Ήταν 3 Αυγούστου το 2021, όταν ακόμα η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στην Αττική, στη μεγάλη πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης. Δεν ήταν, όμως, μόνο η προσοχή της κοινής γνώμης στραμμένη εκεί.
Οι δυνάμεις της πυροσβεστικής έδιναν τιτάνια μάχη με τη φωτιά και η προσοχή του κρατικού μηχανισμού ήταν στραμμένη σε εκείνο το μέτωπο. Ο φόβος για ένα δεύτερο μέτωπο, που θα δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την κατάσταση ήταν έκδηλος. Τότε ξεσπά η πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια. Πολύ γρήγορα η φωτιά γίνεται ανεξέλεγκτη, αφού τα επίγεια και τα εναέρια μέσα, δεν κατάφεραν να την περιορίσουν νωρίς. Η φωτιά ξέφυγε, με αποτέλεσμα το μέτωπο να μείνει ενεργό για 10 ημέρες.
Ο απολογισμός ήταν τραγικός: εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης κάηκαν.
Εκατοντάδες σπίτια έγιναν στάχτη ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Τα επίσημα στοιχεία κάνουν λόγο για 500.000 στρέμματα, αλλά οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής το αμφισβητούν αυτό και θεωρούν ότι η καμένη γη είναι πάνω από 1.000.000 στρέμματα.
Δύο χρόνια μετά, η Βόρεια Εύβοια και οι κάτοικοι της δεν έχουν καταφέρει να ορθοποδήσουν, ρίχνοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση που έταξε «λαγούς με πετραχήλια», αλλά η πραγματικότητα διαφέρει. Οι αποζημιώσεις και τα περίφημα μέτρα στήριξης των πυρόπληκτων, είναι λιγοστά για όσα στερήθηκαν οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες της περιοχής.
Δύο χρόνια μετά και ορισμένοι κλάδοι όχι μόνο δεν έχουν ορθοποδήσει στην περιοχή, αλλά κινδυνεύουν και με αφανισμό. Ο λόγος για τους ρητινοκαλλιεργητές, τους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους – αγρότες. Μια σειρά χειρισμών, τόσο την επόμενη μέρα των καταστροφών, όσο και δύο χρόνια μετά, έχουν φέρει τον πρωτογενή τομέα της περιοχής σε οριακό σημείο: η μη πρόσβαση στα δάση, οι καθυστερημένες αποζημιώσεις, η ακρίβεια στα προϊόντα που χρειάζεται να προμηθευτούν, η μη λήψη πρόσθετων μέτρων, καθ’ υπόδειξη των ίδιων των επαγγελματιών, είναι μερικά παραδείγματα.
Για αυτούς τους χειρισμούς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος τους στη Βόρεια Εύβοια, μιλούν στο tvxs 3 επαγγελματίες που είδαν τη δουλειά τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να γίνεται «στάχτη».
«Η κοινή γνώμη νομίζει ότι εμείς μετά την φωτιά σωθήκαμε, αλλά δεν είναι έτσι»
«Κατά προσέγγιση το δασαρχείο λέει ότι το 2021 κάηκαν 500 χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους, αλλά είναι παραπάνω, αν πάρουμε υπόψιν μας τις κοιλάδες, τις κοινότητες, βγαίνει πάνω από 1.000.000. Κόβουν πράγματα και καταστάσεις για να δείξουν ότι ήταν μικρότερη η έκταση της φωτιάς», λέει ο Βασίλης Γεωργαντζής, ρητινοκαλλιεργητής και πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών – Δασεργατών Εύβοιας. Ο ίδιος μένει στη Βόρεια Εύβοια, στο χωριό Σεβαστή, ενώ δραστηριοποιείται στη Λίμνη.
