Η πλέον κραυγαλέα από τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης για εγκαθίδρυση ενός φαύλου κομματικού κράτους είναι η παράκαμψη του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού και των διατάξεων που θωρακίζουν το ρόλο του στη στελέχωση του Δημοσίου. 

Με τροπολογία των Υπουργών Μ. Βορίδη – Σταϊκούρα – Θεοδωρικάκου και πρόσχημα έκτακτες ανάγκες ή κινδύνους δίνεται η δυνατότητα 50 προσλήψεων κατ΄ετος με 12μηνη σύμβαση με μια απλή απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, χωρίς το παραμικρό κριτήριο ή προσόν. Πρόκειται για μια χυδαία διατύπωση κατά παρέκκλιση του ιδρυτικού νόμου του ΑΣΕΠ, ουσιαστικά, την πρώτη πράξη μιας συστηματικής προσπάθειας επιστροφής στο μαύρο καθεστώς της αδιαφάνειας και της αναξιοκρατίας αφού ήδη με το Νόμο 3812/09 είχε περιγραφεί ολοκληρωμένα το καθεστώς ακόμη και των έκτακτων προσλήψεων για την αντιμετώπιση επείγουσων αναγκών, ακριβώς για να θωρακιστεί το ΑΣΕΠ από παρόμοιες προσπάθειες. 

Ο Γιάννης Ραγκούσης, δημιουργός του νόμου του 2009, αναφέρει ότι οι τρεις υπουργοί «θα περάσουν  στην  ελληνική πολιτική Ιστορία ως εκείνοι που κατέστρεψαν µία από τις σηµαντικότερες µεταρρυθµίσεις κατά του πελατειακού και κοµµατικού κράτους». Η κυβέρνηση έχει δώσει τον τόνο της ήδη από τον πρώτο μήνα, αύξησε τον αριθμό και τις αποδοχές των μετακλητών υπαλλήλων και μείωσε τα απαιτούμενα προσόντα τους, επιχείρησε να μονιμοποιήσει συμβασιούχους κατά τη μεταφορά τους σε άλλο Υπουργείο, ανέστειλε τις προσλήψεις εκπαιδευτικών και προκήρυξε άμεσα προσλήψεις ειδικών φρουρών χωρίς προσόντα, καταργώντας μάλιστα αντίστοιχες οργανικές θέσεις αποφοίτων των Αστυνομικών Σχολών, μείωσε δραματικά τις διαθέσιμες θέσεις για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.  

Δύο θεσμοί, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, πέρασαν στη συνείδηση του κόσμου ως αδιάβλητοι και απολύτως αξιοκρατικοί, πέραν πάσης αμφιβολίας: Το ΑΣΕΠ και οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η κυβέρνηση φροντίζει από την πρώτη στιγμή να τους τους αμφισβητήσει και να υπονομεύσει κάθε ίχνος αξιοκρατίας και διαφάνειας στη δημόσια διοίκηση. Επιχειρεί απροκάλυπτα την παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς και της παλαιοκομματικής φαυλότητας, μέσα στην οποία προσδοκά να αναπαραχθεί ο κομματικός στρατός της και η ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος.