Θέμα σύνδεσης των παροχών υγείας με τα ένσημα που έχει συγκεντρώσει κάθε πολίτης έθεσε ο διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, σημειώνοντας πως «δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξισωτικά για όσους έχουν περισσότερα ένσημα». «Είναι το ίδιο να έχει κάποιος 0, 50 και 100 ένσημα;» ανέφερε.

Μιλώντας στο 4ο ετήσιο συνέδριο Labor & Insurance του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου όταν ρωτήθηκε για τις «αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας», θέμα που ο ίδιος έθεσε στην ομιλία του, απάντησε: «Προφανώς θα πρέπει να υπάρχει ένα κατώτατο δίχτυ ασφάλισης για όλους αλλά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξισωτικά για όσους έχουν περισσότερα ένσημα».

Ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος ζήτησε τη διεξαγωγή άμεσα εθνικού διαλόγου για το ασφαλιστικό θέτοντας εννέα ερωτήματα για τις βασικές παραμέτρους, μεταξύ των οποίων υπογράμμισε πως είναι η ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων και η αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών. Επιπλέον έθεσε και το ζήτημα της ενίσχυσης του θεσμού της επαγγελματικής ασφάλισης.

Τα εννέα ερωτήματα που έθεσε ο διοικητής του ΙΚΑ:

1. Θα επιλέξουμε την καθολική ενοποίηση των υφιστάμενων Ασφαλιστικών Ταμείων σε ένα Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης με τρεις κλάδους (Μισθωτοί – Αυτοαπασχολούμενοι – Αγρότες) ή θα επιλέξουμε τη διακριτή  ύπαρξη τριών Ταμείων Κύριας Ασφάλισης δηλαδή  του Ταμείου Μισθωτών, του Ταμείου Αυτοαπασχολούμενων και του Ταμείου Αγροτών;
2. Η είσπραξη των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών για τις παροχές σύνταξης και υγείας θα διενεργείται από το ένα ή τα τρία Ταμεία Κύριας Ασφάλισης ή από την Εθνική Δομή Είσπραξης Δημόσιων Εσόδων;
3. Θα υιοθετηθεί η πλήρης ένταξη του ΤΣΜΕΔΕ, του ΤΣΑΥ και του Ταμείου Νομικών στον ΟΑΕΕ ή ενδεχομένως γι’ αυτούς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα μετεξέλιξής τους σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού;
4. Η τελική επιλογή για το μέλλον των Επικουρικών Ταμείων αλλά και των Ταμείων Εφάπαξ αναζητείται μόνο μέσω του εγχειρήματος της ενοποίησής τους ή τελικά πρέπει να εξεταστεί και η δυνητική μετεξέλιξή τους και σε Επαγγελματικά Ταμεία;
5. Είμαστε ή δεν είμαστε υπέρ της παράλληλης, με το δημόσιο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, ύπαρξης των επαγγελματικών ταμείων; Και αν ναι, ποια πρέπει να είναι τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που θα συμβάλουν στη δημιουργία τους;
6. Ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;
7. Πως πρέπει να καθορίζονται οι κανόνες αναδιανομής σε ένα βιώσιμο δημόσιο σύστημα ασφάλισης, με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει συγκεκριμένους περιορισμούς μεταφοράς οικονομικών πόρων για την ενίσχυση των συντάξεων;
8. Το ύψος των εργοδοτικών και εργατικών εισφορών πρέπει ή όχι να συνδυαστεί με τους στόχους μη δημιουργίας ελλειμμάτων  και διασφάλισης βιώσιμων συντάξεων και  ύψος εισφορών που θα υποβοηθούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;
9. Τέλος, όχι ως ερώτημα, αλλά ως άμεση προτεραιότητα, προτείνεται η Πολιτεία να ξεκαθαρίσει το συντομότερο δυνατόν την έννοια της αναπηρίας στη χώρα μας κατά τα διεθνή πρότυπα, δεδομένου ότι αυτή συνδέεται ευθέως με την ανικανότητα προς εργασία και επομένως ως έννοια αφορά αποκλειστικά το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και όχι την προνοιακή πολιτική της χώρας.