Το πολύνεκρο προσφυγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου συγκλόνισε όχι μόνο την ελληνική, αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Μόλις αυτό έγινε γνωστό, η τοπική κοινωνία της Καλαμάτας, όπου ανασύρονταν νεκροί και μεταφέρονταν παράλληλα οι διασωθέντες, ήρθε αντιμέτωπη με το θάνατο και τον ανθρώπινο πόνο.

Οι κάτοικοι της σε εκείνο το σημείο κατάφεραν και έδειξαν τα αντανακλαστικά τους με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους: το λιμάνι της Καλαμάτας γέμισε με τρόφιμα, με ρούχα, με παπούτσια, με εσώρουχα και με πολλά άλλα.

«Η αίσθηση μου είναι ότι η κοινότητα της Καλαμάτας, είναι συγκλονισμένη. Υπήρχε μεγάλη αγωνία για το τι πράγματα χρειάζονται, τι πράγματα θα προσφέρουμε και σε δεύτερη φάση, για το τί πρέπει να κάνουμε για να μην ξανασυμβεί αυτό το πράγμα. Υποθέτω ότι υπάρχουν και… οι άλλοι, αλλά θέλω να πιστεύω ότι εμείς είμαστε περισσότεροι» δήλωσε στο TVXS η Χρύσα, 38 χρόνων, δικηγόρος.

© Βίκτωρας Αντωνόπουλος/ tvxs.gr

Η Χρύσα, όπως και ο Παναγιώτης και ο Δονάτος, οι οποίοι, επίσης, μίλησαν στο TVXS, συμμετείχαν στις 8 το βράδυ της Πέμπτης (15/6) στην κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα και κατέληξε μπροστά από τις κλειστές πόρτες του λιμανιού. Οι πόρτες έκλεισαν, μόλις έγινε αντιληπτή η εν εξελίξει διαδήλωση.

«Όπως έχει δείξει και το παρελθόν και στον δικό μας εδώ τόπο, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις αρχές, γι’ αυτό κι εμείς σαν αντιφασιστική κίνηση έχουμε αποφασίσει ότι όποτε υπάρχουν τέτοια περιστατικά, πηγαίνουμε επί τόπου. Έχουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ώστε να είμαστε παρόντες και παρούσες κάθε φορά που παρίσταται ανάγκη. Αυτό το ξέρουμε από προσωπική πείρα τα προηγούμενα χρόνια σε παρόμοια περιστατικά που έχουν συμβεί στην περιοχή μας. Το ίδιο και τώρα γι΄αυτό και τρέξαμε όλοι και όλες εδώ από την πρώτη στιγμή για να δούμε την κατάσταση των ανθρώπων, των διασωθέντων, την ανάγκη που είχαν σε είδη πρώτης ανάγκης και τη κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας σε στήριξη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες» είπε ο Παναγιώτης, 42 χρόνων, καθηγητής φιλολογίας.

Τόνισε χαρακτηριστικά ότι στο συγκεκριμένο περιστατικό ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκριση από την αρχή, που κάποια στιγμή «είχε γεμίσει ο τόπος εδώ από πράγματα που οι επίσημες ανακοινώσεις έλεγαν ότι “δεν θέλουμε άλλα!”».

Πώς, όμως, η τοπική κοινότητα της Καλαμάτας ανταποκρίθηκε με αυτόν τον τρόπο και σε κινηματικό επίπεδο;

Ο Δονάτος, 45 χρόνων, ελεύθερος επαγγελματίας, απαντά ότι η βραδινή πορεία είχε αυθόρμητα χαρακτηριστικά. Έκανε πρώτη το κάλεσμα η «αντιφασιστική κίνηση» και πλαισιώθηκε από κόσμο της πόλης, ευρύτερα.

© Βίκτωρας Αντωνόπουλος/ tvxs.gr

Εξέφρασε την άποψη ότι η διαδήλωση «για το πόσο γρήγορα συγκαλέστηκε ήταν πολύ μαζική, σε μια ώρα μέσα στη μέρα κατά την οποία τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και πάρα πολλοί δούλευαν κιόλας, οπότε πολλοί δεν είχαν τη δυνατότητα να παραστούν. Αλλά η συμμετοχή, παρ’ όλα αυτά, ήταν παραπάνω από ενθαρρυντική. Δείχνει πραγματικά ότι αυτό το τραγικό περιστατικό, αυτή η δολοφονική βύθιση του σκάφους, έχει κινητοποιήσει την τοπική κοινωνία και έχει αντανακλαστικά αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε αυτόν τον κόσμο».

Το «αύριο», πάντως, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Το πώς θα χτιστούν οι δομές, σε κοινωνικό επίπεδο, ώστε το κύμα συμπαράστασης, αλληλεγγύης και παροχή βοήθειας να είναι συνεχόμενο. Και αυτό οι κάτοικοι της Καλαμάτας γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι και θα κινηθούν σε αυτό το επίπεδο.

Διαβάστε σχετικά: 

• Ναυάγιο στην Πύλο: Οι ελληνικές αρχές μπορούσαν και όφειλαν να διασώσουν τους πρόσφυγες
• Πύλος: Βαριές καταγγελίες διασωθέντων για τις συνθήκες του ναυαγίου και τον ρόλο του Λιμενικού [Βίντεο]

«Στο προηγούμενο ναυάγιο των Κυθήρων, κάποιες από τις σωρούς μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο της Καλαμάτας. Και αυτό σήμανε ότι οι συγγενείς που κατέφταναν από την Ευρώπη στα Κύθηρα, γιατί δεν ήξεραν πού να πάνε, έπρεπε να έρθουν από τα Κύθηρα στην Καλαμάτα, τελικά. Εδώ στην Καλαμάτα που ερχόντουσαν δεν υπήρχε καλή συνεννόηση με τις αρχές. Ενδεχομένως και μια δυσπιστία κλπ. Επομένως είδαμε τότε ότι χρειάστηκε να υπάρχει κάποιος ντόπιος κόσμος, για να μπορέσουν να έχουν ένα στήριγμα να βρουν το δρόμο. Παραδείγματος χάριν, όταν έπαιρναν τις σωρούς μετά την αναγνώριση, έπρεπε να κανονίσουν τα διαδικαστικά της ταφής. Χωρίς κάποιο ντόπιο δεν μπορούσαν να το κάνουν αυτό το πράγμα» ανέφερε η Χρύσα.

© Βίκτωρας Αντωνόπουλος / tvxs.gr

Σε αυτό το πλαίσιο, σκοπεύουν να πάρουν μια πρωτοβουλία, ώστε να δοθεί κάποιος τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων που ψάχνουν τους συγγενείς τους, με τους ντόπιους εδώ στην Καλαμάτα, για να μπορέσουν να κάνουν μια αρχή στην έρευνα για το πού είναι οι άνθρωποι τους.

Ο Παναγιώτης από μεριάς του, καταλήγοντας, επισημαίνει ότι «αυτό που θέλουμε και που πρέπει να κάνουμε είναι να οργανωθούμε, ούτως ώστε σε πρώτο επίπεδο να βοηθάμε τους ανθρώπους που έρχονται στη χώρα μας. Δεν θα μειωθούν οι μετακινήσεις, γιατί δεν έχουν εκλείψει οι αιτίες των μετακινήσεων των ανθρώπων. Πρέπει να πιέσουμε όσο μπορούμε προκειμένου να αλλάξει όσο είναι δυνατόν το πλαίσιο. Γιατί οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έρχονται να αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής ερχόμενοι σε χώρες όπως η δική μας».