Στις 15 Απριλίου ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύτηκε πως «όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση δεν πρόκειται να μειωθεί το αφορολόγητο». Δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση θα ακολουθήσει και στην περίπτωση του αφορολόγητου την – επιτυχημένη – οδό που ακολούθησε και στο θέμα της μη περικοπής των συντάξεων: θα επιδιώξει, στον ενδεδειγμένο χρόνο και έχοντας διασφαλίσει τις αναγκαίες συμμαχίες, την συμφωνία με τους δανειστές για να ακυρωθεί το (απολύτως μη αναγκαίο) μέτρο που επέβαλε το ΔΝΤ όταν έκλεινε η δεύτερη μνημονιακή αξιολόγηση. Και επίσης, ο πρωθυπουργός δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να προκαλέσει πολιτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναλάβει – ή να μην αναλάβει – την ίδια δέσμευση: Να πει ξεκάθαρα εάν θα ισχύσει ή όχι από τον Ιανουάριο του 2020 η μείωση του αφορολόγητου ορίου.

Η τότε αντίδραση της ΝΔ κινήθηκε κάπου μεταξύ αμηχανίας και μουδιάσματος. H εκπρόσωπος του κόμματος Σοφία Ζαχαράκη είχε πει ότι η ΝΔ θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια και «θα διαπραγματευτεί με τους εταίρους την μη μείωση του αφορολόγητου».  Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάστηκε 15 ημέρες για να αντιδράσει. Και χθες, Πρωτομαγιά, ανακοίνωσε σε συνέντευξή του στον ANT1 ότι την Δευτέρα η ΝΔ θα καταθέσει τροπολογία για να ακυρωθεί η μείωση του αφορολόγητου ορίου από το 2020. Κατά τους επιτελείς της ΝΔ, η κίνηση αυτή είναι η απάντηση Μητσοτάκη στην «επικοινωνιακή αντεπίθεση Τσίπρα» και στην «παροχολογία» που ετοιμάζει η κυβέρνηση με την ανακοίνωση άμεσων φοροελαφρύνσεων – μια «παροχολογία» που, όπως λένε χαρακτηριστικά πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «στηρίζεται στα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα». Οι ίδιες πηγές επίσης υποστηρίζουν πως το πακέτο ελαφρύνσεων της κυβέρνησης δεν είναι παρά «προσπάθεια αντιγραφής του προγράμματος της ΝΔ», η οποία εδώ και μήνες έχει εξαγγείλει πως διαθέσει «το 80% του πρωτογενούς πλεονάσματος σε μειώσεις φόρων και μόνο το 20% στα αναποτελεσματικά επιδόματα.

Στην πραγματικότητα όμως, η κίνηση Μητσοτάκη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιβεβαίωση της άκρως υποκριτικής προσέγγισης της ΝΔ και στο θέμα του αφορολόγητου. Και δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επανάληψη της ίδιας τακτικής που είχε ακολουθήσει και με το θέμα της περικοπής των συντάξεων: Τότε, τον Ιούλιο του 2018 η ΝΔ κατέθετε και πάλι τροπολογία για να ακυρωθούν οι περικοπές στις συντάξεις λίγες ημέρες αφότου ο αντιπρόεδρός της Κωστής Χατηζδάκης… εγκαλούσε δημοσίως τον Πιερ Μοσκοβισί για το ακριβώς αντίθετο – επειδή ο επίτροπος είχε αφήσει ανοιχτό παράθυρο ακύρωσης του ψηφισμένου μέτρου, όπως εν τέλει και έγινε.

Και ο κ. Μητσοτάκης, άλλωστε, και το επιτελείο του γνωρίζουν καλά πως η ακύρωση της μείωσης του αφορολόγητου δεν γίνεται δια της ψήφισης μιας απλής τροπολογίας στην Βουλή. Προϋποθέτει δημοσιονομική τεκμηρίωση που ακόμη δεν είναι δυνατή – προϋποθέτει, εν ολίγοις, αποδείξεις ότι δεν θα επηρεαστούν οι μεταμνημονιακοί στόχοι και τα πλεονάσματα οι οποίες δεν θα υπάρχουν έως ότου αποτυπωθούν τα μεγέθη του επόμενου προϋπολογισμού, όπως έγινε και στην περίπτωση των συντάξεων. Πολύ περισσότερο, δε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του γνωρίζουν πως είναι, και αυτή την φορά, εκτεθειμένοι. Διότι ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν εκείνος που ομολογούσε, και δη από το βήμα της ΔΕΘ, τον περασμένο Σεπτέμβριο πως η μείωση του αφορολόγητου αποτελεί μέτρο που ήδη έχει συμπεριληφθεί στο πρόγραμμά του. Δήλωνε μάλιστα τότε χαρακτηριστικά πως η ΝΔ «προτείνει την μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στο 9%, για να απαλυνθεί ο πόνος της μείωσης του αφορολόγητου».

Ως εκ τούτων ο πρόεδρος της ΝΔ διατρέχει τον ισχυρό κίνδυνο να δικαιώσει σύντομα τις χθεσινές προειδοποιήσεις της κυβέρνησης. Η οποία, δια της ανακοίνωσης του Μαξίμου, επεσήμανε ότι ο κ. Μητσοτάκης «για  ακόμη μία φορά τρέχει να μαζέψει τις δηλώσεις του που δεν τόλμησε ούτε το ΔΝΤ να κάνει. Όπως με το “δώρο Χριστουγέννων”, το “ξεπερασμένο 8ωρο” και πολλές άλλες νεοφιλελεύθερες ακρότητες. Ας μη βιάζεται και λίαν συντόμως θα βρεθεί και πάλι στη δύσκολη θέση να ψηφίζει τις επιλογές του Πρωθυπουργού για μέτρα ελάφρυνσης από το υπερπλεόνασμα…».