Ποτέ μια αυτοκτονία δεν έχει μία και προφανή εξήγηση. Οι ειδικοί το επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν πρέπει να προσεγγίζουμε πρόχειρα και απλοϊκά ένα γεγονός τόσο ακραίο.

Πρέπει κανείς να ξέρει σε μεγάλο βάθος το βιογραφικό του αυτόχειρα και όψεις της εσωτερικής του ζωής για να βγάλει ένα σχετικά αξιόπιστο συμπέρασμα.

Η είδηση ότι μια 36χρονη οδοντίατρος που βρέθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο και κοινωνική απομόνωση επειδή δεν εμβολιάστηκε και αναγκάστηκε να κλείσει το ιατρείο της προκάλεσε σοκ.

Οι συναισθηματικά φορτισμένες αναρτήσεις των συναδέλφων της είναι συγκινητικές. Με πολλούς από αυτούς έδωσαν κοινούς αγώνες διεκδικώντας το δικαίωμα στην απασχόληση παρά την επιλογή τους να μην εμβολιαστούν.

Η κυβέρνηση αναθεωρεί εκ των υστέρων την τιμωρητική πολιτική της απέναντι στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.

Αφού καταργήθηκαν όλα τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, αφού αφέθηκαν ελεύθεροι να μεταδίδουν τον ιό οι νοσούντες τουρίστες και αφού δοκιμάστηκαν οι αντοχές του ΕΣΥ από την έλλειψη προσωπικού, αποφασίστηκε να διορθωθεί το λάθος.

Ανακοινώσεις δεν έχουν γίνει ακόμη, έχουν όμως προαναγγελθεί. Και ίσως η αυτοκτονία της Χρυσάνθης τις επισπεύσει.

Δεν αρκεί η επιστροφή των ανεμβολίαστων υγειονομικών στη δουλειά τους. Πρέπει να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση για να εξηγηθούν ξανά οι λόγοι για τους οποίους αντιμετωπίστηκαν τόσο σκληρά από την πολιτεία, να γίνει σύγκριση με τα ισχύοντα σε άλλες χώρες της ΕΕ, να τους ζητηθεί συγγνώμη για την τόσο μεγάλη διάρκεια της αναστολής εργασίας και, κυρίως, να ακουστούν οι ίδιοι.

Έχουν δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν, να εκφράσουν το θυμό τους, να κλάψουν για τη Χρυσάνθη που αυτή τη φορά δεν θα είναι μαζί τους για να αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση.