«Ένα είναι σίγουρο. Αυτή τη φορά δεν θα προχωρήσουμε σε άμεση ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, ακόμη και αν κερδίσουμε την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο», λέει χαμογελώντας ένα από τα στελέχη του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας. «Βγάλαμε τα συμπεράσματα μας από το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου και όσα επακολούθησαν».

Η προεκλογική μάχη για τις σημερινές εκλογές στη Καταλονία, είναι από τις πιο σουρεαλιστικές στη παγκόσμια ιστορία: ο καθαιρεθείς από την Μαδρίτη πρόεδρος Πουτζδεμόν διεκδικεί την επανεκλογή του αυτοεξόριστος στις Βρυξέλλες, ενώ ο Οριόλ Χουνκέρας,  επικεφαλής του κεντροαριστερού κόμματος Καταλανική Ρεπουμπλικανική Αριστερά, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, είναι στη φυλακή μαζί με ορισμένα ακόμη στελέχη του απερχόμενου κυβερνητικού στρατόπεδου.

Παρόλα αυτά είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα: στις διαφημίσεις του μετρό φιγουράρουν αφίσες με τη φωτογραφία του Πουτζδεμόν και σύνθημα «είναι ο πρόεδρος μας»,  τα debate και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις έγιναν κανονικά, μια από αυτές έγινε μάλιστα έξω από τη φυλακή της Μαδρίτης όπου κρατούνται τα καταλανικά στελέχη που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για στάση και απόσχιση.

Αν δεν υπήρχαν οι κωμικοτραγικές αποφάσεις της αστυνομίας, που απαγορεύει την συμμετοχή στις συγκεντρώσεις πολιτών με κίτρινα (το καταλανικό χρώμα-σύμβολο), όλα στη Βαρκελώνη θα θύμιζαν αδιάφορες εκλογές σε ένα καντόνι της Ελβετίας.

Στη πραγματικότητα, πρόκειται για μια υπόκωφη αλλά σκληρή, ιστορικών διαστάσεων, αναμέτρηση, από τα αποτέλεσμα της οποίας θα εξαρτηθεί η πορεία όχι μόνο της Καταλονίας αλλά επίσης της Ισπανίας, όπου η οικονομία έχει πληγεί με τα όσα μεσολάβησαν από το δημοψήφισμα, καθώς και η σταθερότητα της ΕΕ. Η καταλανική κοινωνία είναι διαιρεμένη στα δύο, μακρόχρονες φιλίες έχουν καταρρεύσει και οικογένειες έχουν διαιρεθεί, λόγω της συμμετοχής στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο.

Ο μαγικός αριθμός είναι 68, οι έδρες που απαιτούνται ώστε το ένα από τα δύο να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Τα τρία κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, είναι το συντηρητικό του Πουτζδεμόν, η κεντροαριστερή Καταλανική Ρεπουμπλικανική Αριστερά και το ακροαριστερό CUP( Υποψηφιότητα Λαϊκής Ενότητας).  Αν κερδίσουν  68 η περισσότερες έδρες στη Βουλή(σε αυτήν που διέλυσε η Μαδρίτη είχαν 72) θα θεωρήσουν το αποτέλεσμα ως επιβεβαίωση της θέλησης των πολιτών να προχωρήσουν προς την ανεξαρτησία.

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια μάχη σώμα με σώμα με το φιλο-Μαδριλένικο στρατόπεδο, όπου οι Cuidadanos κυριαρχούν. Άλλοτε κόμμα του κέντρου, που ξεπήδησε όπως το ελληνικό Ποτάμι με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2009-10, οι Cuidadanos, πρόσφατα κατηγορήθηκαν ότι χρηματοδοτήθηκαν από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες για να αντισταθμίσουν την άνοδο των αριστερών Podemos. Σήμερα έχουν πάρει όλα τα χαρακτηριστικά του « ακραίου κέντρου », υιοθετώντας, ιδίως στο καταλανικό ζήτημα, πιο δεξιές θέσεις και από αυτές του Λαϊκού Κόμματος, του πρωθυπουργού Μ Ραχόι.

Το Λαϊκό Κόμμα  έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα συγκεντρώσει το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του σε καταλανικές εκλογές, ενώ αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει και το τοπικό Σοσιαλιστικό Κόμμα που στήριξε, με μικρές επιφυλάξεις, όλες τις σκληρές επιλογές του Ραχόι. Από αυτό που δεν έχει παραιτηθεί το κόμμα του τελευταίου είναι οι συνεχείς προβοκάτσιες: μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του κόμματος, ότι δηλαδή ο Πουτζδεμόν θα έχει τη τύχη του Καμπάνς, του προέδρου της Καταλονίας που εκτέλεσε ο δικτάτορας Φράνκο το 1940, ένα ακόμη στέλεχος του Λαϊκού Κόμματος και πρώην πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, δήλωσε τις προάλλες ότι η Καταλονία θα «απολυμανθεί».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες τις άγριας-ευτυχώς λεκτικής προς το παρόν- πόλωσης, λίγο ακούγονται οι μετριοπαθείς φωνές που ζητούν την μεταρρύθμιση της Μαδριλενό-κεντρικής Ισπανίας. Στη προχθεσινή προεκλογική συγκέντρωση (φωτό) των Καταλανών Podemos (Podem en Comun) δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό οι επιθέσεις και οι ειρωνείες για τις μάχες των σημαιών», που κρύβουν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, τις πολιτικές λιτότητας και τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία εμπλέκονται οι δεξιές κυβερνήσεις τόσο της Μαδρίτης όσο και της Βαρκελώνης. Οι τοπικοί Podemos (οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν κάτω από 10%) ελπίζουν ότι κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν θα αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία, αποτέλεσμα που θα τους δώσει τον ρόλο του ρυθμιστή και θα προωθήσει τη θέση τους εναντίον της απόσχισης, αλλά υπέρ του δικαιώματος των Καταλανών να αποφασίσουν για το μέλλον τους με ένα δημοψήφισμα.

Αν το στρατόπεδο των Cuidadanos εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία, οι οπαδοί της ανεξαρτησίας θα κάνουν καιρό να συνέλθουν. Αλλά ακόμη και αν ο Πουτζδεμόν και οι σύμμαχοι του κερδίσουν τις 68 έδρες, το πάθημα από την τυφλή σύγκρουση με έναν ισχυρότερο αντίπαλο έχει γίνει μάθημα: «όλα θα γίνουν σταδιακά», εξομολογείται το στέλεχος της αντιπολίτευσης. «Θα προωθήσουμε τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, όπως στη Σκώτια, η κοινωνία είναι πολύ διχασμένη για να προχωρήσουμε μόνοι».