Μια νέα τεχνική δημιουργίας σπερματοζωαρίων και ωαρίων στο εργαστήριο, η οποία όμως δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί στον άνθρωπο, θα μπορούσε να προσφέρει επιλογές μη ορθόδοξης τεκνοποίησης: Παιδιά με δύο βιολογικούς μπαμπάδες, παιδιά με δυο μαμάδες, παιδιά με έναν γονιό, ακόμα και παιδιά με πολλούς βιολογικούς γονείς.

Όπως αναφέρει το Βήμα, αυτοί οι τρόποι αναπαραγωγής δείχνουν εφικτοί χάρη στην τεχνική της «γαμετογένεσης in vitro», ή IVG, δηλαδή της δημιουργίας σπερματοζωαρίων και ωαρίων (γαμέτες) στο δοκιμαστικό σωλήνα.

Μέχρι σήμερα η μέθοδος της «γαμετογένεσης in vitro» έχε εφαρμοστεί με επιτυχία μόνο σε ποντίκια. Μέσω αυτής της μεθόδου δίνεται η δυνατότητα παραγωγής ωαρίων από αρσενικά άτομα και σπερματοζωαρίων από θηλυκά. Μάλιστα τα αναπαραγωγικά αυτά κύτταρα είναι θεωρητικά δυνατό να παραχθούν στο εργαστήριο από οποιονδήποτε τύπο ιστού, για παράδειγμα από το δέρμα.

Στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Law and the Biosciences του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης δημοσιεύτηκε μελέτη που εξετάζει«τα δυνητικά οφέλη και τους κινδύνους της γαμετογένεσης in vitro, οι οποίοι εξαρτώνται από το κοινωνικό, επιστημονικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο εφαρμόζεται». Η Σόνια Σούτερ, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον, που υπογράφει τη μελέτη, επισημαίνει τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από αυτή μέθοδο και αναγνωρίζει πως αυτά είναι «εξαιρετικά δύσκολο» να απαντηθούν.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Βήματος, η μέθοδος IVG θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αναπαραγωγή από διάφορες ομάδες ανθρώπων:

• Ανθρώπους με προβλήματα γονιμότητας που δεν παράγουν δικούς τους γαμέτες. Για παράδειγμα, οι γυναίκες που δεν παράγουν δικά τους ωάρια δεν θα χρειάζονταν πλέον να στρέφονται σε δωρήτριες ωαρίων, αφού θα μπορούν να δημιουργήσουν δικά τους ωάρια στο εργαστήριο. Ομοίως, η IVG θα μπορούσε δυνητικά να καταστήσει περιττές τις δωρεές σπέρματος.
• Μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και κορίτσια προεφηβικής ηλικίας: θα μπορούσαν να δημιουργούν δικά τους ωάρια στο εργαστήριο.
• Ζευγάρια ανδρών: ο ένας άνδρας θα προσέφερε το σπέρμα του και ο άλλος θα δημιουργούσε ωάρια με το δικό του γενετικό υλικό μέσω IVG. Το έμβρυο που θα προέκυπτε με εξωσωματική γονιμοποίηση του ωαρίου θα μπορούσε να κυοφορηθεί από παρένθετη μητέρα. Το παιδί θα μπορούσε να είναι αγόρι ή κορίτσι, αφού οι άνδρες διαθέτουν αντίγραφο του θηλυκού χρωμοσώματος X.
• Ζευγάρια γυναικών: η μία γυναίκα θα προσέφερε τα ωάριά της και η άλλη θα αποκτούσε σπέρμα μέσω IVG. Το έμβρυο που θα προέκυπτε θα μπορούσε να κυοφορηθεί από οποιαδήποτε από τις δύο. Δεν θα μπορούσε όμως να είναι αγόρι, αφού οι γυναίκες δεν διαθέτουν αντίγραφο του ανδρικού χρωμοσώματος Υ.
• Ομάδες ανθρώπων: Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται, αφού υπάρχουν πολλά σενάρια. Ας πάρουμε για παράδειγμα μια ομάδα τριών ανθρώπων που θέλουν να αποκτήσουν μαζί βιολογικό απόγονο. Σε πρώτη φάση, ένας άνδρας και μια γυναίκα της ομάδας χρησιμοποιούν εξωσωματική για να δημιουργήσουν ένα έμβρυο. Στην επόμενη φάση δημιουργούνται σπερματοζωάρια ή ωάρια από τα κύτταρα του εμβρύου και ενώνονται στο εργαστήριο με τα ωάρια ή τα σπερματοζωάρια του τρίτου ατόμου της ομάδας. Το παιδί που θα προέκυπτε θα είχε γενετική συγγένεια και με τους τρεις γονείς του.

Η Σόνια Σούτερ, σύμφωνα πάντα με το Βήμα, υπογραμμίζει πως η μέθοδος δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη σε ανθρώπινα κύτταρα και άρα τα ερωτήματα για την ασφάλεια της μεθόδου είναι πολλά και οι παρενέργειες άγνωστες. Η καθηγήτρια επισημαίνει πως ο μόνος τρόπος να μάθουμε αν η IVG είναι ασφαλής και αποτελεσματική στον άνθρωπο θα ήταν να εφαρμοστεί η μέθοδος σε εθελοντές και να εξεταστούν οι απόγονοι που θα προέκυπταν. Εφόσον η γαμετογένεση in vitro αποδειχθεί ασφαλής, και γίνει αποδεκτή από την κοινωνία, η παραγωγή ωαρίων και σπερματοζωαρίων στο εργαστήριο θα μπορούσε να αποδειχθεί «απλώς ένας άλλος τρόπος για να κάνει κανείς παιδιά».