Αναφέρει ότι στην αρχή η κυβέρνηση ήθελε να δώσει στον κλάδο απλώς μια αποζημίωση, κάτι που, όμως, δεν θα αρκούσε σε καμία περίπτωση για να βρουν τα πατήματα τους. Οι ίδιοι οι επαγγελματίες έχουν κάνει προτάσεις, οι οποίες, όμως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν εισακουστεί. «Εμείς είχαμε ζητήσει ένα 15ετές πρόγραμμα δασεργατών, για να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση των δασών του τόπου μας. Με πίεση και αγώνα, καταφέραμε να μπούμε σε 7ετες πρόγραμμα. Ήδη το 70% των συναδέλφων δουλεύουν, το 20-30% θα ξεκινήσει το 2024, γιατί μέχρι τώρα έκαναν υλοτομίες, καθάριζαν το δάσος από την άλλη πλευρά. Αλλά είναι πολύ λίγα τα χρόνια για όλα όσα πρέπει να κάνουμε. Ακόμα και τα 15 χρόνια είναι λίγα, γιατί το 50-60% των συναδέλφων θα έχουν βγει στη σύνταξη. Τα νέα παιδιά, δυστυχώς μετά από 7 χρόνια θα μείνουν άνεργοι» εξηγεί.
Σύμφωνα με τον κ. Γεωργαντζή, «στη νότια Ελλάδα υπάρχει έλλειψη δασεργατών. Αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να είναι μόνιμοι μέσα στα δάση, χειμώνα και καλοκαίρι, για φύλαξη και καθαρισμό, ανάλογα την εποχή. Είναι πολύ λίγα τα άτομα και μικρά τα κοστολόγια. Για την κυβέρνηση 100 εργάτες που θα φτιάξουν την περιοχή που καταστράφηκε δεν είναι τίποτα μπροστά σε όλη αυτή την καταστροφή που συντελείται λόγω την πυρκαγιών και μπροστά στις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στον βωμό της εργασίας τους».
Οι απολαβές τους είναι 800 ευρώ τον μήνα μπαίνοντας στο 7ετές αυτό πρόγραμμα, συν τα ένσημα από τα βαρέα και ανθυγιεινά και η δουλειά τους, μεταξύ άλλων, είναι να καθαρίζουν τα πεύκα που είναι κοντά στον δρόμο, για να μην πέσουν, ενώ όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών – Δασεργατών Εύβοιας, ήταν 4 μήνες στο υγιές δάσος στην περιοχή Προκόπι, ανάμεσα στην βόρεια Εύβοια που κάηκε και στην Χαλκίδα. Αυτό ο ίδιος και οι συνάδελφοι του το καθάρισαν προκειμένου να παραμείνει υγιές και να μην καεί και να μην υπάρξει ξανά τέτοια καταστροφή στον τόπο τους. Λόγω του έργου που έχουν προσφέρει στην περιοχή τα 130 άτομα που είναι στο πρόγραμμα, υποστηρίζει ότι αυτό θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια.
Συνεχίζοντας, ο Βασίλης Γεωργαντζής σημειώνει ότι «αυτός ο κλάδος υπάρχει από τα αρχαία χρόνια στην Εύβοια. Η ρητίνη είναι ένα εξαγώγιμο προϊόν, δυσεύρετο και γίνεται ανάρπαστο. Για να μείνει αυτός ο κλάδος ζωντανός, για τα επόμενα 30 χρόνια, από εκεί που σταμάτησε η φωτιά στο Μαντούδι μέχρι την Χαλκίδα, αν καεί και αυτό το δάσος, ο κλάδος για εμάς τελείωσε, δεν θα μπορεί να συνεχιστεί από την νέα γενιά. Πρέπει να μείνει η περιοχή υγιής και οι συνάδελφοι να διδάξουν όλα όσα γνωρίζουν για τον κλάδο στους νεότερους. Πλέον η μόνη παραγωγή της βόρειας Εύβοιας που έχει παραμείνει είναι 20-30 τόνοι».
Προσθέτει ότι «είναι δύσκολα τα πράγματα να στηριχθεί αυτό το επάγγελμα, βλέπετε τι γίνεται κάθε χρόνο, βλέπετε με τι λογική αντιμετωπίζουν τις φωτιές, χρειάζονται πολλά πράγματα για να γίνει ανασυγκρότηση. Εμεις μπορεί να μην καήκαμε σαν άνθρωποι, αλλά χάσαμε τη ζωή μας ολοκληρωτικά, το καταλαβαίνετε αυτό; Καταστραφήκαμε. Και μας λένε “εντάξει δεν συνέβη κάτι, θα ορθοποδήσετε”. Καήκαν σπίτια και ακόμα περιμένουμε να πάρουμε αποζημιώσεις. Δύο χρόνια και δεν έχουμε πάρει αυτά που πρέπει για όσα κάηκαν.
