Η εβδομάδα που πέρασε δεν ήταν καλή για την κυβέρνηση και τίποτα δεν προμηνύει ότι οι επόμενες θα είναι καλύτερες. Από την ταυτόχρονη έκρηξη προσφυγικού και εθνικών θεμάτων με την συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, έως την αποκάλυψη της φούσκας των προεκλογικών υποσχέσεων για την μεσαία τάξη και το μικροπολιτικό ναυάγιο με τις τοποθετήσεις των διοικήσεων στα νοσοκομεία, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκονται πλέον ενώπιον του τέλους της επικοινωνιακής διαχείρισης και την ανάδειξη των μεγάλων πολιτικών τους ελλειμμάτων σε κεντρικά ζητήματα που κρίνουν ακόμη και εκλογικές αναμετρήσεις.

Και μπορεί οι δημοσκοπήσεις να πωλούν ακόμη την εικόνα μιας κυβέρνησης πρωτοφανούς λαοφιλίας με διαφορές 15 και 17 μονάδων, αλλά στο Μαξίμου έχουν ήδη αντιληφθεί ότι η περίοδος  χάριτος εξαντλείται – μαζί με τα έτοιμα λεφτά της διακυβέρνησης Τσίπρα – και αρχίζει η πολιτική φθορά.

Σε επίπεδο άμεσου πολιτικού κόστους, το ζήτημα που εξακολουθεί να ιεραρχείται ως πρώτο από το κυβερνητικό επιτελείο – λόγω και του ειδικού συντηρητικού ακροατηρίου της ΝΔ – είναι το προσφυγικό. Παρά το προσκλητήριο γενικού κατευνασμού, η κυβίστηση της ΝΔ δεν έχει καταστεί δυνατό να εμπεδωθεί ακόμη και από τον στενό κομματικό μηχανισμό, οι πληροφορίες αναφέρουν πως τουλάχιστον πέντε γαλάζιοι δήμαρχοι τελούν υπό «σιωπηλή» – ακόμη τουλάχιστον – παραίτηση, και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Σαββατοκύριακο, στο συνέδριο της ΝΔ, επιστρατεύθηκε ακόμη και ο «σκληρός» Αδωνις Γεωργιάδης για να εκπέμψει μήνυμα κατά του λαϊκισμού: «Ο λαϊκισμός θα ξανάρθει. Τώρα οι λαϊκιστές θα συνασπιστούν σε άλλα θέματα, στο μεταναστευτικό λόγου χάρη, όπου έχουν εύκολες λύσεις και διάφοροι γράφουν στο διαδίκτυο λες και οι υπόλοιποι δεν ανησυχούμε για την πατρίδα μας».

Στο προσφυγικό η κυβέρνηση, πέραν του φόβου και του ρατσισμού που η ίδια τροφοδότησε προεκλογικά, πληρώνει ήδη και το τίμημα του δόγματος της αδράνειας στην εξωτερική πολιτική – ενός δόγματος, που την έφερε ενώπιον απόλυτου αιφνιδιασμού στη συμφωνία του Ερντογάν με την Λιβύη. Η συμφωνία, που παρά την εξώφθαλμη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας στην ανακήρυξη ΑΟΖ έπιασε «εντελώς στον ύπνο», όπως λένε έμπειροι διπλωματικοί παράγοντες το υπουργείο Εξωτερικών, και ανέδειξε την λανθασμένη έως τώρα πολιτική απέναντι της Άγκυρας – μια πολιτική που επένδυσε στην λογική του κατευνασμού με την προσδοκία μιας μείωσης των προσφυγικών ροών.

Οι ίδιοι διπλωματικοί κύκλοι τονίζουν ότι αναδείχθηκε και μια σειρά στρατηγικών κενών στην εξωτερική πολιτική – από το γεγονός ότι η Αθήνα δεν έχει πρεσβευτές ούτε στη Λιβύη, ούτε στη Συρία έως το ότι δεν είχε ήδη προνοήσει να ανοίξει διαύλους «παράλληλης επικοινωνίας και πίεσης» με τη λιβυκή πλευρά που είναι και ο «πιο αδύναμος κρίκος» στη νεόδμητη συμμαχία.

Παράλληλα με τα εθνικά και το προσφυγικό, η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει λύσεις ούτε στο μείζον μέτωπο της εσωτερικής αναμέτρησης – εκείνο της οικονομίας. Η ομολογία Σταϊκούρα ότι η «αποφορολόγηση» που η ΝΔ έκανε προεκλογική σημαία δεν αφορά παρά τη μεσαία τάξη των… 450 ευρώ απλώς επιβεβαίωσε την ακραία πολιτική υποκρισία της κυβέρνησης. Και εδώ, οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι εντολές που έχει λάβει το οικονομικό επιτελείο να εξαντλήσει τα περιθώρια για ένα «δώρο» της τελευταίας στιγμής έστω προς τα μεσαία εισοδήματα σκοντάφτουν στον ανύπαρκτο δημοσιονομικό χώρο – έναν δημοσιονομικό χώρο που εξαντλήθηκε στις γενναίες φοροαπαλλαγές προς τις επιχειρήσεις.

Ως «κερασάκι» στην τούρτα εντός όλων αυτών ήρθε και ο τραγέλαφος με τους διοικητές των νοσοκομείων. Οι μαζικοί διορισμοί αποτυχημένων πολιτευτών, κουμπάρων και ημετέρων είναι μια υπόθεση που έπληξε προσωπικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Και τούτο όχι μόνον λόγω της αποκάλυψης του Κωνσταντίνου Πατέρα, «διοικητή της μίας ημέρας» στο νοσοκομείο Καρδίτσας, για την απ’ ευθείας συναλλαγή μαζί του, αλλά και λόγω των επίμονων διαρροών από συγκεκριμένους υπουργικούς κύκλους ότι οι οδηγίες και τα σημειώματα για τους διορισμούς ξεκινούσαν απ’ ευθείας από το Μαξίμου.

Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να υπερβεί το θέμα δια του – ατυχούς – συμψηφισμού. Είπε στο συνέδριο της ΝΔ ότι «εγώ πρώτος θα θεραπεύω ολισθήματα, τα οποία όμως δεν εξισώνονται με τα “εγκλήματα” του παρελθόντος». Οι πλέον έμπειροι όμως εντός της ΝΔ αναγνωρίζουν πως η αποκάλυψη των παλαιοκομματικών διορισμών είναι από τα θέματα που στο μέλλον, και σωρευτικά, μπορούν να μετρήσουν καίρια στην εκλογική βάση της ΝΔ – πόσο μάλλον, εάν οι κεντρώοι και μεσαίου προφίλ ψηφοφόροι που πίστεψαν στο… κράτος των «αρίστων» συνεχίσουν να μην βλέπουν ούτε ευρώ παραπάνω στην τσέπη τους.