Τρεις ελληνικές αρχαιότητες που είχαν «απομακρυνθεί» (sic) από την Ελλάδα σε άγνωστο χρόνο και «κατέχονταν από Αμερικανό πολίτη», σύμφωνα με την περιγραφή του υπουργείου Πολιτισμού, επαναπατρίστηκαν στις 13 Σεπτεμβρίου, από τις ΗΠΑ.

Πρόκειται για:

1. Τμήμα μαρμάρινης επιτύμβιας στήλης, ύψους 0,55μ. και πλάτους 0,60μ. Εικονίζεται σε επίπεδο ανάγλυφο μετωπική γυναικεία μορφή, η οποία κρατά και με τα δύο της χέρια κοσμηματοθήκη με ανοιχτό κάλυμμα.

Χαμηλότερα στην παράσταση σώζεται το δεξί χέρι μικρότερης σε κλίμακα μορφής, αναμφίβολα παιδικής.

Πρόκειται για έργο επαρχιακού εργαστηρίου, πιθανότατα θεσσαλικού. Χρονολογείται στις αρχές του 4ου αι. π.Χ.2.

2. Τμήμα αττικού επιτύμβιου ναΐσκου από πεντελικό μάρμαρο, ύψους 0,95μ. και πλάτους 0,42μ. με ανάγλυφη παράσταση.  Στο επιστύλιο σώζονται γράμματα νεότερης επιγραφής, που οφείλονται στην επαναχρησιμοποίηση του μνημείου σε μεταγενέστερη της κατασκευής του εποχή.

Εικονίζεται νεαρό κορίτσι που παριστάνεται όρθιο, κατενώπιον με την κεφαλή να κλίνει ελαφρώς στα δεξιά. Φορεί χιτώνα με μανίκια και αττικό πέπλο ζωσμένο κάτω από το στήθος. Το ένδυμα συγκρατούν μασχαλιστήρες που διασταυρώνονται χιαστί μπροστά στο στήθος και στο μέσο ενώνονται με κυκλικό μετάλλιο.

Χρονολογείται γύρω στα 330-320 π.Χ. Εντυπωσιακή είναι η ομοιότητα της στάσης του κοριτσιού με εκείνη της νεαρής Αγνοστράτης που απεικονίζεται στον επιτύμβιο ναΐσκο από την Καλλιθέα (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αριθ. 1863).

Η στήλη ταυτίζεται με αυτή που διακινήθηκε από τον Ιταλό έμπορο τέχνης G. Becchina στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Απεικόνισή της εμπεριέχεται σε κατάλογο έκθεσης στη Γενεύη το 1982, στην οποία στηρίζεται και η δημοσίευσή της το 1993 στο corpus των αττικών επιτυμβίων αναγλύφων του Chr. Claimont, χωρίς όμως να είναι γνωστός ο τόπος όπου βρισκόταν πλέον το ανάγλυφο.

3. Χάλκινο αγαλμάτιο γυμνού νεαρού άνδρα, πιθανόν αθλητή, ύψους 0,24μ. Ο άνδρας παριστάνεται όρθιος, κατενώπιον. Πατά σταθερά στο έδαφος με το δεξί σκέλος. Τα κοντά μαλλιά, ταιριαστά σε αθλητή, αναλύονται σε ακατάστατους βοστρύχους. Θα μπορούσε να χρονολογηθεί στα τέλη του 2ου αι. π.Χ.

Οι τρεις αρχαιότητες παραδόθηκαν για φύλαξη στη Γλυπτοθήκη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, στην Ακαδημία Πλάτωνος.