Η στοχοποίηση όσων δεν εμβολιάζονται ως εχθρών της πατρίδας, επικίνδυνων για την κοινωνία και άθλιων συνωμοσιολόγων είναι, πέρα από όλα τα άλλα, αναποτελεσματική.

Αν σκοπός είναι η αύξηση του αριθμού των εμβολιασμένων για να φτιαχτεί όσο πιο σύντομα γίνεται τείχος ανοσίας, ο φανατισμός, η πόλωση και ο διασυρμός των αρνητών-αντιεμβολιαστών ή απλώς επιφυλακτικών-διστακτικών δεν ωφελεί και, για την ακρίβεια, παράγει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Το ζήσαμε με το δημοψήφισμα του 2015 και, νωρίτερα, πριν από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η από τηλεοράσεως κατήχηση και η περιφρόνηση ως λαϊκιστών, ανορθολογικών και αντικοινωνικών όσων κινούνται εκτός γραμμής, δεν αποδίδει.

Αποδείχτηκε σε πλανητικό επίπεδο με τις δύο εκλογικές νίκες του Ντ. Τραμπ στην Αμερική ότι η κατασυκοφάντηση του λαού που δεν αντιλαμβάνεται σωστά το εθνικό συμφέρον είναι μια ατελέσφορη τακτική και στρατηγική.

Αφήνοντας εκτός συζήτησης την ηθική διάσταση του διχασμού μεταξύ “αρίστων” και “ψεκασμένων”, ας σταθούμε στην χρησιμότητά του. Οσοι κουνάνε το δάχτυλο στους Πετράκους θέλουν να πείσουν ή απλώς να βρίσουν; Σκοπός τους είναι να ενημερώσουν και να συνετίσουν ή να εκτονωθούν; Αποβλέπουν στην επικράτηση της άποψής τους ή στον εξευτελισμό της άλλης;

Ενας άνθρωπος με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και καχυποψία απέναντι στις ελίτ, που μπερδεύτηκε με τις παλινωδίες για το AstraZeneca και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν εμβολιάζονται στις φτωχές χώρες, είναι αποκρουστικός και μισητός ή αδύναμος και αβοήθητος; Χρειάζεται γνώση και αίσθημα ασφάλειας ή σπρωξίματα και τιμωρία;

Οι απαντήσεις είναι αυτονόητες αλλά εκτός κλίματος. Προφανώς ζητούμενο είναι η πειθώ και αυτό δεν μπορεί να γίνει με επιθέσεις και εμπαθή κηρύγματα αλλά με καλόπιστη προσέγγιση, με κατανόηση και ενσυναίσθηση, με αγάπη.

Η προσπάθεια που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μήνες σε τοπικό επίπεδο, με τη συμμετοχή των τοπικών αρχών, της Εκκλησίας και προσώπων με επιρροή,  δεν οργανώθηκε ποτέ για να φτάσουμε, τελικά, στην αποτυχία του χαμηλού ποσοστού πλήρως εμβολιασμένων την ώρα που καλπάζει η μετάλλαξη Δ.

Οσα ειρωνικά άρθρα και αν γραφτούν σε βάρος αυτών που δεν εμβολιάζονται, όσο δηλητήριο και αν χυθεί στα social media, όσες απαγορεύσεις και αν προαναγγελθούν, η δραματική εικόνα δεν θα αλλάξει αν η κυβέρνηση δεν αναλάβει τις ευθύνες της και δεν αναθεωρήσει τη στάση της.

Χρειαζόμαστε περισσότερο Τσιόδρα και λιγότερο Χαρδαλιά σε ό,τι αφορά το ύφος των μηνυμάτων της πολιτείας προς τους πολίτες. Το μαστίγιο μπορεί να φέρει αποτέλεσμα πριν την καταστροφή, όχι μετά. Και οι συζητήσεις του σαλονιού δεν προσφέρουν πολλά στην κατανόηση του τι συμβαίνει εκεί έξω. Κάποιες φορές η συναισθηματική νοημοσύνη είναι σημαντικότερη από τον ορθολογισμό.

Εκτός από Πρετεντέρη, ας διαβάσουν και λίγη ποίηση