«Ο κύριος Σαντς ήταν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Ο ίδιος επέλεξε να χάσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν άφησε σε πολλά από τα θύματα της…».

Τα λόγια της Μάργκαρετ Θάτσερ μετά το θάνατο του Μπόμπυ Σαντς την 66η μέρα της απεργίας πείνας λέγονται ήδη εδώ από τους υπερασπιστές της ακαμψίας απέναντι στον ισοβίτη τρομοκράτη που βρίσκεται σε απεργία πείνας με τη ζωή του να κινδυνεύει πλέον σοβαρά.

Το επικοινωνιακό παιχνίδι επικεντρώνεται στο επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας βαριά καταδικασμένος κρατούμενος να επιλέγει φυλακή και ότι το κράτος δικαίου δεν εκβιάζεται.

Όσοι ζητούν από την κυβέρνηση να αλλάξει στάση για να αποφευχθεί ο θάνατος του Δ. Κουφοντίνα, δικαστές, δικηγόροι, διανοούμενοι, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μετριοπαθείς προσωπικότητες από όλο το πολιτικό φάσμα, έχουν απαντήσει εμπεριστατωμένα γιατί είναι δίκαιο και νόμιμο το αίτημα του απεργού πείνας για τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό.

Αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει και μεγάλη σημασία ποια εκδοχή είναι η σωστή. Σημασία έχει ότι υπνοβατούμε προς τον πρώτο θάνατο απεργού πείνας στη χώρα που θα πυροδοτήσει εντάσεις απρόβλεπτης έκβασης και έντασης σε μια συγκυρία σκληρής δοκιμασίας για την ελληνική κοινωνία.

Και αυτό συμβαίνει συνειδητά από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου που δείχνει να έχει επιλέξει την καταστροφική οδό της επίδειξης πυγμής σε ένα ζήτημα που θεωρεί προνομιακό για το κομματικό της ακροατήριο και καταλυτικό για την πρόληψη διαρροών προς τα δεξιά.

Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θεωρούν τις συνθήκες κατάλληλες για αυταρχισμό και καθεστωτισμό. Αξιοποιώντας την κοινωνική κόπωση που φέρνει αδράνεια και παθητικότητα, την αδυναμία της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει αντικυβερνητική δυναμική, το μίσος που εύκολα καλλιεργείται σε έδαφος αβεβαιότητας και αδιεξόδων, την απέχθεια για τη φρίκη της τρομοκρατίας και την ανελέητη προπαγάνδα, έχουν καταλήξει ότι ο θάνατος του Δ. Κουφοντίνα θα ωφελήσει την κυβέρνηση που θα δείξει αποφασιστικότητα απέναντι στα άκρα.

Ο επιθετικός τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν στην έκκληση του Αλ. Τσίπρα να μην κοπεί η κλωστή από την οποία κρέμεται η ζωή του Κουφοντίνα, αγνοώντας την ανάλογη θέση του Κινήματος Αλλαγής, του ΜέΡΑ25 και του ΚΚΕ, δείχνει καθαρά ότι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό για την κομματική εκμετάλλευση μιας υπόθεσης που αγγίζει τον πυρήνα του πολιτισμού μας.

Ο Αδ. Γεωργιάδης ζητά από τους γιατρούς να προχωρήσουν στην αναγκαστική σίτιση αφού υπάρχει εισαγγελική διάταξη. Θέλει, δηλαδή, να απαλλάξει την κυβέρνηση από την ευθύνη του θανάτου και να τη μεταθέσει σ’ αυτούς που δεν έχουν καμία σχέση με το φόνο.

Αλλά δεν υπάρχουν πια εύκολες λύσεις. Ο θάνατος του Κουφοντίνα θα είναι όλος δικός τους. Και ό,τι ακολουθήσει θα το έχουν προκαλέσει μόνοι τους. Δεν θα υπάρχουν συνένοχοι.