«Από τη στάση μου προς τη ζωή βγαίνουν τα ποιήματά μου. Μόλις υπάρξουν τα ποιήματά μου μια στάση μου επιβάλλουν αντίκρυ στη ζωή». Τίτος Πατρίκιος, Χρόνια της Πέτρας

Η μη εκλογή του ποιητή Τίτου Πατρίκιου στην Ακαδημία Αθηνών προκάλεσε σοκ σε όσους εξακολουθούσαν να πιστεύουν στο κύρος του θεσμού. Δεν εξελέγησαν ούτε ο Μ. Γκανάς και ο Ν. Βαγενάς αλλά ο αποκλεισμός του Πατρίκιου έχει μεγαλύτερο βάρος γιατί έχει συμπληρώσει τα 94 χρόνια του, μετράει βαριές διεθνείς διακρίσεις και η διαδρομή του στην ποίηση εξελίχθηκε παράλληλα με μια πορεία αγώνων για τη δημοκρατία, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των πολλών.

Με το έργο και με τη στάση ζωής του τίμησε και φώτισε την πατρίδα του. Είναι ένα από τα λίγα πρόσωπα τα οποία μπορεί να επικαλεστεί κανείς για να υποστηρίξει ότι ναι, υπάρχουν σπουδαίου διανοούμενοι που δεν κρατούν απόσταση ασφαλείας από το κοινωνικό γίγνεσθαι, που δεν κοιτάζουν από ψηλά και μακριά τα βάσανα των “κάτω”, που δεν χρησιμοποιούν το μεγαλείο τους για να προστατευτούν από τη σκόνη της πραγματικότητας.

Ένας νέος άνθρωπος που αναζητά πρότυπα και αξίες μπορεί να διαβάσει τα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου και να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για τη ζωή του, από τα ξερονήσια στα πνευματικά σαλόνια του Παρισιού.

Στο εξής στο βιογραφικό του θα υπάρχει και αναφορά στην υποψηφιότητά του για την Ακαδημία Αθηνών που δεν ευδοκίμησε.

Αντίθετα, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος τα κατάφερε και είναι πλέον τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επιβραβεύτηκε όχι μόνο για το επιστημονικό του έργο αλλά και για την πολιτική διαδρομή του, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Δηλαδή, για τη συμβολή του στη χρεοκοπία του 2009 ως υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή που προώθησε αθρόες μονιμοποιήσεις συμβασιούχων στο Δημόσιο, για τη σθεναρή ρητορική στάση του απέναντι στην Τουρκία στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας και για τις αποκαλύψεις εκ των υστέρων ότι η γραμματέας του  παρακολουθούσε τo e-mail της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Το κλισέ λέει ότι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Οσοι το πιστεύουν μπορούν πλέον να προσθέσουν ότι έχουμε και τους Ακαδημαϊκούς που μας αξίζουν.