Οι παραιτήσεις υπουργών ή γίνονται δεκτές ή δεν γίνονται. Η μία  εβδομάδα που μεσολάβησε από την πρώτη μέχρι τη δεύτερη παραίτηση Τόσκα δεν είναι επαρκής χρόνος για να δικαιολογήσει την άρνηση της μιας και την αποδοχή της άλλης.

Φυσικά έχουν μεσολαβήσει γεγονότα, όπως η πρώτη συνέντευξη του αναπ. υπουργού Προστασίας του Πολίτη στην οποία δήλωσε ότι δεν υπήρξε κανένα λάθος στην αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι. Αυτή τη στάση δικαιολογημένα διόρθωσε ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, αναλαμβάνοντας τη πολιτική ευθύνη για τη τραγωδία, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι θα γίνει έλεγχος για όλες τις πιθανές παραλείψεις και θα υπάρξει επιμερισμός ευθυνών, αν και όπου υπάρχουν. Αρκεί όμως το όποιο «φάλτσο» του κυρίου Τόσκα για να δικαιολογηθεί η αποδοχή της παραίτησης του;

Aν υπήρξε κάποιο πρόβλημα στην αντίδραση του κρατικού μηχανισμού το απόγευμα της μοιραίας Δευτέρας, αυτό μπορεί να εντοπιστεί στις πρώτες στιγμές της κρίσης, όταν η προσοχή των αρμοδίων αρχών ήταν στραμμένη στις φωτιές της Κινέτας. Η κυβέρνηση θα έπρεπε επίσης να είχε αναβαθμίσει τον σκουριασμένο μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας, μέσα βέβαια στις ασφυκτικές  συνθήκες των μνημονιακού κορσέ. Αλλά η τραγωδία και η έκταση που πήρε οφείλονται βασικά στις πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες και στα ατιμώρητα και συνεχή πολεοδομικά εγκλήματα που είχαν σημειωθεί για δεκαετίες στη περιοχή.

Ανεξάρτητα από τον δικαιολογημένο συγκινησιακό φόρτο, αυτή ήταν και η επικρατούσα άποψη της κοινής γνώμης, που και πιο έξυπνη είναι και πολύ πιο αντικειμενική από τα αιμοβόρα, αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ. Αντί να επηρεαστεί από τις κραυγές των τελευταίων, η κυβέρνηση θα έπρεπε να σταθεί στις εγκληματικές ευθύνες που έχει όλο αυτό το σύστημα της διάχυτης διαφθοράς, με τα αυθαίρετα τις μάντρες και τις κλειστές παραλίες. Αν ο κ. Τόσκας είχε κάποιες ευθύνες -κυρίως για την επόμενη μέρα της τραγωδίας- θα έπρεπε να απομακρυνθεί στον επικείμενο ανασχηματισμό, αντί να δοθεί νέο πεδίο δημαγωγίας στην αντιπολίτευση, που ζητάει τώρα και τη παραίτηση του πρωθυπουργού. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θα πρέπει να παραμένει σταθερά σε μια γραμμή και να κοιτάει λιγότερο τηλεόραση!