H χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εύκολη, αλλά κατά τους αισιόδοξους του κόμματος ήταν «γόνιμη». Κατά τους ρεαλιστές ήταν η αφετηρία ενός δύσκολου εξαμήνου που θα κρίνει εάν τελικά υπάρχει και ποιος είναι ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» – ο σύγχρονος πόλος εξουσίας που εκφράζει την αριστερά και την κεντροαριστερά ή το κόμμα της αριστερής καθαρότητας και των ταξικών μετώπων;

Το βέβαιο είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε, για πολλοστή φορά, χθες την δική του απάντηση επί του διλήμματος: Ξεκαθάρισε πως σκέτος ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια: μετά την 27η Ιουνίου και την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης θα ονομάζεται, και επισήμως, «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία». Εβαλε ξανά σε τροχιά, με ορίζοντα το φθινόπωρο, την διεξαγωγή του συνεδρίου που θα οδηγήσει στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ζήτησε μετρήσιμη επανεκκίνηση της διεύρυνσης – «να μπουν στόχοι», είπε, «για την εγγραφή νέων μελών σε κάθε νομαρχιακή επιτροπή και Οργάνωση».  Προανήγγειλε ανανέωση σε πρόσωπα και πολιτικές με κριτήριο της ανάδειξης νέων στελεχών όχι την «εσωκομματική γεωγραφία, αλλά την διείσδυσή τους στην κοινωνία» – κι αυτή ήταν, ίσως, η αναφορά που συγκράτησαν περισσότερο και επεσήμαναν τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας.

Κοινώς, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε χθες, και ζήτησε, έναν «νέο ΣΥΡΙΖΑ»: Ένα κόμμα εξωστρέφειας, με ευρείες κοινωνικές αναφορές και συμμαχίες, με εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στην ΝΔ, με μια ηγετική ομάδα που θα ξαναβρεί τους διαύλους επαφής με όσους το ψήφισαν τον Ιούλιο του 2019. Και με πολιτική ταυτότητα που θα σηματοδοτεί την συνάντηση αριστεράς και κεντροαριστεράς– όχι απαραίτητα και αμιγώς στο έδαφος της αριστεράς αλλά σε κοινό, προοδευτικό και προγραμματικό, τόπο.

Το ερώτημα, μετά και την χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, είναι με ποιους θα πάει και ποιους, ίσως, θα αφήσει σ’ αυτή την πορεία.

Σε πρώτο χρόνο, η απάντηση που δόθηκε μετά την συνεδρίαση από τα στελέχη όλων των πλευρών – προεδρικών, κομματικών, ριζοσπαστών – είναι πως, παρά τις διαφορές, «υπάρχουν και οι όροι, και η βούληση της σύνθεσης και της σύγκλισης».

Σε δεύτερη ανάγνωση όλα, και όλοι, θα κριθούν στην πορεία των επόμενων μηνών. Οι διαφορές, άλλωστε, δεν είναι πολύ λιγότερες από τι συγκλίσεις και διαφάνηκαν και χθες. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε την ενόχλησή του για την συνέντευξη του γραμματέα Πάνου Σκουρλέτη στην «Εποχή» και το μήνυμά του ότι «ο χώρος μας ποτέ δεν υιοθέτησε τα μοντέλα προσωποπαγών κομμάτων». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε  μάλιστα να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ μακριά από πρακτικές «διπολισμού». Ο Πάνος Σκουρλέτης δεν έκρυψε, από την πλευρά του, την ενόχλησή του για την δήλωση Τσίπρα στο Φόρουμ των Δελφών ότι «στους ηγέτες αναλογεί να παίξουν έναν ρόλο ιστορικό, να ξεπεράσουν τις προσωπικές αγάπες ή τους θυμούς και να προχωρήσουν μπροστά».

Τα λεγόμενα ιστορικά στελέχη του κόμματος δεν έκρυψαν, για μια ακόμη φορά, την καχυποψία τους για την ζεύξη με την σοσιαλδημοκρατία. Σε βαθμό κάποιοι να ζητήσουν ακόμη και… αποκήρυξη του όρου «κεντροαριστερά». Οι εκπρόσωποι των «53» δεν έκρυψαν την προτίμησή τους στο καθαρό ιδεολογικό πρόσημο έναντι της προοπτικής διακυβέρνησης. Αρκετοί, δε, έθεσαν και το ταξικό δίλημμα – εάν, δηλαδή, προτεραιότητα είναι η μεσαία τάξη ή το σύγχρονο προλεταριάτο των εργαζομένων, ανέργων και αποκλεισμένων.

Και οι περισσότεροι επίσης έθεσαν το ζήτημα της «πολιτικής ηθικής της αριστεράς». Εδώ, δαπιστώθηκε «ηθική δυσφορία», κατά την έκφραση μετριοπαθούς στελέχους, για το θέμα της περιουσίας Παπαδημούλη, διαπιστώθηκε όμως ταυτόχρονα πως είναι θέμα «που πρέπει να ξεπεραστεί». Και επ’ αυτού μέτρησε και η δέσμευση του επικεφαλής της ευρωομάδας πως θα διαθέσει τα έσοδα των επενδύσεών του σε κοινωνικές δράσεις.

Στο τέλος της ημέρας, άπαντες συμφώνησαν ότι προχωρούν μαζί, κομίζοντας όμως επίσης μαζί και τις ανοιχτές διαφορές τους. Και οι επόμενοι μήνες θα δείξουν εάν η συνεκτική τους ύλη αντλείται από, θολό μεν, κοινό δε πολιτικό όραμα, ή εξαντλείται στην – πάντοτε ανοιχτή – πιθανότητα για πρόωρες κάλπες το φθινόπωρο…