Ο πρώτος διδάξας ήταν ο Αδ. Γεωργιάδης. Περίπου τέσσερα χρόνια πριν γίνει υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε προτείνει να παίρνει σπίτι του «μπόνους» έναν «λαθρομετανάστη» όποιος έχει ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ για να μάθει να ψηφίζει σωστά.

Άξιος μαθητής του ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Μπογδάνος ο οποίος κάλεσε τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου να πάρει σπίτι του Αφγανούς πρόσφυγες γιατί «ανθρωπισμός με ξένα κόλλυβα δεν γίνεται».

Και σήμερα, επιστρέφοντας από τις διακοπές του, ο Γιάννης Πρετεντέρης, δίνει το θεωρητικό πλαίσιο στη στήλη του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ:

«Θα μετατρέψουμε την πλατεία Βικτωρίας σε Κανταχάρ; Θα κάνουμε την Ευρώπη φρούριο και την Ελλάδα ασπίδα; Θα φωνάζουμε “κρατάτε αδερφές!” μαζί με τον Βαρουφάκη; Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Σίγουρα όμως δεν μπορούμε να είμαστε το ξέφραγο αμπέλι του παγκόσμιου ανθρωπισμού. Εχουμε και άλλες υποχρεώσεις. Γι’ αυτό όταν διαβάζω για “κρίση υποδοχής” των προσφύγων με πιάνουν τα γέλια. Ποια κρίση; Εξ όσων γνωρίζω δεν είμαστε ρεσεψιονίστ σε πανδοχείο, ούτε επιτροπή καλωσορίσματος, ούτε ΜΚΟ με το αζημίωτο. Είμαστε χώρα. Πατρίδα. Με σύνορα, κανόνες, θεσμούς, πολιτισμό, φρόνημα, τρόπο ζωής. Και με μερικά εκατομμύρια Ελληνες που δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τα απεμπολήσουν».

Η κυβέρνηση στέλνοντας τους υπουργούς Αμυνας και Προστασίας του Πολίτη στον Εβρο (ενώ καίγονταν τα Βίλια) για να δηλώσουν την αποφασιστικότητά τους στη φύλαξη των συνόρων έδωσε το στίγμα της μπογδανικής στάσης που θα κρατήσει απέναντι στην κρίση στο Αφγανιστάν.

Σημασία δεν έχει τόσο η πρακτική διάσταση, πόσο μάλλον η συζήτηση για τις ευθύνες της ΕΕ στη διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού και την απολύτως άνιση κατανομή των βαρών, όσο η ατμόσφαιρα που καλλιεργείται, στο πλαίσιο της οποίας:

• Όσοι κλαίνε για τις Αφγανές μανάδες και τα Αφγανόπουλα θέλουν τη χώρα ξέφραγο αμπέλι.
• Οι δήθεν ανθρωπιστές της Αριστεράς πουλάνε ευαισθησία εκ του ασφαλούς («ξένα κόλλυβα»).
• Η πλειοψηφία των Ελλήνων επιδοκίμασε το «έπος του Έβρου», όταν ο στρατός μας έδιωξε τους ξυπόλητους «εισβολείς που μας έστελνε ο Ερντογάν».
• Ποτέ πια Τασία.

Με βάση αυτό το δόγμα, απλά δεν μας νοιάζει το δράμα των Αφγανών προσφύγων και μόνος στόχος είναι να τους κρατήσουμε με κάθε τρόπο μακριά για να μην χαλάσουν την «κανονικότητά» μας.

Ποια ανθρωπιά; Που θα λεγε κι ο Πρετεντέρης…