Θέλει πολύ θάρρος και αποφασιστικότητα για να περιμένεις τρεις μέρες χωρίς να πλυθείς, την ώρα που το έχεις μεγάλη ανάγκη, για να σε εξετάσει ιατροδικαστής. Και θα πρέπει να έχεις πονέσει πολύ για  να εκτεθείς αποκαλύπτοντας το όνομα και το πρόσωπό σου, όταν απέναντί σου βρίσκονται πανίσχυρες οικογένειες, αυτόκλητοι “δικαστές θυμάτων” που αναρωτιούνται γιατί πήγες σε τέτοιο πάρτυ και αδίστακτοι σχολιαστές που σε επικρίνουν για τον δημοσιογράφο που διάλεξες να μιλήσεις.

Η Γεωργία Μπίκα το άντεξε και το έκανε. Παρά την αδιαφορία των θεσμών, επέμεινε και κατάφερε να φέρει την υπόθεση του ομαδικού βιασμού της στο προσκήνιο και ενώπιον της Δικαιοσύνης. Χάρη στο πείσμα και τη δύναμή της, άνοιξε ένα πολύ σκοτεινό κουτί στο οποίο κρύβεται η αθλιότητα τυχερών κληρονόμων, διαστροφικών γόνων, που διασκεδάζουν, με τη βοήθεια ασυνείδητων μεσαζόντων, κάνοντας κακό σε ευάλωτες γυναίκες.

Αν δεν είχε σταθεί όρθια, περιμένοντας τις αρχές να αντιδράσουν, το πιθανότερο είναι ότι ο εφιάλτης που έζησε θα έμενε στο σκοτάδι και οι βιαστές της Θεσσαλονίκης θα προετοίμαζαν το επόμενο αποκρουστικό πάρτι.

Η ιστορία της δείχνει ότι το κράτος δικαίου στη χώρα μας είναι σαθρό όταν πρόκειται για τα ανομήματα των ελίτ. Δείχνει ακόμη ότι η κοινωνία των πολιτών κάνει θαύματα όταν κινητοποιείται και ότι κανένα κέντρο εξουσίας δεν είναι άτρωτο.

Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις ούτε βέβαιες ήττες σε μια σύγκρουση με ηθικό διακύβευμα, ακόμη και όταν η διαφορά ισχύος είναι τεράστια. Το έμαθε σε όσους δεν το ήξεραν μια 24χρονη φτωχή κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη που έχει χάσει τους γονείς και τον σύντροφό της και πήγε σε ένα φανταχτερό πάρτι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ανυποψίαστη για την κόλαση που την περίμενε.

Με τη Γεωργία και κάθε Γεωργία.  Με το καλό, το αληθινό και το δίκαιο.