«Είμαστε η φωνή τους και πρέπει να φωνάξουμε εμείς γι’ αυτούς» λέει η ‘Αλμα, μητέρα της Κλαούντιας-Αλεξάνδρας Λάτα, του 20χρονου κοριτσιού που χάθηκε, μαζί με ακόμη 56 ανθρώπους, στο έγκλημα των Τεμπών, έναν χρόνο πριν.

Το όνειρο αυτού του κοριτσιού, όπως αναφέρει το αξιόλογο αφιέρωμα του larissanet.gr, ήταν να γίνει γιατρός.

Άριστη μαθήτρια στο σχολείο, εισήλθε στο Ιατρικό Τμήμα της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων και φοιτούσε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ.

Μόνιμα με ένα βιβλίο στο χέρι, με αγάπη για το διάβασμα, αλλά και με ανεπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης.

«Η συγκάλυψη της αλήθειας γι’ αυτό το έγκλημα είναι ύβρις προς τα παιδιά μας»

«Το παιδί μου θέλει δικαιοσύνη. Η συγκάλυψη της αλήθειας γι’ αυτό το έγκλημα είναι ύβρις προς τα παιδιά μας. Πρέπει όλοι οι υπεύθυνοι να βρεθούν απέναντι στη δικαιοσύνη. Εμείς πλέον είμαστε ζωντανοί νεκροί. Η Κλαούντια όμως δεν έκανε κάτι λάθος ήθελε μόνο να γίνει γιατρός» λέει σήμερα η Άλμα.

«Ακούω τη φωνή της να μου λέει, “μαμά εγώ πάντα ήμουν δίκαιη στη ζωή, που είναι η δικαιοσύνη για μένα;”».

Η Κλαούντια ήταν ένα παιδί που αγάπησε και αγκάλιασε όλη η πόλη, «της συμπεριφέρθηκαν λες και ήταν δικό τους, αλλά για να ηρεμήσουν οι ψυχές όλων αυτών που χάθηκαν στο τρένο πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη».

Μέσα στο τρένο αυτό πέρα από την κόρη μου, υπήρχαν κι άλλα παιδιά με όνειρα που σπούδαζαν. Όλα τους υπέροχα παιδιά που ήθελαν να ζήσουν».

Η ίδια θυμάται την κόρη της να είναι μόνιμα με ένα βιβλίο στο χέρι και να διαβάζει. «Στις εκθέσεις που έγραφε μου έλεγε “μαμά θα γίνω γιατρός”, ήθελε να φτάσει ψηλά. Δυστυχώς, έφτασε τόσο ψηλά που δεν μπορεί να κατέβει…».

«Το έγκλημα των Τεμπών πρέπει να μας αγγίξει όλους»

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μαύρη επέτειο των Τεμπών, αλλά η Άλμα Λάτα σημειώνει πως ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει.

«Το ψήφισμα έχει περισσότερες από 500.000 υπογραφές και τώρα προχωράει για να φτάσει το 1.000.000. Η φωνή του κόσμου πρέπει να γίνει πιο δυνατή.

»Πρέπει το έγκλημα των Τεμπών να μας αγγίξει όλους. Ο κάθε γονιός θα μπορούσε να έχει το παιδί του μέσα σε αυτό το τρένο. Το χρησιμοποιούσαν φοιτητές κάθε Σαββατοκύριακο για να πάρουν τους γονείς τους μια αγκαλιά»,

«Δεν θα βάζαμε τα παιδιά μας στο τρένο του θανάτου»

Η κυρία Λάτα εξηγεί ότι η δικαίωση για τα παιδιά τους θα έρθει ακόμα κι αν χρειαστεί να φύγουν έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

«Εμείς θα το πάμε μέχρι τέλους. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο ψηλά θα πάμε… Αν δεν δικαιωθούμε στην Ελλάδα, θα ψάξουμε το δίκιο μας στην Ευρώπη.

Χθες έκλεισε η Εξεταστική Επιτροπή και όπως βλέπετε δεν κατηγορείται κανείς. Ο κ. Καραμανλής είναι ασφαλής και μας έδειχνε με το δάχτυλο. Πριν το ατύχημα μας έλεγε ότι είναι ντροπή να αναφέρονται θέματα ασφαλείας στο σιδηρόδρομο, αλλά τα παιδιά μας χάθηκαν».

Σημειώνει πως αν ήταν σε ισχύ η περίφημη σύμβαση 717 όλοι οι επιβάτες του τρένου θα είχαν γλιτώσει.

«Οι μηχανοδηγοί έλεγαν ότι θα γίνει δυστύχημα και δεν το ξέραμε. Οι δημοσιογράφοι δεν τα έδειχναν αυτά τα προβλήματα. Κανείς μας δεν θα είχαμε βάλει τα παιδιά στο τρένο του θανάτου. Την πήγαινα στο τρένο κι έλεγα έχει δύο γραμμές, δεν γίνεται να συμβεί κάτι».

«Ο αγώνας μας είναι να μην κλάψουν άλλες μάνες όπως εγώ και να μην κλείσει κανένα σπίτι», συνεχίζει η ίδια στέλνοντας το μήνυμα ότι οι νέες γενιές μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο τον τόπο.

«Οι φοιτητές και οι νέοι πρέπει να βγουν στο δρόμο και να ψάξουν το δίκιο τους για όλα. Πρέπει να κάνουν αγώνα και να απαιτήσουν καλύτερη ζωή και δικαιοσύνη για τους ίδιους. Μόνο τα νέα παιδιά θα καταφέρουν να αλλάξουν αυτή τη χώρα και πρέπει να αλλάξουν τα πάντα. Δεν είναι μόνο τα τρένα που δεν λειτουργούσαν, αλλά πολλά ακόμα».

«Δεν μπορούμε να φτάσουμε να λέμε στα παιδιά μας να μην έρχονται με τα τρένα στην πόλη τους για να τα πάρουμε μία αγκαλιά. Ακούω τη βαλίτσα της κόρης μου και περιμένω να την ακούσω να μου λέει μαμά ήρθα, αλλά δεν θα συμβεί».

«Περνάμε δύσκολα, αλλά είμαστε η φωνή τους και πρέπει να φωνάξουμε εμείς γι’ αυτούς. Το ξέρω πως μας βλέπουν από εκεί ψηλά και θέλουν να ακουστούμε παντού».