Η Αγκελα Μέρκελ αποχωρεί από την ηγεσία της Γερμανίας σε μια ιστορική συγκυρία στην οποία οι κεντρικές ιδέες της για τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ενάρετη λειτουργία της οικονομίας, ακόμη και με το βαρύτερο τίμημα για τους λαούς στα ευάλωτα κράτη της ευρωζώνης, καταρρέουν με πάταγο λόγω των συνθηκών που δημιουργεί σε πλανητικό επίπεδο η πανδημία.

Ads

Σήμερα η λατρεία της λιτότητας και ο διαχωρισμός των χωρών σε άριστες και άσωτες όχι απλώς δεν αποτελούν ρεαλιστικές πολιτικές επιλογές, αλλά είναι εντελώς ξένες προς τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ολόκληρος ο κόσμος.

Μέσα σε δύο χρόνια κατεδαφίστηκαν η λογική που κυριάρχησε στη δεκαετία των μνημονίων και το δόγμα της συμμόρφωσης των οικονομικά αδύναμων στις εντολές της “τρόικας”, των “θεσμών” και, τελικά, του Βερολίνου.

Στις μέρες μας το κοινοτικό χρήμα ρέει άφθονο, ο ρόλος του κράτους δοξάζεται και το δημόσιο σύστημα υγείας γίνεται το βασικό σημείο αναφοράς στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Οι ηγέτες της ΕΕ συζητούν για επεκτατικές πολιτικές και ταμεία στήριξης χωρίς να αξιολογούνται οι χώρες με βάση τα πρωτογενή πλεονάσματα που επιτυγχάνουν.

Ads

Η σκληρή δοκιμασία που πέρασε η ελληνική κοινωνία μέσα στις συμπληγάδες των μνημονίων αποκαλύπτεται με τον πιο διαυγή τρόπο πόσο άδικη και ανώφελη ήταν.

Παρόλα αυτά, ούτε ίχνος αυτοκριτικής και αναστοχασμού δεν υπάρχει από όσους υποστήριξαν με πάθος την μυωπική πολιτική της Γερμανίας που επιβλήθηκε σε ολόκληρη την ευρωζώνη με αυταρχικό τρόπο ως μονόδρομος προς την πρόοδο.

Στη χώρα μας φτιάχτηκαν ιδεολογήματα για δήθεν μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν κάποια στιγμή την ανάπτυξη και την κοινωνική ευτυχία, διασύρθηκαν όσοι εναντιώθηκαν στην κυρίαρχη αφήγηση της υποταγής στις καταστροφικές γερμανικές οδηγίες, χτίστηκαν καριέρες πάνω στην προώθησή τους, προκλήθηκε ένας βαθύτατος και οδυνηρός κοινωνικός διχασμός και, τελικά, αποχαιρετούμε την Γερμανίδα καγκελάριο χωρίς μια ειλικρινή συζήτηση για την αποτυχία της στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη.

Ο πραγματικός λόγος της σιωπής, της συσκότισης και του αποπροσανατολισμού είναι ότι η Μέρκελ φεύγει, αλλά οι Μερκελιστές μένουν. Και αδημονούν για την επόμενη ευκαιρία να επιτεθούν στους “κάτω” και στους ανυπεράσπιστους.