«Μετά το σκάνδαλο του επικεφαλής του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων της Αυστρίας Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε (κυβερνητικού εταίρου) ο καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς προκήρυξε νέες εκλογές και απαλλάχτηκε καταρχάς από τους λεγόμενους “δεξιούς λαϊκιστές”. Ποιος είναι όμως ο στόχος του;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος της Frankfurter Rundschau (FR) Στέφαν Χέμπελ, υπογραμμίζοντας πως ο πυρήνας της πολιτικής του Στράχε και του Κούρτς είναι ίδιος, όμως οι πολιτικοί σαν τον Κούρτς είναι είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από τον Στράχε. 

Μπορεί ο Κούρτς να έσπασε τη συνεργασία με τους “δεξιούς λαϊκιστές”, όπως συχνά αναφέρονται στην Ευρώπη οι ακροδεξιές δυνάμεις, όμως ο Κούρς σε καμία περίπτωση δεν απομακρύνεται από τον “δεξιό λαϊκισμό”, καθώς αυτός αποτελεί δομικό στοιχείο της πολιτικής του ταυτότητας σε μια “αστική” έκδοση. “Αυτός ο άνθρωπος έχει τον μακροπρόθεσμο στόχο, να μην ανεχθεί κανέναν άλλο δεξιό λαϊκιστή δίπλα του. Η στρατηγική του είναι εδώ και χρόνια να ακολουθήσει την ίδια πολιτική με τους δεξιούς λαϊκιστές – απλώς, χωρίς συνοδευτικά φαινόμενα όπως είναι η ανοικτή ακροδεξιά ρητορική ή οι φαντασιώσεις μωρολογούντων μεθυσμένων περί εκλογικής χειραγώγησης και διαφθοράς. Είναι η “αστική” εκδοχή του δεξιού λαϊκισμού“, σημειώνει ο αρθρογράφος Στέφαν Χέμπελ και συνεχίζει: 

“Είναι αλήθεια ότι αυτή η άποψη έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που έχουν ορισμένοι παρατηρητές για τα γεγονότα. Ο κ. Κουρτς, θα μπορούσε να πει κανείς, έχει βέβαια λαϊκιστικά ξεσπάσματα – αλλά μήπως δεν υπερασπίζεται στην πραγματικότητα έναν αστικό, σοβαρό συντηρητισμό κατά των θεωριών συνωμοσίας και τον μη αποκρυπτόμενο ρατσισμό των ακροδεξιών; Ωστόσο, σε αυτό το συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει μόνο αυτός που δεν λαμβάνει υπόψη το περιεχόμενο της πολιτικής του κ. Κουρτς. Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των προσφύγων, στην επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των αιτούντων άσυλο, στις αντι-ισλαμικές αιχμές, δεν υπήρχε μεταξύ ΟVP (Δεξιάς) και του FPΟ (Ακροδεξιάς) αυτά τα δύο χρόνια σχεδόν καμία διαφωνία. Το ρητά υποστηριζόμενο από τον κ. Κουρτς σχέδιο να πληρώνονται οι αιτούντες άσυλο για βοηθητική εργασία που “επιτρέπεται” μόνο το πολύ 1,50 ευρώ ανά ώρα, αλλά και η απαγόρευση της μαντίλας στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης – αυτά είναι μόνο τα τελευταία σε μια σχεδόν ατελείωτη σειρά παραδειγμάτων”.

“Ο καγκελάριος από την μεριά του είχε λοιπόν δίκιο όταν ευχαριστούσε ρητά το Σάββατο το βράδυ όλα τα μέλη της κυβέρνησης “ανεξαρτήτως κόμματος” για την μέχρι τώρα δουλειά του κυβερνητικού συνασπισμού και πρόσθετε: Εν ονόματι του ουσιαστικού έργου δεν έδωσα τέλος στην συνεργασία με το πρώτο σφάλμα”. Όχι, δεν είναι το “ουσιαστικό έργο” εκείνο που διαφοροποιεί τον Σεμπάστιαν Κουρτς από την Ακροδεξιά. Είναι μόνο τα “σφάλματα” που διαταράσσουν την αστική, σοβαρή όψη της ορθόδοξης δεξιάς πολιτικής.

Μπορεί μεν η κυβέρνηση Κουρτς να κατέρρευσε, και να μην μπορεί να είναι σίγουρος για τη νίκη του στις εκλογές του φθινοπώρου, αλλά ο στόχος του δεν πρέπει να παραβλέπεται: Ο πυρήνας της πολιτικής, η οποία κρύβεται πίσω από την λαϊκίστικες συμπεριφορές πρέπει μέσω της αύρας της σοβαρότητας να γίνεται συνεχώς και πιο ανεκτός από τους αστούς ψηφοφόρος αν όχι πιο αυτονόητος. Σε αυτόν τον πυρήνα, όμως, τίποτα απολύτως δεν αλλάζει με την διαφορετική μορφή παρουσίασης και από αυτή την άποψη μπορούμε να πούμε ότι πολιτικοί όπως ο Σεμπάστιαν Κούρτς είναι ίσως ακόμη πιο επικίνδυνοι από ό,τι ο τωρινός παραστρατημένος Στράχε.

Ακριβώς επειδή μπορούν να αποστασιοποιηθούν τόσο θαυμάσια από την χοντροκομμένη ακροδεξιά ομάδα, δεν γίνεται αντιληπτό ότι ακολουθούν την ίδια πολιτική. Με άλλα, συχνότερα χρησιμοποιούμενα, λόγια: Ο δεξιός λαϊκισμός καταλαμβάνει το κέντρο της κοινωνίας. Γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι μιας πολιτικής η οποία πωλείται προς τα έξω ως μετριοπαθής. Ο Σεμπάστιαν Κουρτς θέλει να συνεχίσει αυτή την επικίνδυνη διαδικασία όσο το δυνατόν πιο αδιατάρακτα μετά τις επόμενες εκλογές. Και δυστυχώς, πρέπει να πούμε ότι κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος γι ‘αυτό από ό,τι ο νεαρός Αυστριακός με την αύρα του γαμπρού”.