Δεν είναι ανέκδοτο, είναι στρατηγική. Το επιτελείο του πρωθυπουργού επενδύει στα σοβαρά στην ανάδειξη ρωσικού κινδύνου, καλλιεργώντας το σενάριο ότι ο Πούτιν προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη επειδή στήριξε την Ουκρανία και μπορεί να φτάσει ακόμη και σε υβριδική επίθεση τη μέρα των εκλογών για να υπονομεύσει την ίδια την εκλογική διαδικασία.

Παράλληλα, αξιοποιούν την αποκάλυψη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι έχουν χρηματοδοτηθεί τα τελευταία χρόνια από τη Μόσχα κόμματα και ΜΜΕ προκειμένου να αυξηθεί η ρωσική επιρροή σε χώρες της Δύσης, για να διασπείρουν τη φήμη ότι στη λίστα μπορεί να περιλαμβάνονται και στελέχη ή σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δεξιά καταφεύγει σε θεωρίες συνωμοσίας: Πυρκαγιές που τις έβαλαν οι Τούρκοι, επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας που πυροδότησαν λαθρομετανάστες, ακόμη και η δήθεν απόπειρα δολοφονίας του Κ. Καραμανλή από αμερικανικά κέντρα λόγω ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία.

Πάντα η καταφυγή στον ανορθολογισμό γίνεται σε δύσκολες στιγμές, όταν τρίζει η καρέκλα της εξουσίας. Είναι, δηλαδή, μια λύση απελπισίας, η τελευταία διέξοδος.

Κατασκευάζεται εσωτερικός εχθρός μέσα σε μια ατμόσφαιρα εθνικής προδοσίας και συνεργασίας με εξωτερικό εχθρό.

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών μιλά για δυνάμεις που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση. Ταυτίζει τη σταθερότητα της χώρας με την επιβίωση της κυβέρνησής του και φτιάχνει κλίμα. Στη συνέντευξη τύπου που έδωσε στη ΔΕΘ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντας ευθέως προς τη Μόσχα.

Δεν εξηγεί πώς συνδέεται το Κρεμλίνο με το Predator αλλά δηλητηριάζει τον αέρα στη δημόσια ζωή με υπονοούμενα και μισόλογα. Και μετά ανέλαβαν τα ΜΜΕ του ομίλου Μαρινάκη. Ενα ρεπορτάζ στο Mega και ένα πρωτοσέλιδο στα ΝΕΑ, μαζί με πομπώδη άρθρα, στήριξαν το νέο αφήγημα «Μητσοτάκης ή Πούτιν».

Καλή μας διασκέδαση!