Δεν έχει και μεγάλη σημασία να δοκιμάσει κανείς επί της ουσίας ανάλυση: Είχε δίκιο ο Π. Πολάκης που τσακώθηκε με αστυνομικό όταν επέβαλε πρόστιμο σε σερβιτόρο; Έχει βάση η άποψη του ότι πρέπει να ανανεωθεί το δικαστικό σώμα με μια γενναιόδωρη εθελούσια έξοδο και δεύτερη σχολή δικαστών; Ταλαιπωρήθηκε άδικα η μητέρα του περιμένοντας για μοριακό τεστ στο νοσοκομείο Ρεθύμνου; Είχε δίκιο που φώναζε για τα μονοκλωνικά αντισώματα; Είναι αποτελεσματικά ή όχι τα εμβόλια στη μετάλλαξη Ό;

Η ουσία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν βρίσκεται στο πολιτικό περιεχόμενο της κάθε παρέμβασής του. Βρίσκεται στο ύφος, στη στιγμή, στην πρόθεση, στο αποτέλεσμα.

Ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  είναι το πιο ορατό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αυτό είναι εντελώς δυσανάλογο με το ρόλο που του έχει αναθέσει ο Αλ. Τσίπρας. Δεν είναι εκπρόσωπος τύπου, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ή τομεάρχης υγείας. Είναι αναπληρωτής τομεάρχης εσωτερικών υπό τον Κ. Ζαχαριάδη. Αλλά τι σημασία έχει η θεσμική του ιδιότητα μπροστά στην ασυγκράτητη παρουσία του στο Facebook, σε κομματικές εκδηλώσεις, ακόμη και σε ταβέρνα στο Μοσχάτο;

Στο Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθούν προσεκτικά κάθε του κίνηση. Και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να τεθεί σε λειτουργία για να αναδείξει τη δράση του Πολάκη ως δήθεν alter ego του Αλ. Τσίπρα που βρίσκεται διαρκώς εκτεθειμένος μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί να τον ελέγξει.

Είναι αλήθεια ότι ο Π. Πολάκης υποστηρίζεται από ένα κομμάτι του ενεργού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και αυτό του δίνει εσωκομματική δύναμη και πολλαπλασιάζει το κόστος μιας σύγκρουσης της ηγεσίας μαζί του.

Αυτό που προφανώς δεν έχουν υπολογίσει στην Κουμουνδούρου είναι ότι το κόστος της μη σύγκρουσης μπορεί να είναι μεγαλύτερο, με την έννοια ότι ο Πολάκης αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία για το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και το όνομά του είναι η σταθερή απάντηση που δίνει η ΝΔ στην ερώτηση που μόνη της θέτει: “τι θα γινόταν αν…”.

Το πιο σημαντικό ίσως είναι ότι θαμπώνει η ηγετική εικόνα του Αλ. Τσίπρα, από τα αιφνιδιαστικά ξεσπάσματα ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και από την εντυπωσιακή αξιοποίησή τους από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Κάθε φορά που η ΝΔ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καταφεύγει στον Π. Πολάκη. Και, ευτυχώς για το κυβερνών κόμμα, πάντα κάτι βρίσκει. Kαι η “δεύτερη φορά” που -όπως κραυγάζει ο Π. Πολάκης- θα είναι « αλλιώς », απομακρύνεται.

Με αυτή την έννοια, ο Π. Πολάκης είναι πιο βολικός εχθρός, ο ιδανικός στόχος, ο τέλειος αντίπαλος. Τον χαίρονται και εύχονται να μακροημερεύσει. Για την ώρα, τίποτα δεν δείχνει ότι έχουν λόγους να ανησυχούν. Εκεί θα είναι.