»Εμείς οι ρητινάδες, ξεσηκωθήκαμε και διεκδικήσαμε και καταφέραμε να πάρουμε το πρόγραμμα και τις αποζημιώσεις. Όλος ο υπόλοιπος λαός αγκομαχάει και κλαίει. Έδωσε στον άλλον 10 χιλιάδες ευρώ για σπίτι που κάηκε ολοσχερώς. Με 10 χιλιάδες δεν μπορεί να φτιάξει ούτε τα θεμέλια. Εμένα μου κάηκαν τα εργαλεία και οι αποθήκες μου. Έχω περάσει έξι φορές από έλεγχο και δεν έχω πάρει ευρώ. Η κοινή γνώμη νομίζει ότι εμείς μετά την φωτιά σωθήκαμε. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν έχουμε αποζημιωθεί για να φτιάξουμε ξανά όσα χάσαμε».
Καταλήγοντας, ο κ. Γεωργαντζής εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα για αυτά τα επαγγέλματα και για να μπορούν οι επαγγελματίες να συνεχίσουν να φροντίζουν το δάσος και για να μπορούν όλοι να το απολαμβάνουν. «Το δάσος μας δίνει ζωή. Η Βόρεια Εύβοια έχει μεγάλη ποσότητα ξύλου με χαμηλή τιμή και είχαμε ζητήσει από το υπουργείο να προμηθεύσουμε τις μεγάλες πόλεις. Προτιμούν όμως να κάνουν εισαγωγή από το εξωτερικό. Αντιμετωπίζουμε ασυδοσία και αισχροκέρδεια σε όλα τα επίπεδα».
«Παρουσιάζουν τον μελισσοκόμο σαν πρόβλημα των πυρκαγιών, ενώ είναι φύλακας του δάσους»
«Οι εκτιμήσεις της Ομοσπονδίας και οι άτυπες καταγραφές του υπουργείου κάνουν λόγο για 5 με 9 χιλιάδες μελίσσια ως απώλεια. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω ότι στις πυρκαγιές του 21 υπήρχε καθολική απαγόρευση για 45 ημέρες. Ούτε να μπούμε στο δάσος να πάρουμε τα μελίσσια, δεν μας άφηναν. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χάθηκαν εξίσου ίσα μελίσσια που ήταν παρατημένα μέσα στο δάσος με αυτά που έκαψε η φωτιά, κι αυτό γιατί δεν μπόρεσε να κατανοήσει ο υπουργός ότι εμείς έχουμε ένα κοπάδι ζώων εκεί και έπρεπε να τα πάρουμε. Μελίσσια είχαμε από την Χαλκίδα, τον Κοντοδεσπότη, μέχρι σχεδόν τις παρυφές της Ιστιαίας» δηλώνει στο tvxs ο Δημήτρης Νικολάου, ο οποίος είναι Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας.
Εξήγησε πως αυτό που έσωσε, κάπως, την κατάσταση ήταν το γεγονός ότι δεν είχε ξεκινήσει εντατικά η συλλογή του πεύκου, σε άλλη περίπτωση θα επρόκειτο για ολική καταστροφή της μελισσοκομίας στην Ελλάδα. «Εάν υπήρχε η φωτιά 10 μέρες αργότερα, δεν θα μιλούσαμε για 7-8-10 μελίσσια, θα μιλούσαμε για… 110» τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο κλάδος της μελισσοκομίας ήταν ένας από αυτούς που υπέστησαν πολύ μεγάλες ζημιές στη Βόρεια Εύβοια και, αν και πολλοί δεν ζουν στην περιοχή, όπως ο κ. Νικολάου, έχουν μελίσσια στα δάση της. Ο ίδιος και οι συνάδελφοι του αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Βόρεια Εύβοια, ουσιαστικά, και να πάνε είτε στην κεντρική Εύβοια είτε στη Χαλκιδική, όπου έχουν αντιμετωπίζουν την εχθρική αντιμετώπιση των υπηρεσιών και «όσων έχουν πισίνες» όπως είπε χαρακτηριστικά, στο πλαίσιο της τουριστικής ανάπτυξης.
