Η εικόνα του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη να απολαμβάνει το μπάνιο του στο Μαράθι Χανίων την ώρα που η βόρεια Εύβοια πνιγόταν ήταν η συμβολική απάντηση στη βασανιστική ερώτηση γιατί αφέθηκε στην τύχη της η κατεστραμμένη από τις πυρκαγιές περιοχή: Γιατί αδιαφορούν και γιατί το πολυδιαφημισμένο επιτελικό κράτος υπάρχει μόνο ως επικοινωνιακή κατασκευή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός πολιτικής προστασίας Χρ. Στυλιανίδης, που προβλήθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου ως κορυφαία μεταγραφή από την ευρωπαϊκή ελίτ, δεν πήγε καν στον κατεστραμμένο τόπο, ο επικεφαλής της ανασυγκρότησης Στ. Μπένος δεν ακούστηκε, ενώ ο υφυπουργός Εσωτερικών Στ. Πέτσας διέγνωσε ότι οι πλημμύρες δεν έχουν σχέση με τις φωτιές.

Το σκηνικό της αφασίας-ανικανότητας συμπληρώθηκε με τη θεωρία που διατύπωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι ο όλεθρος ήταν θέλημα Θεού και επομένως δεν ήταν ανθρώπινα δυνατή η πρόληψη. Επομένως, αντί να ζητάμε αντιπλημμυρικά-αντιδιαβρωτικά έργα, προτιμότερο είναι να προσευχόμαστε ακολουθώντας τη θεολογική προσέγγιση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Γ. Οικονόμου.

Αν θυμηθεί κανείς την επικοινωνιακή υπερπαραγωγή που στήθηκε μετά τις πυρκαγιές του Αυγούστου για να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις από το διαχειριστικό φιάσκο θα εντυπωσιαστεί από την ενέργεια που αναλώθηκε εκεί αντί να διοχετευτεί στην οχύρωση της περιοχής και στην προστασία των ανθρώπων που δοκιμάζονται σκληρά.

Είναι λαϊκισμός να σχολιάζει κανείς την ανεμελιά του πρωθυπουργού το Σαββατοκύριακο στην Κρήτη;

Σίγουρα είναι λαϊκισμός να αναζητούνται πολιτικά επιχειρήματα στη μεταφυσική και αντί για ανάληψη πολιτικής ευθύνης να έχουμε επίκληση δημοσκοπήσεων.