Σε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ της “Καθημερινής” (Γ. Σουλιώτης) αποκαλύπτεται ότι το ποσοστό εμβολιασμού στα σώματα ασφαλείας είναι χαμηλό. 

Οι μισοί περίπου από τους αστυνομικούς στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη δεν έχουν εμβολιαστεί και μάλιστα το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στις νεότερες ηλικίες που βρίσκονται περισσότερο στο δρόμο και άρα έρχονται σε επαφή με περισσότερο κόσμο.

Επιπλέον, υπάρχουν περιπτώσεις αστυνομικών δραστήριων στο αντιεμβολιαστικό κίνημα που δίνουν μάχη εναντίον των μέτρων, την εφαρμογή των οποίων θα ελέγχουν.

Παράδοξο; Δεν είναι το μόνο.

Από τη στιγμή που δεν έχει πειστεί για την αναγκαιότητα και την ασφάλεια του εμβολιασμού η πλειοψηφία αυτών που έχουν την ευθύνη για την τήρηση του πλαισίου σχετικά με τους ανεμβολίαστους, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει στο βασικό: Στη δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και θεσμών, ώστε να γίνεται ευρέως αποδεκτός ο λόγος της επιστήμης και να διαμορφώνονται συνθήκες κοινωνικής συναίνεσης που θα εγγυηθούν την επιτυχή διαχείριση της παρατεταμένης υγειονομικής κρίσης.

Είναι μια κατάσταση ασυναρτησίας και παραλογισμού να μην ξέρεις αν είναι εμβολιασμένος αυτός που ελέγχει το πιστοποιητικό εμβολιασμού σου ή το διαγνωστικό σου τεστ για να κρίνει αν επιτρέπεται να πας εκεί που πηγαίνεις. Πόσο μάλλον για να σου επιβάλλει πρόστιμο εάν είσαι επιχειρηματίας της εστίασης, του χώρου της διασκέδασης και του πολιτισμού και δεν έχεις κάνει αποτελεσματικό έλεγχο ώστε να αποκλείσεις τους ανεμβολίαστους. 

Και είναι μια κατάσταση ακραίας υποκρισίας να στοχοποιούνται οι νέοι ως κοινωνικά ανεύθυνοι επειδή έχουν εμβολιαστεί σε χαμηλό ποσοστό και να συσκοτίζεται η ανυπακοή των προστατών της τάξης και της ασφάλειας.

Έχετε κάτι να πείτε κύριε Χρυσοχοΐδη, έστω γι αυτό;