«Όσα είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση δεν αφορούσαν τους μελισσοκόμους, αφορούσαν αυτά που λέμε τους κατοίκους ή τις αποζημιώσεις για απώλειες στάβλων, δέντρων κλπ. Εμείς στην προσπάθεια μας να δώσουμε το στίγμα της Ομοσπονδίας για τον κλάδο κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις. Προβλέπεται να γίνει διάνοιξη δρόμων, από την κεντρική Εύβοια και πάνω, να προβλεφθεί ανά 50-100-200 μέτρα να καθορίζεται ένα ξέφωτο, ένα πάρκινγκ, στο οποίο θα μπορεί να μπαίνει ο μελισσοκόμος. Αυτό θα έδινε πολύ μεγάλο πλεονέκτημα σε πολύ μεγάλο αριθμό μελισσιών και μελισσοκόμων να βρίσκεται πάνω στην άσφαλτο, που είναι εύκολο να φτάσει κανείς» υποστηρίζει.
Η παραπάνω πρόταση της Ομοσπονδίας, όπως σημειώνει, δεν έχει εισακουστεί από την κυβέρνηση και απ’ ό,τι φαίνεται δεν προβλέπεται να γίνει αυτό σύντομα, αν και θα έλυνε, κατά τον γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας, τόσο το πρόβλημα της τοποθέτησης όσο και της άμεσης επέμβασης.
«Παρουσιάζουν τον μελισσοκόμο σαν πρόβλημα των πυρκαγιών. Που στην ουσία ο μελισσοκόμος είναι φύλακας του δάσους, γιατί οι μελισσοκόμοι έχουμε πυροσβεστήρα στα φορτηγά μας εκ του νόμου και νερά, γιατί βάζουμε ποτίστρες στα δάση, στα μελίσσια μας. Ειδικά στην Εύβοια, μεταξύ άλλων, που είναι ξηροτόπια τον Αύγουστο. Θέλουμε να έχουμε κόσμο που να λειτουργούν ως μάτια και ως φύλακες; Γιατί αν θέλουμε, θα πρέπει να αφήσουμε τον μελισσοκόμο και τον αγρότη και τον ξυλουργό μέσα στο δάσος. Αυτή τη στιγμή, στη Βόρεια Εύβοια δεν έχουμε πεύκο να δώσει μέλι. Χάσαμε τη μισή παραγωγή στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει μέλι, γιατί δεν υπάρχει δάσος» αναφέρει.
Υποστηρίζει, στη συνέχεια, ότι σε αυτό που έχει εισακουστεί η Ομοσπονδία, είναι ότι σύμφωνα με νόμο 4926 του 2022, συμπεριλαμβάνεται στο άρθρο 129 και α130 ο μελισσοκόμος ορίζεται ως εξαίρεση για να μπαίνει στα δάση, ως έχων εργασία. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι άλλο.
«Οι υπηρεσιακοί υπάλληλοι δεν είναι ενήμεροι, δεν ξέρουν τον νόμο και βγαίνει ο κάθε ένας, λες και είναι τσιφλίκι του, και μας απαγορεύει την είσοδο. Προχθές είχα καταγγελία για θυροφύλακες, ότι σταμάτησαν μελισσοκόμο και του απαγόρευσαν να μπει στο δάσος. Ποιος; Ο θυροφύλακας που η δουλειά του είναι να ελέγξει αν έχω όπλο και τίποτε άλλο. Πέφτεις σε ανθρώπους που ερμηνεύουν τον νόμο κατά το δοκούν ή λειτουργούν καταχρηστικά. Μιλάμε για πολεμική ενάντια στον μελισσοκόμο. Η πολιτική προστασία βγάζει διατάξεις χωρίς να ενδιαφέρεται αν ο μελισσοκόμος μπορεί να δουλέψει και αν μπορεί να βγάλει μεροκάματο» επισημαίνει.
