Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε σήμερα ότι η απαγόρευση του νίκαμπ δεν καταπατά την ελευθερία σε επίπεδο θρησκευτικής πίστης και έκφρασης. Κατά αυτόν τον τρόπο δικαίωσε την Γαλλία έναντι μιας 24χρονης Γαλλίδας, που υποστήριζε το αντίθετο και είχε φέρει το θέμα της απαγόρευσης στο Δικαστήριο. 

Η Γαλλίδα, η οποία δεν έχει αποκαλύψει παρά τα αρχικά του ονόματός της, Σ.Α.Σ., προσέφυγε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου κατά του νόμου που ψηφίστηκε στο τέλος του 2010 στη Γαλλία και προβλέπει ότι «κανείς δεν μπορεί στον δημόσιο χώρο να φορά ένδυμα που αποσκοπεί στην απόκρυψη του προσώπου του».

Η δικηγορική εταιρεία του Μπέρμιγχαμ της Βρετανίας που την εκπροσωπεί επικαλέστηκε τουλάχιστον έξι άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη υπόθεση αυτή: απαγόρευση απάνθρωπης μεταχείρισης, δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης, αρχή της ανεξιθρησκίας, ελευθερία της έκφρασης και απαγόρευση εφαρμογής διακρίσεων. Η ενάγουσα, η οποία διεκδικεί το δικαίωμα να φορά μπούρκα (που καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο και το σώμα) και νικάμπ (που καλύπτει το πρόσωπο), δηλώνει ότι είναι «υποδειγματική Γαλλίδα πολίτης, πατριώτισσα, ανωτάτης εκπαίδευσης, που υπερασπίζεται με πάθος τη Γαλλική Δημοκρατία».

Η γαλλική κυβέρνηση από την πλευρά της ζήτησε την απόρριψη της προσφυγής. Οι εκπρόσωποί της τόνισαν ότι ο γαλλικός νόμος δεν αφορά ειδικά το ισλαμικό ένδυμα, αλλά την απόκρυψη του προσώπου με οποιονδήποτε τρόπο στον δημόσιο χώρο, είτε πρόκειται για ισλαμικό ένδυμα είτε για κράνος ή κουκούλα. Παράλληλα, επεσήμαναν τον εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό των προσώπων που φορούν το ισλαμικό ένδυμα καθολικής κάλυψης στη Γαλλία. Ενώ ο συνολικός αριθμός των μουσουλμάνων που ζουν στην Γαλλία εκτιμάται στα 5 εκατομμύρια άτομα, το θέμα αφορούσε στο τέλος του 2009 μόνο «περί τις 1.900 γυναίκες», σύμφωνα με έρευνα του γαλλικού κοινοβουλίου. Ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί κατά 50% από το 2010.

Σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Γαλλία έχει την ευχέρεια να επιβάλει απαγόρευση του ισλαμικού ενδύματος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στο όνομα της εφαρμογής των αρχών του κοσμικού κράτους, και την αφαίρεση του ισλαμικού ενδύματος κατά τη διάρκεια των ελέγχων εξακρίβωσης στοιχείων ταυτότητας. Ωστόσο, το 2010, καταδίκασε την Τουρκία με το επιχείρημα ότι η ένδυση με το ισλαμικό ένδυμα δεν συνιστά per se απειλή της δημόσιας τάξης, ούτε προσηλυτισμό.

Το Βέλγιο, το οποίο εισήγαγε το 2011 νόμο αντίστοιχο με τον γαλλικό, στήριξε στην υπόθεση την γαλλική πλευρά.