρίδας μας τιμούν την Ιστορία τους, ατενίζουν με υπερηφάνεια και αισιοδοξία το μέλλον τους, αγωνίζονται για δικαιοσύνη, ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνική προκοπή. Και αντιστέκονται με σθένος στη λήθη και την παραχάραξη της Ιστορίας.

*O Αριστομένης Συγγελάκης είναι συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μέλος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δ. Βιάννου