Μέσα στη δίνη μιας πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, με βαθιά κοινωνική οδύνη για τον αδιανόητο αριθμό νεκρών καθημερινά και την εφιαλτική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, η κυβέρνηση ασχολείται με τη διάλυση του ΚΕΘΕΑ.

Είναι να απορεί κανείς με το πάθος τους να ξεριζώσουν ό,τι μπορούν από το κοινωνικό κράτος, όσο τους επιτρέπει η συγκυρία, και να παρέμβουν καταστροφικά σε όποιες δημόσιες δομές πρόνοιας αναπτύσσονται προς όφελος των πιο ευάλωτων.

Το σήμα κινδύνου που εκπέμπουν οι εργαζόμενοι στο ΚΕΘΕΑ δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Αφού αντικατέστησαν την εκλεγμένη διοίκηση με κομματικά διορισμένη, απεργάζονται τη συρρίκνωση του θεραπευτικού έργου και τη μετατροπή του θεσμού σε γραφειοκρατικό κέλυφος ελεγχόμενο από το σύστημα εξουσίας.

Αλλάζουν, δηλαδή, την ίδια την υπόστασή του και τη φιλοσοφία του που είχε στο κέντρο της το αυτοδιοίκητο και την ανεξαρτησία από κυβερνήσεις και συμφέροντα.

Η απεξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες είναι μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί γενναία ατομική προσπάθεια, υποστήριξη από ειδικούς και οργανωμένο, εμπνευσμένο πλαίσιο.

Ειδικά για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν και οικονομικά προβλήματα, η υπέρβαση του εθισμού είναι ακόμη πιο επίπονη γιατί δεν υπάρχει ευνοϊκό περιβάλλον για την επόμενη μέρα, μετά την έξοδο από την κοινότητα.

Άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι βγαίνουν από την κόλαση και αργότερα επιστρέφουν, κάποιοι δυσκολεύονται αφόρητα στην επανένταξη, ορισμένοι προσφέρουν την εμπειρία τους σε νέους θεραπευόμενους. Και οι θεραπευτές δοκιμάζονται σκληρά.

Η συνεχής πάλη με στερητικά σύνδρομα, υποτροπές, υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα είναι μια επώδυνη αναμέτρηση με ασύμμετρες απειλές. Κάποιες στιγμές απογοητεύονται, εξουθενώνονται, καταρρέουν, επιμένουν και ανακαλύπτουν δυνάμεις που δεν ήξεραν πως έχουν για να συνεχίσουν.

Το ΚΕΘΕΑ έχει σώσει ζωές, έχει προσφέρει διέξοδο σε ταλαιπωρημένες οικογένειες, έχει διακριθεί για καλές πρακτικές διεθνώς, έχει λειτουργήσει σαν εστία πολιτισμού και σαν παράδειγμα ανθρωπιστικής προσέγγισης σύνθετων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων.

Δεν έχουν δικαίωμα να το καταστρέψουν ούτε ηθική νομιμοποίηση να αποφασίζουν και να διατάσσουν χωρίς τη συναίνεση των εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ που είναι η ψυχή του.

Αν νομίζουν ότι δεν ενδιαφέρονται οι ψηφοφόροι τους γιατί δεν θα βρεθούν ποτέ στην ανάγκη του, κάνουν λάθος. Ενα ακόμη.