Σε ένα μεσοβέζικο όσο και προσχηματικό ελιγμό εξαντλήθηκε τελικά η “σύγκρουση” του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με το ακροδεξιό Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν με αντικείμενο τις κυρώσεις για την αντιευρωπαϊκή του καμπάνια.

Η απόφαση του ΕΛΚ να αποβάλει προσωρινά και “με αναστολή” το κόμμα Fidesz του Όρμπαν από τις τάξεις του, σε αντίθεση με τα “τελεσίγραφα” που του έθετε, προκαλεί αντιδράσεις καθώς αμφότερες οι πλευρές σχεδόν προαναγγέλλουν ότι σύντομα θα είναι και πάλι μαζί. Η πλευρά του ΕΛΚ αρνείται να τον αποπέμψει και παραπέμπει σε “επιτροπές διαλόγου”  ενώ η πλευρά του Όρμπαν εξέφρασε την ικανοποίηση για τον συμβιβασμό και ανακοίνωσε πως συνεχίζει να στηρίζει τον υποψήφιο του ΕΛΚ για την Προεδρία της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ. Επί της ουσίας δεν πρόκειται για τιμωρία αλλά για συμφωνία. 

Με αυτό το επικοινωνιακό τρικ οι συντηρητικοί του ΕΛΚ θα εκτεθούν στις Ευρωεκλογές χωρίς το ακροδεξιό βαρίδιο  ενώ ο Όρμπαν  θα συγκεντρώσει ένα ισχυρό αριθμών ευρωβουλευτών με τις ακροδεξιές του κορώνες και θα “επανανενωθεί”, όπως είναι προφανές, συνεισφέροντας στην εκλογή Βέμπερ. Υπό την έννοια αυτή ο ελιγμός δείχνει ότι ο Ούγγρος αποτελεί το ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ του ΕΛΚ και των πιο αντιευρωπαϊκών και ακραίων φωνών της Ευρώπης, όπως ο Σαλβίνι και η Λεπέν. Μια αποθέωση του αμοραλισμού που ήδη οδηγεί τους Φιλελεύθερους να αποσύρουν τη στήριξη στον Βέμπερ. 

Τα πολιτικά παιχνίδια του ΕΛΚ συμβαίνουν σε μια κρίσιμη περίοδο, καθώς οι αποφάσεις του επόμενου διαστήματος για το μεταναστευτικό και τους πόρους των πολιτικών συνοχής, μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για την Ε.Ε. αλλά και για τα συμφέροντα της Ελλάδας, αν αυτό σημαίνει κάτι για τη ΝΔ, που συμμετέχει στους τακτικισμούς.  Η επιλογή  του ΕΛΚ να “χαϊδέψει” τον Όρμπαν, νομιμοποιεί έναν ακροδεξιό που  θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή της Ένωσης. Ενόψει μιας προεκλογικής μάχης που κρίνει το μέλλον της Ευρώπης, αυτό που δεν μπορεί να “ανασταλεί”, είναι η ανάγκη για σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων σε ένα μέτωπο για τη διάσωση της Ενωμένης Ευρώπης.