Όσο η κοινή γνώμη ήταν εστιασμένη στις εκλογές του Ιουνίου, στην κοινωνική σφαίρα, διανύαμε «κανονικές» μέρες ως θηλυκότητες στην Ελλάδα του 2023.

Μία ακόμα γυναικοκτονία στην Κω, διάχυτος σεξισμός με απαράδεκτες επιθέσεις από τον Ζαχαράτο στην Τσαπανίδου, από τον Τζήμερο στη Ζαχαράκη.

Διαβάζαμε τα μηνύματα υποστήριξης στο ναζιστικό κόμμα «Σπαρτιάτες» από τον άνθρωπο που που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για για εμπορία ανθρώπων κατ’ επάγγελμα προς τέλεση γενετήσιων πράξεων, στην υπόθεση trafficking μιας 19χρονης κοπέλας στην Ηλιούπολη και είναι ελεύθερος.

Η απάντηση της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην «κανονικότητα» μας ήταν να θεσπίσει με το καλημέρα υπουργείο Οικογένειας, να καταργήσει τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, μια κατάκτηση του φεμινιστικού κινήματος που έγινε πράξη το 1985, να υπουργοποιήσει μια γυναίκα που υποστηρίζει την απαγόρευση των αμβλώσεων και τη θεωρία του «αγέννητου παιδιού».

Ακόμα θυμόμαστε τις προσπάθειες της κ. Κεραμέως να διαχωριστεί από τις απόψεις αυτές, όταν αποκάλυψε το tvxs πως η συγκεκριμένη θεωρία είχε εισβάλει στα σχολεία. Είναι νωπές οι μνήμες από το συνέδριο γονιμότητας με την στήριξη της προέδρου της Δημοκρατίας και στελεχών της ΝΔ, που κατάφερε η γενική κατακραυγή να ματαιώσει.

Οι αποσύρσεις, οι συγγνώμες, τα «δεν ήξερα, δε γνώριζα», ήταν απολύτως υποκριτικά. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα, οι επιθέσεις της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη στα δικαιώματα των γυναικών. Όλα αυτά σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, που είναι υποχρεωμένη από την ΕΕ να χαράσει εθνική πολιτική πάνω στα θέματα ισότητας των φύλων.

Ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υπουργεία ισότητας, εμείς θεσπίζουμε υπουργείο οικογένειας, γιατί τα μόνα δικαιώματα της γυναίκας που είναι προς υπεράσπιση, είναι εκείνα της μητρότητας και της συζύγου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πετάει στον κάλαθο των αχρήστων πολυετείς αγώνες που αποδόμησαν την εγκληματική θεωρία, πως η γυναίκα είναι μόνο μια μήτρα προς αναπαραγωγή επιβάλλοντας στην πολιτεία στοιχειώδη μέριμνα. Κλείνοντας  σήμερα το μάτι στους νεο-φονταμενταλιστές ανοίγει το δρόμο σε επικίνδυνες για τις θηλυκότητες ατραπούς.

Αν στην πρώτη φάση της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο διαγκωνισμός για τα μάτια των ακροδεξιών ψηφοφόρων, πέρασε πάνω από κακοποιημένα και νεκρά σώματα προσφύγων, η δεύτερη από ό,τι φαίνεται, θα περάσει πάνω από τα γυναικεία σώματα. Αλλά δεν θα μείνουν αλώβητα κι εκείνα, των οποίων τα δικαιώματα αμφισβητούνται από τον άγριο ακροδεξιό κορμό του κοινοβουλίου που εκτείνεται από τα δεξιά της ΝΔ έως τους «Σπαρτιάτες», αφού οι κρατικοί φορείς δικαιωμάτων τσουβαλιάζονται σε υπηρεσίες του υπουργείου Οικογένειας.

Πρόσφατα, παρακολούθησα την πολύ καλή ταινία «Call Jane», βασισμένη στην αληθινή ιστορία των «Janes», μιας κολεκτίβας γυναικών, που βοηθούσε τις γυναίκες να κάνουν παράνομα εκτρώσεις στο Σικάγο του 1968. Είναι προφανές, πως η ταινία με το σενάριο της βραβευμένης Φίλις Νάγκι, που κυκλοφόρησε το 2022, είναι μια απάντηση στο κύμα απαγόρευσης των αμβλώσεων στις ