Έλεγχο των σχετικών ιατρικών γνωματεύσεων με βάση τις οποίες πιστοποιήθηκε η αναπηρία και αποφασίστηκε η αποφυλάκιση του Αριστείδη Φλώρου, που έχει καταδικαστεί για το σκάνδαλο Energa, διέταξε η διοίκηση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).

Παράλληλα, η διοίκηση του ΕΦΚΑ διέταξε τον έλεγχο γνησιότητας των προσκομισθέντων δικαιολογητικών, τον έλεγχο συνταγογράφησης, μέσω της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ), την έναρξη διαδικασιών επιθεώρησης και ένορκης διοικητικής εξέτασης, καθώς και την υποβολή των πορισμάτων στις αρμόδιες δικαστικές αρχές.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, η διοίκηση του ΕΦΚΑ επισημαίνει ότι από την ανάληψη των καθηκόντων της έχει διακηρύξει προς κάθε κατεύθυνση τη θέση αρχής για πλήρη διαφάνεια και νομιμότητα στη λειτουργία του φορέα, τη διοίκηση και τη διαχείριση των υποθέσεών του.

Εξάλλου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Τάσος Πετρόπουλος, δήλωσε πως «η απόφαση αποφυλάκισης του κ. Φλώρου ανήκει στην αρμοδιότητα του συμβουλίου των φυλακών, του συμβουλίου πλημμελειοδικών που έκρινε το θέμα. Δεν είναι απόφαση του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), που, από το 2011, είναι το αρμόδιο όργανο για όλα τα θέματα πιστοποίησης αναπηρίας, αλλά δεν κρίνει το αν κάποιος είναι φυλακισμένος, για να του αποδώσει ποσοστά αναπηρίας».

Ν. Παρασκευόπουλος: Το μυθιστόρημα περί του “νόμου Παρασκευόπουλου” ξεφεύγει από τη σοβαρότητα

Την ίδια στιγμή, για «κιτρινισμό που επαναλαμβάνεται» κάνει λόγο σε δήλωση του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, αναφερόμενος στην απόπειρα εμπλοκής του ονόματός και αλλά και του νόμου που ο ίδιος είχε εισηγηθεί στο ζήτημα της αποφυλάκισης του Αριστείδη Φλώρου.

Ειδικότερα, ο κύριος Παρασκευόπουλος επισημαίνει πως «όταν τελεστεί ένα έγκλημα που συγκινεί την κοινή γνώμη ή εκδοθεί μια εντυπωσιακή ποινική απόφαση στο φιλικό προς την αντιπολίτευση Τύπο συχνά εμφανίζεται μια ακολουθία αντιδράσεων:

Α) Ένα – δύο “πρωτοπόρα” έντυπα ανακαλύπτουν μια σχέση με τον “νόμο Παρασκευόπουλου”. Άλλα φιλικά τους σπεύδουν να αναπαραγάγουν την “είδηση” και τους βαρύγδουπους τίτλους.

Β) Αν η συγκεκριμένη συσχέτιση μοιάζει αδύνατη, αναζητείται μια σύνδεση με άλλον νόμο της ίδιας περιόδου.

Γ) Ένας-δύο αρθρογράφοι, συνήθως οι ίδιοι, θα εξηγήσουν “επιστημονικότατα” ότι το πρόβλημα αποκλείεται να συνδέεται με κάτι άλλο πέρα από τον αποδιοπομπαίο τράγο. Από τα άρθρα αυτά απουσιάζουν τελείως τα δεδομένα, π.χ. στατιστικά ή και νομολογιακά του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Δ) Στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και εξατομικευμένα, εξαπολύονται στερεότυπα μηνύματα με ύβρεις και απειλές κατά του στιγματιζόμενου».

Επιπλέον, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης σημειώνει ότι«στον ίδιο χρόνο αποσιωπώνται:

• Κείμενα με αντεπιχειρηματολογία. Όταν αυτά δημοσιεύονται σε «εκτός γραμμής» μέσα, δεν αναπαράγονται.
• Αν ο στιγματιζόμενος δεχθεί πλήγματα (“δυναμική επίσκεψη” του Ρουβίκωνα, ρίψεις μολότωφ ή κόκκινης μπογιάς στην πόρτα του γραφείου του), αυτά αμέσως ξεχνιούνται.
• Αν ο στόχος είχε ζητήσει στο παρελθόν πειθαρχικές διώξεις λειτουργών που χειρίστηκαν υποθέσεις ιδιοκτητών συγκεκριμένων Μέσων Ενημέρωσης, αυτό καλώς δεν ενδιαφέρει και δεν αναφέρεται.

Το μυθιστόρημα περί του “νόμου Παρασκευόπουλου” και του αποκλειστικού δήθεν κατασκευαστή του ξεφεύγει από τη σοβαρότητα. Χρειάζεται όμως απάντηση: το θέμα δεν είναι απλώς ότι κάποιες από τις απειλές, αν αφεθούν χωρίς όρια, μπορεί να πραγματοποιηθούν. Περισσότερο απασχολεί η διαχεόμενη ακροδεξιά αντίληψη ότι η εκτός κράτους δικαίου καταστολή, η υπέρβαση της λογικής και η κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων εμφανίζονται σαν πανάκεια για τα κοινωνικά προβλήματα».