Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δέχθηκε την περασμένη εβδομάδα να περιορίσει τις απαιτήσεις του όσον αφορά στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνει η Ελλάδα, ώστε να δώσει το «πράσινο φως» σε μια συμφωνία που θα επιτρέψει τη χρηματοδότηση της χώρας, σύμφωνα με τη Wall Street Journal.

Όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα το ΔΝΤ αρνείται επί σχεδόν ένα χρόνο να καταβάλει στην Ελλάδα την επόμενη δόση του προγράμματος, ζητώντας ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων. Τα ίδια αιτήματα για αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, στην αγορά εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών, το φορολογικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση, επαναλήφθηκαν και πάλι τον Φεβρουάριο, στην επιστολή της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.

Ωστόσο πλέον φαίνεται πως το ΔΝΤ περιορίσει τις απαιτήσεις. Όμως σύμφωνα με τον Σάιμον Νίξον της Wall Street Journal η Ελλάδα θα πρέπει και πάλι «να εφαρμόσει δύσκολες μεταρρυθμίσεις, που θα περιλαμβάνουν το πιθανότερο αλλαγές στις συντάξεις και στον ΦΠΑ». «Ορισμένοι αξιωματούχοι φοβούνται ότι ακόμη και μία πιο περιορισμένη συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγάλη για την υλοποίησή της από την Αθήνα πριν από τα μέσα Μαΐου, όταν πρέπει να αρχίσει η έγκρισή της από τη Βουλή, προκειμένου να εκταμιευθούν χρήματα πριν από την εκπνοή του προγράμματος στο τέλος Ιουνίου».

Ακόμη και στην περίπτωση που η συμφωνία αφορά σε λιγότερες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να διασφαλίζει στους μετόχους του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο, πριν αποφασισθεί η εκταμίευση νέων χρημάτων, σημειώνει ο Νίξον, προσθέτοντας ότι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο.

«Ο συνδυασμός ενός περιορισμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος και η επίπτωση της πολιτικής αναστάτωσης μηνών στις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο χρηματοδοτικό κενό. Το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί σημαντικά, ενώ οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχουν αποκλείσει κάτι πέραν αλλαγών στα επιτόκια και τους χρόνους λήξης των υφιστάμενων δανείων», αναφέρει.

«Πολλά πιθανόν να εξαρτηθούν τότε από την αυστηρότητα, με την οποία το ΔΝΤ αποφασίζει να επιβάλλει τους κανόνες του σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους. Θα απαιτήσει από την Ευρωζώνη να παίξει τον δικό της ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης, με τον κίνδυνο ότι αυτή θα αρνηθεί, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία να πληρώσει τα χρέη της, ή θα υποκύψει στην πολιτική πραγματικότητα της Ευρωζώνης και θα εξωραΐσει πάλι την ανάλυσή της, όπως έκανε το 2010, κάνοντας έτσι βέβαιο ότι θα συνεχισθεί το ελληνικό δράμα; Όλα τα βλέμματα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσιγκτον», καταλήγει.