Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δυσκολεύεται να απαλλαγεί από το αυτοκαταστροφικό σύνδρομο που συνδέεται με τον εγκλωβισμό του στην εσωστρέφεια. Έχοντας απέναντί του ένα ισχυρό σύστημα συμφερόντων έτοιμο να του επιτεθεί, το διευκολύνει προσφέροντάς του υλικό μέσα από εσωκομματικές έριδες και εντάσεις.

Τελευταίο παράδειγμα, η διαχείριση της μελέτης Λύτρα για τη θνητότητα από Covid-19 στις ΜΕΘ και εκτός ΜΕΘ που αποκαλύπτει ένα υγειονομικό έγκλημα, εκθέτοντας την κυβέρνηση. Οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Π. Πολάκη για την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού υποχρέωσαν τον τομεάρχη υγείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Ξανθό να πάρει αποστάσεις στη Βουλή απαντώντας στον υπουργό Υγείας Θ. Πλεύρη.

Με άλλα λόγια, αντί να κατηγορεί ο Α. Ξανθός τον Θ. Πλεύρη βρέθηκε απολογούμενος και αντί να προκληθεί εσωκομματικό πρόβλημα στη ΝΔ λόγω των σοκαριστικών στοιχείων της μελέτης Λύτρα, η φαγωμάρα εκδηλώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η ετοιμότητα του κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας να αξιοποιήσει κάθε λάθος, μικρό ή μεγάλο, του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι δεδομένη. Η δυσπιστία προοδευτικών πολιτών για τη βούληση και την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να υπερβεί τις αδυναμίες του, επίσης. Η προσπάθεια της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να περιορίσει τον αντιπαραγωγικό εσωκομματικό θόρυβο είναι ορατή. Αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό.

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τις επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες, εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ευθύνη απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία να δώσει διέξοδο. Τα πολλαπλά κατάγματα που έχει υποστεί η ελληνική δημοκρατία και η εμβάθυνση των ανισοτήτων και της κοινωνικής αδικίας επιβάλλουν εγρήγορση, υπευθυνότητα, σοβαρότητα και συγκροτημένο σχέδιο.

Οι αψιμαχίες Ξανθού – Πολάκη δεν έχουν απλώς κουράσει ακόμη και τους βέβαιους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δείχνουν καθήλωση και δυσκολία ανταπόκρισης σε ένα ιστορικό καθήκον. Μακάρι η δυσκολία να μην αποδειχθεί αδυναμία.