Σύμφωνα με τη θεωρία του Μεγάρου Μαξίμου, ο πρωθυπουργός απέπεμψε από την κυβέρνηση τον φίλο του Σπ. Λιβανό και αποφάσισε τη διαγραφή του Π. Δούκα από τη ΝΔ γιατί του το επέβαλε ο αξιακός του κώδικας.

Είναι ο αξιακός κώδικας που:

► δεν τον εμπόδισε να στείλει στελέχη της ΝΔ να καταθέσουν υπέρ του συμβούλου του Ν. Γεωργιάδη, ο οποίος καταδικάστηκε για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων.

► δεν τον κινητοποίησε όταν έγινε η πρώτη καταγγελία σε βάρος του Δ. Λιγνάδη για να άρει το πέπλο προστασίας πάνω από τον πρώην πρόεδρο του Εθνικού Θεάτρου.

► δεν τον συγκράτησε ώστε να μην πει ότι δεν έχει διαφορά η διασωλήνωση εκτός και εντός ΜΕΘ και να μην αποκρύψει τη μελέτη Τσιόδρα -Λύτρα που τεκμηριώνει το αντίθετο.

► δεν τον επηρέασε ώστε να μην διθυραμβολογεί για τις ελληνικές επιδόσεις στην πανδημία, την ώρα που η θνητότητα κατ’ αναλογία πληθυσμού είναι σοκαριστική. 

► δεν τον έκανε να ενοχληθεί από τις επικοινωνίες του εξ απορρήτων του Γ. Γεραπετρίτη με τον υπόδικο Μ. Φουρθιώτη.

► δεν τον απέτρεψε από το να επιτεθεί σε δημοσιογράφους που ενοχλούν το σύστημα εξουσίας του μέσα στη Βουλή στηρίζοντας τις διώξεις σε βάρος τους.

► δεν τον απέτρεψε από το να πει στον Ν. Φίλη μέσα στη Βουλή «μη φωνάζετε, εσείς που είστε και ευπαθής».

► δεν τον οδήγησε να κάνει δεύτερες σκέψεις για τις στιγμές ανεμελιάς στην Πάρνηθα και για το κορονογεύμα στην Ικαρία όταν για τους πολίτες ίσχυαν αυστηρά περιοριστικά μέτρα.

► δεν τον υποχρέωσε να αναλάβει εμπράκτως την πολιτική ευθύνη για τον πύρινο όλεθρο του καλοκαιριού και για τον καταστροφικό χιονιά του χειμώνα.

► δεν του προκάλεσε ενοχές για τους 24.000 νεκρούς της πανδημίας για τους οποίους κάνει σαν να μην υπάρχουν.

► δεν του δημιούργησε αμφιβολία για την ορθότητα της προώθησης προγραμμάτων της Ελληνικής Αγωγής του Άδ. Γεωργιάδη στα σχολεία.

Ο αξιακός κώδικας του Κ. Μητσοτάκη είναι ελαστικός και ευρύχωρος. Προσαρμόζεται στις επιδιώξεις του και χωράει λάθη, παραλείψεις και προκλήσεις που συνδέονται με τη διακυβέρνησή του. Είναι a la carte και σχετικός, κατάλληλος για πολιτικούς που ιδεολογικοποιούν τα συμφέροντα τους και αντιμετωπίζουν ως ιδιοκτησία τους το κράτος, τη δημόσια περιουσία, τη χώρα.