Ο κ. Νικολάου αναφέρθηκε, καταλήγοντας, σε μια εισήγηση του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι η μέλισσα είναι υποχρεωτικό και αναγκαίο στοιχείο να υπάρχει στο βιότοπο για να ζωντανέψει ο τόπος, ωστόσο, όπως επισημαίνει, «δεν θέλουν τον μελισσοκόμο. Πώς θα βελτιωθεί ένας τόπος χωρίς τη μέλισσα; Δυστυχώς κάποιοι τα ξέρουν όλα καλύτερα από εμάς, μάλλον. Να τους λες ότι έχουμε τα φορτηγά με το νερό, δώστε μας τη δυνατότητα να αγοράσουμε αντλίες επιδοτούμενες, να είμαστε όλοι εν δυνάμει πυροσβεστικά οχήματα. Τι κοστίζει; Ακόμα και ένα τηλέφωνο να πάρω να δώσω το στίγμα και να μην ψάχνουν τη νύχτα για τη φωτιά. Ο μελισσοκόμος έχει έννομο συμφέρον και άμεση οικονομική εξάρτηση από το δάσος. Δεν λέμε να χαϊδεύουν τον μελισσοκόμο, αλλά βάλτον στο παιχνίδι να σου λύσει τα προβλήματα. Έχουμε χαρτογραφήσει όλα τα βουνά της Ελλάδας».
«Με τη λογική της κυβέρνησης είμαστε για εξόντωση»
«Μας έταξαν λαγούς με πετραχήλια. Δεν έγινε τίποτα. Ευτυχώς ο απλός κόσμος, το σωματείο ρητινοκαλλιεργητών, ο αγροτικός – κτηνοτροφικός σύλλογος, οργανωθήκαμε και μπήκαμε στη διαδικασία να διεκδικήσουμε, να διαμαρτυρηθούμε στην περιφέρεια, στα υπουργεία στην Αθήνα. Δεν τα αφήσαμε καθόλου στην τύχη τους. Με τα πολλά, διεκδικήσαμε ζωοτροφές, διεκδικήσαμε να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε κάποιο χώρο να πίνουν νερό τα ζώα μας. Ό,τι πετύχαμε, το πετύχαμε κάτω από την πίεση του κόσμου» ανέφερε στο tvxs ο Γρηγόρης Ζησίμου, κτηνοτρόφος και μέλος ΔΣ Αγροτικού – Κτηνοτροφικού Συλλόγου Μαντουδίου – Λίμνης – Αγ. Άννας.
Οι κτηνοτρόφοι είναι από τους επαγγελματίες των οποίων ο κλάδος υπέστη πολύ μεγάλο πλήγμα το 2021 στις καταστροφικής πυρκαγιές της Βορείου Εύβοιας. Και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα, λόγω της πολιτικής της κυβέρνησης, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι. Ποια είναι, όμως, ορισμένα από τα προβλήματα που βρίσκουν μπροστά τους;
«Μας άφησαν να περάσουμε έναν τραγικό χειμώνα, οι ζωοτροφές να είναι 100% πιο ακριβές, να μην μπορούμε να τα βγάλουμε τα ζώα να βοσκίσουν, να αρρωσταίνουν τα ζώα γιατί άλλαξε ο τρόπος διαβίωσής τους. Εκεί που ήταν ελευθέρας βοσκής, έγιναν εσώκλειστα και κατά συνέπεια αυτό προκάλεσε στην υγεία τους πολλά προβλήματα. Να μην έχουμε κτηνιάτρους να μπορέσουμε να τα περιθάλψουμε, να μην έχουμε φάρμακα. Μας έταξαν κτηνιάτρους ότι θα δουν τα ζώα μας, μας τάξανε ζωοτροφές κάθε εβδομάδα, Αν τα αφήναμε στο έλεος του θεού όπως λέμε, σήμερα δεν θα είχαμε κατσίκια να έχουμε να ζήσουμε» αναφέρει.
