Η επιμονή των ΗΠΑ και η ανοχή της Ευρώπης για την ανατροπή της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο με ένα πραξικόπημα, εκτός από αποτυχημένη και ως έμπνευση αλλά και ως εκτέλεση, είναι και απολύτως παρωχημένη. Η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ μας γυρίζει δεκαετίες πίσω, όταν υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες, οι Αμερικάνοι επιχειρούσαν να επιβάλουν τα συμφέροντά τους με πραξικοπήματα σε λατινοαμερικανικές “μπανανίες”.

Το πραξικόπημα της Τρίτης απέτυχε παταγωδώς, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις παρέμειναν πιστές στην κυβέρνηση Μαδούρο παρά το κάλεσμα του Γκουαϊδό για ανατροπή και αντίθετα με τις πληροφορίες των Αμερικανών ότι ο Μαδούρο ήταν υπ’ατμόν. Οι ΗΠΑ δεν έκρυψαν την ανοιχτή υποστήριξη και υποκίνηση του πραξικοπήματος ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ έχει μιλήσει ανοιχτά για την ανάγκη ανάληψης στρατιωτικής δράσης. Φαίνεται ότι ακόμη και μετά το θάνατο του λαοφιλούς Τσάβες και την ανάδειξη του αμφιλεγόμενου Μαδούρο, παρά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της ιστορίας της, η Βενεζουέλα παραμένει “σκληρό καρύδι” απέναντι στη νέα αποικιοκρατία.

Η Ευρώπη από την πλευρά της εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων και στάθηκε αμήχανα ένα πραξικόπημα, πριν η Φεντερίκα Μογκερίνι καταδικάσει τελικά κάθε μορφή βίας. Όποια και αν είναι η αμφισβήτηση για την κυβέρνηση Μαδούρο, αν το πρόβλημα ήταν η δημοκρατική εκπροσώπηση, η ανησυχία του διεθνούς παράγοντα θα μπορούσε να διατυπωθεί με ειρηνικά μέσα. Πρόκειται απλώς για υποκρισία αφού, άλλωστε, ΗΠΑ και ΕΕ στηρίζουν και ανέχονται τους πλέον σκληρούς και αιμοσταγείς δικτάτορες, όταν αυτοί εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους . Για τις ελίτ του κόσμου, το καθεστώς Μαδούρο, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένας βολικός “άξονας του κακού” καθώς με την αύξηση των διεθνών τιμών του και τις ασφυκτικές οικονομικές πιέσεις, επιχειρείται το οριστικό τέλος στο δημόσιο έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Ο Γκουαϊδό, από την πλευρά του είναι ένας σκοτεινός και άγνωστος τύπος προερχόμενος από ακροδεξιές ομάδες μιας διχασμένης αντιπολίτευσης που αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος εδώ και λίγους μήνες. Πρόκειται για ένα δημιούργημα των αμερικανικών αρχών που προορίζεται να ηγηθεί της χώρας με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο.  Έχουν προηγηθεί και άλλες απόπειρες πραξικοπημάτων, τεχνητή δημιουργία κοινωνικής αναταραχής, ακόμη και απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο, που παραμένουν διαρκώς ανεπιτυχείς. Από την άλλη ο Μαδούρο παραμένει στην εξουσία έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των Ρώσων, καθώς σε αυτή την μονομαχία δεν μπορεί ρεαλιστικά να σταθεί μόνος απέναντι στις υπερδυνάμεις. Με τον Τραμπ όμως στην Προεδρία των ΗΠΑ, τίποτα πλέον δεν είναι απίθανο. Ακόμη και μια απροκάλυπτη στρατιωτική επέμβαση. Η πίεση είναι τέτοια που σύντομα θα υπάρξουν νέες εξελίξεις.