Οπως έκανε γνωστό το το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών – Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης – Πιερίας – Χαλκιδικής (ΣΕΤΕΠΕ), σε επιχείρηση εστίασης στη Θεσσαλονίκη «η εργοδότρια τραμπούκισε τη σερβιτόρα της βάρδιας με φωνές και τραβήγματα από το χέρι ώστε να ελέγξει την ποδιά της, κατηγορώντας την ότι «έκλεψε» φιλοδώρημα αξίας 1 ευρώ (!), καθώς το κατάστημα έχει ως πολιτική να παρακρατεί μέρος των φιλοδωρημάτων».

Το τι έγινε στη συνέχεια δεν θέλει μεγάλη φαντασία για να το υποθέσει κανείς. Απολύθηκε το θύμα της εργοδοτικής βίας, απολύθηκε και μια συνάδελφός της που την υποστήριξε.

Η παρακράτηση του φιλοδωρήματος δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο κατ εξαίρεση. Οπως δεν είναι σπάνιο να προσλαμβάνεται κάποιος ως σερβιτόρος και να υποχρεώνεται να καθαρίζει τις τουαλέτες όταν τελειώσει η βάρδια του.

Στη βαριά βιομηχανία της χώρας, στον πολύχρωμο χώρο των τουριστικών υπηρεσιών, συμβαίνουν πολλά που οι αρμόδιοι δεν θέλουν να δουν την ώρα που οδύρονται για τις κενές θέσεις εργασίας.

Δεν περιμένει κανείς να λάμψει η καλοσύνη του αφεντικού. Ούτε είναι μόνο θέμα ιδιοσυγκρασίας και παιδείας η συμπεριφορά εκείνου που πληρώνει απέναντι σε εκείνον που πληρώνεται. Οταν δεν υπάρχει έλεγχος και κυρώσεις, η εργοδοτική αυθαιρεσία γίνεται κανόνας. Ο μόνος τρόπος για να προστατευτεί ο εργαζόμενος είναι ο ισχυρός συνδικαλισμός και η κρατική παρέμβαση.

Λείπουν και τα δύο. Ο συνδικαλισμός έχει καταρρεύσει από άποψη αξιοπιστίας, έχει χάσει την εμπιστοσύνη της λαϊκής βάσης και έχει εγκλωβιστεί σε αναχρονιστικές πρακτικές και στερεότυπα. Η πολιτεία αδιαφορεί για τα βάσανα των “κάτω” γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη νοιάζεται μόνο για τους “πάνω”, τους λίγους, τους ελάχιστους.

Καλή πρωτομαγιά και του χρόνου καλύτερη!