Πρόσθεσε ότι «η κυβέρνηση είχε βγάλει ένα κονδύλι 1.200.000, από τα οποία θα μας έδιναν ζωοτροφές. Μας έδωσαν το 2022 το καλοκαίρι κάποιες τροφές, συμπληρωματικές, το χειμώνα του 2022-2023 μας έδωσαν τα υπόλοιπα που μας χρωστούσαν, κάνανε μια ενδιάμεση παύση από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο, κανείς δεν ξέρει γιατί. Ίσως επειδή ήταν οι εκλογές και τελικά την εβδομάδα των εκλογών μας έδωσαν τα τελευταία λεφτά από την εξαγγελία τους».
Το πιο σημαντικό, όμως, πρόβλημα του κλάδου, είναι το γεγονός ότι, όπως επισημαίνει ο κ. Ζησίμου, «σε 500.000 στρέμματα καμμένα σε δύο δήμους, Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας και Ιστιαίας απαγορεύεται για 10 χρόνια, από το 2021, δηλαδή, η βοσκή. Αφού μου λες ότι απαγορεύεται η βοσκή, γιατί θες να επιστρέψουμε στην πρότερη κατάσταση, βγάλε μου ζωοτροφές να ζήσω. Εγώ έχω 4 παιδιά, έχω επενδύσει πάνω στα ζώα μου και θα πρέπει να ζήσω. Μου δημιουργείς παραπάνω προβλήματα και έξοδα, είναι σαν να με πετάς έξω από το παιχνίδι. Πώς θα ζήσω; Θα μπορέσουμε να μπούμε ξανά το 2031, αν υπάρχουν ζώα. Γιατί με τη λογική της κυβέρνησης και της εκάστοτε κυβέρνησης, είμαστε για εξόντωση».
Στη συνέχεια, σχολιάζοντας όσα (δεν) έχει κάνει στην περιοχή η κυβέρνηση, όχι μόνο για τους κτηνοτρόφους, αλλά συνολικά, είπε χαρακτηριστικά ότι «στην κυριολεξία δεν έχει κάνει τίποτα. Έχει κάνει μερικά πράγματα επιφανειακά, κάτι… μουσεία, ανούσια πράγματα. Στην παραγωγική διαδικασία δεν έχει κάνει τίποτα, κάνει μόνο κινήσεις για το φαίνεσθαι. Πρέπει να ζήσουμε, να έχουμε πόρους, να μπορούμε να σταθούμε στον τόπο μας, να μένουμε στον τόπο μας, να σταθεί όρθιος ο πρωτογενής τομέας. Θα κάνει, λέει, μουσείο ρητίνης. Αυτό είναι υποτιμητικό, να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας αύριο μεθαύριο ότι κάποτε υπήρχε ρετσίνι εδώ και δεν θα το ξαναδούν. Στηρίζουν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα έρθουν εδώ να επενδύσουν με μεγάλα ξενοδοχεία και μεγάλες επιχειρήσεις πάνω στα καμένα.
Ο Γρηγόρης Ζησίμου, αλλά και όλοι οι κάτοικοι της Βορείου Εύβοιας, βλέποντας τις πυρκαγιές αυτού του καλοκαιριού, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αυτό για τους συγκεκριμένους τόπους. Όπως σημειώνει, μάλιστα, δεν είναι μόνο το καλοκαίρι και οι καταστροφές που ταλανίζουν τη χώρα.
«Ο κόσμος πρέπει να οργανωθεί, να πάρει τη δύναμη στα χέρια του. Βρέχει πνιγόμαστε, ρίχνει χιόνια καταστρεφόμαστε, είναι καλοκαίρι καιγόμαστε, ό,τι καιρός και να είναι την πληρώνουμε, η υγεία είναι παραμελημένη, δεν έχουμε ασθενοφόρα, κ.α. Το 20-21 είχαμε τη Μήδεια, το 18 τον Ζορμπά. Πέθανε κόσμος στην περιοχή μας από αυτές τις καταστροφές. Υποφέρει ο κόσμος στην κυριολεξία. Λένε ότι τάχα μου η Βόρεια Εύβοια είναι τουριστικό κέντρο, δίνοντας το Evoia pass με τα 150 ευρώ. Πηγαίντε το μεσημέρι στα μαγαζιά στη Λίμνη. Τέλος Ιουλίου και ήταν όλα κλειστά. Γιατί είναι κλειστά; Γιατί δεν έχει κόσμο», λέει ο Γρηγόρης Ζησίμου.
