Μαίνονται οι αντιδράσεις στον απόηχο της δημοσιοποίησης του αποκαλυπτικού ηχητικού ντοκουμέντο που δημιουργεί νέα δεδομένα για την φονική έκρηξη στα Τέμπη.

Ads

Μιλώντας στο ThessToday.gr ο Παύλος Ασλανίδης, ο οποίος έχασε τον γιο του στο πολύνεκρο δυστύχημα, ανέφερε ότι οι πραγματογνώμονες, σε συνεργασία με τους χημικούς μηχανικούς που είναι υπεύθυνοι για την έρευνα, έχουν συγκεντρώσει επιπλέον στοιχεία, τα οποία θα κατατεθούν σύντομα στον ανακριτή μέσω σχετικών εκθέσεων.

Διαβάστε επίσης: Νίκος Πλακιάς για Τέμπη / Παραίτηση των υπεύθυνων από τα βουλευτικά καθήκοντα και παρουσία στον ανακριτή

«Όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν αποκλειστικά από δικές μας ενέργειες. Κανένας εισαγγελέας δεν έχει αναλάβει τίποτα από αυτά. Τα ηχητικά του 112 τα εντοπίσαμε εμείς μέσα στη δικογραφία, ενώ οι δικηγόροι μας τα έστειλαν στο εξωτερικό για επεξεργασία. Είναι σαφές ότι ακούμε τα παιδιά μας. Ο Δημήτρης, για τον οποίο μιλάει η κοπέλα, είναι ο γιος μου. Ακούω τη φωνή του γιου μου» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Παύλος Ασλανίδης, τονίζοντας: «Ξέρω ότι τα παιδιά επέζησαν από τη σύγκρουση, αλλά βρήκαν φρικτό θάνατο εξαιτίας των εκρήξεων».

Ads

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τα συγκλονιστικά ηχητικά ντοκουμέντα καταγράφηκαν πέντε λεπτά μετά τη σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας με την εμπορική. «Οι υδρογονάνθρακες που απελευθερώθηκαν συνάντησαν καθαρό οξυγόνο, προκαλώντας την έκρηξη. Τα παιδιά βρήκαν φρικτό θάνατο, παρόλο που ήταν ζωντανά. Μας κοροϊδεύουν εδώ και δύο χρόνια. Έχει αποδειχθεί ότι το τρένο μετέφερε παράνομα υλικά, αλλά δεν με ενδιαφέρει τι κρύβεται από πίσω» πρόσθεσε.

Καρυστιανού: Ο ανακριτής γνωρίζει – «Θα κάνει τη δουλειά της η δικαιοσύνη»;

Παράλληλα, η πρόεδρος του Συλλόγου των Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού, δήλωσε στο ThessToday.gr ότι «τίποτα πιο συγκλονιστικό δεν είναι από τον ίδιο τον θάνατο των παιδιών» τονίζοντας ότι παραμένουν στη σκιά κι άλλα συνταρακτικά στοιχεία. «Πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλα στοιχεία που θα έρθουν στο φως. Επίσης συγκλονιστικά. Το θέμα είναι τι θα κάνει η δικαιοσύνη με τα στοιχεία που πηγαίνουμε. Θα κάνει τη δουλειά της;» διερωτήθηκε, εξηγώντας ότι η δημοσιοποίηση των ηχητικών ντοκουμέντων «αποτελεί έναν τρόπο, ώστε να ασκηθεί πίεση προς τον ανακριτή να κάνει τη δουλειά του, διότι αυτά τα γνωρίζει και ό,τι στοιχεία βγαίνουνε».