Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία το 2015 συνδέθηκε με το αντιμνημόνιο. Οι αυταπάτες διαψεύστηκαν γρήγορα από το δόγμα Σόιμπλε που κυριαρχούσε στην ευρωζώνη και η προσαρμογή στον οικονομικό πραγματισμό και τον πολιτικό ρεαλισμό ήταν αναγκαία και βίαιη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ως αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζει τη δυσκολία που δημιουργεί η πανδημία, η οποία σε όλο τον πλανήτη συσπειρώνει γύρω από τις κυβερνήσεις,  σε συνδυασμό με την πρωτοφανή στήριξη του Κ. Μητσοτάκη από τα ΜΜΕ, τα δικά του εσωκομματικά προβλήματα, την αυτοκριτική που δεν έγινε ολοκληρωμένη και άλλες εγγενείς ελλείψεις.

Δυνατότητα επιστροφής στην περίοδο της ανόδου, πριν από το 2015, δεν υπάρχει. Ούτε Αγανακτισμένοι θα βγουν στις πλατείες, ούτε μνημόνιο γράφεται για να καταγγελθεί,  ούτε η τρόικα θα μπαινοβγαίνει στα υπουργεία. Η δημοσκόπηση της Kapa Research (Βήμα) δείχνει ότι η νέα γενιά είναι κουρασμένη και απογοητευμένη αλλά δεν είναι εκδικητική.

Ο Αλ. Τσίπρας το είπε ξεκάθαρα στο Φόρουμ των Δελφών ότι δεν προβλέπει νέο μνημόνιο και ο Ευ. Τσακαλώτος αναφέρθηκε διεξοδικά στους ρυθμούς ανάπτυξης το 2022.

Είναι μια στιγμή ωρίμανσης για την αξιωματική αντιπολίτευση αυτή. Είναι το ουσιαστικό πέρασμα από την αντιπολίτευση της διαμαρτυρίας και των υποσχέσεων στην αντιπολίτευση της εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.

Η διαχωριστική γραμμή Δεξιάς/Αριστεράς όχι απλώς υπάρχει αλλά βαθαίνει και καθορίζεται από τη στάση απέναντι στις ανισότητες, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αναδιανομή του εθνικού πλούτου.

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία οι ιδέες της Αριστεράς (για το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά) θριαμβεύουν, ενώ τα πολιτικά της υποκείμενα υποχωρούν. Η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι ιστορική.

Η παρουσίαση των προτάσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όχι μόνο γιατί έγινε με όρους ενωτικούς στο κομματικό επίπεδο και διεύρυνσης με βάση τη συνολική εικόνα, αλλά επίσης γιατί παρουσιάστηκαν επεξεργασμένες ιδέες συμβατές με την πιο προοδευτική προβληματική διεθνώς.

Ο δρόμος μπροστά είναι μακρύς και δύσβατος. Οσο ενδιαφέρον και να είναι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να φτάσει εύκολα στην κοινωνία λόγω της αντίστασης του φιλοκυβερνητικού μιντιακού συστήματος, ενώ το συλλογικό αίτημα για ανανέωση προσώπων και ύφους είναι ορατό και δεν έχει μέχρι τώρα ικανοποιηθεί.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει τους προοδευτικούς πολίτες ότι “η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς” με την έννοια του περισσότερου επαγγελματισμού στη διακυβέρνηση, της μεγαλύτερης μεταρρυθμιστικής τόλμης και της αποτελεσματικότερης σύγκρουσης με τη διαπλοκή και τη διαφθορά; Υπάρχει χρόνος, αλλά όχι απεριόριστος.