Η απαλλακτική πρόταση για τον Θόδωρο Τσουκάτο στη δίκη της Siemens για τη σκανδαλώδη σύμβαση με τον ΟΤΕ είναι μια λογική εξέλιξη από άποψη δικονομική, αλλά από άποψη πολιτική και ηθική συνιστά το απόλυτο «θέατρο του παραλόγου»…

Η Εισαγγελέας της δίκης της Siemens Ελένη Σκεπαρνιά κατά την αγόρευσή της πρότεινε την αθώωση του πρώην «στρατηγού» του ΠΑΣΟΚ, όχι  επειδή δεν υπήρξε μίζα της Siemens προς τον ίδιο αλλά επειδή δεν αποδείχτηκε η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της άμεσης συνέργειας σε δωροληψία για το οποίο κατηγορείται. Κοινώς, γιατί , σύμφωνα με την Εισαγγελέα, ο πρώην ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης Σημίτη, το 1999 πήρε ένα εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens αλλά δεν αποδείχτηκε αν τα κράτησε για τον εαυτό του ή τα έδωσε στο κόμμα, όπως λέει. Δηλαδή ο ίδιος ομολογεί τη δωροδοκία αλλά θα μείνει ατιμώρητος επειδή δεν πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη».

Την εκδοχή του Τσουκάτου ότι τα ποσά πήγαιναν στο ΠΑΣΟΚ όπως και πολλά άλλα και στα δύο παλιά κόμματα, έσπευσαν να ομολογήσουν στο δικαστήριο και δύο πρώην Ταμίες του κόμματος. Μαρτυρίες που συνέβαλαν στην  ευνοϊκή μεταχείριση του Τσουκάτου αφού τα ίχνη του μαύρου χρήματος χάθηκαν, αλλά ταυτόχρονα ήταν κόλαφος για το ΠΑΣΟΚ και τον τρόπο που δρούσε το παλιό πολιτικό σύστημα.

Η χώρα παρακολουθεί ένα πολιτικό προσωπικό τόσο εξοικειωμένο με τη διαφθορά, που ομολογεί ότι μια γερμανική εταιρία λάδωνε συστηματικά κόμματα και πολιτικούς, αλλά με την ασφάλεια ότι η διακομματική και συστηματική συσκότιση της έρευνας έχει στερήσει από τη Δικαιοσύνη επαρκές αποδεικτικό υλικό για να καταδικαστούν οι εμπλεκόμενοι. Μοτίβο που επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές σε μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς της μεταπολίτευσης, όπου οι βασικοί πολιτικοί υπεύθυνοι έμειναν ατιμώρητοι αφού οι ίδιοι ρύθμισαν το σύνταγμα και τους νόμους «στα μέτρα τους».

Ποντάρουν στην παραγραφή των αδικημάτων τους και τη διαγραφή της μνήμης των πολιτών. Ποιος θα εκπλαγεί αν μετά τη δίκη εμφανιστούν πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις που λαδώθηκαν και μιλήσουν για «δικαίωση», «άδικη ταλαιπωρία» και «σκευωρία». Το έχουμε ήδη δει: Μετά την παραδοχή – ακόμη και την περιγραφή με λεπτομέρειες της διαφοράς τους – στη συνέχεια να εμφανίζονται και ως κήρυκες της ηθικής απέναντι στην κοινωνία που φτωχοποίησαν! Έκαναν την «αυτοκριτική» τους, θα δηλώσουν. Μήπως θα είναι η πρώτη φορά;