Ένας νέος, επικίνδυνος διχασμός διαμορφώνεται κάθε μέρα που περνάει. Και μόνο το γεγονός ότι θα πραγματοποιηθούν χωριστές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία, στο Σύνταγμα και στα Προπύλαια, είναι πολύ ενδεικτικό.

Στη μία συγκέντρωση, #ΜεΤηνΟυκρανία, ομιλητές θα είναι -μεταξύ άλλων- πρόσωπα που έχουν διακριθεί για τον αντιΣΥΡΙΖΑ φανατισμό τους και έδωσαν σκληρή μάχη για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2015, όπως ο συγγραφέας Απ. Δοξιάδης.  Στην άλλη συγκέντρωση, το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για παράδειγμα, στηρίζεται στα συνθήματα: “ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ. ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ”.

Είναι πολύ μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στις δύο συγκεντρώσεις. Και ο κίνδυνος είναι να εκφραστεί αυτή η απόσταση και με βαθύ κοινωνικό διχασμό. Δυστυχώς η ΝΔ φαίνεται ότι επενδύει σε έναν τέτοιο διχασμό.

Πίσω από την αντιρωσική και φιλοδυτική σημαία κρύβονται, μαζί με τους πολλούς συγκλονισμένους από το δράμα των Ουκρανών πολίτες, κυνικοί εκφραστές κομματικών σκοπιμοτήτων που αξιοποιούν τη συγκυρία για να επιτεθούν στους πολιτικούς τους αντιπάλους. 

Ακούγονται και πάλι τα συνθήματα του Ιουλίου 2015: “Όχι στους ισαποστάκηδες”, “όχι στους ναιμεναλλάδες”. Οπου έτσι βαφτίζονται όσοι έχουν ενστάσεις για την αποστολή στρατιωτικού, και όχι μόνο ανθρωπιστικού, υλικού στην Ουκρανία. Οποιοσδήποτε αντιδρά σε μια απόφαση που πήρε ο πρωθυπουργός, χωρίς καμία ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών, ούτε καν του υπουργού Εξωτερικών του, διασύρεται σαν κρυφοφιλοπουτινικός. Το ίδιο παθαίνει και όποιος διαφωνεί με την απόφαση της ΥΠΠΟ Λ. Μενδώνη για τις ρωσικές καλλιτεχνικές δημιουργίες ή με την επιλογή των Βρυξελλών να εξαφανίσει το Sputnik και το Russia Today.

Κατασκευάζεται εσωτερικός εχθρός. Εργαλειοποιείται κάθε φράση στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μπορεί να παρερμηνευτεί για να υποστηριχθεί ότι πολιτικές δυνάμεις μέσα στη χώρα ακολουθούν τη ρωσική προπαγάνδα και υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια της Δύσης για την προστασία των Ουκρανών.

Είναι θεμιτό να έχει κανείς αντιρρήσεις για τον πασιφισμό-αντιμιλιταρισμό που εκφράζεται με αντιΝΑΤΟϊκά διαβήματα. Αυτό που είναι απαράδεκτο είναι να λοιδορούνται οι υποστηρικτές αυτής της αντίληψης ως φίλοι του  Πούτιν. Και αυτό που είναι επικίνδυνο είναι να καλλιεργείται φανατισμός και μισαλλοδοξία, με τον αυθαίρετο διαχωρισμό  σε φίλους και πολέμιους του Κρεμλίνου με το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις και τις επερχόμενες εκλογές.

Η χώρα μας έχει θλιβερό παρελθόν στους διχασμούς. Θα είναι κρίμα να κατρακυλήσει σε έναν ακόμη. Και την ευθύνη της αποτροπής του, την έχει ο Κ. Μητσοτάκης, που δεν δείχνει διατεθειμένος να την αναλάβει.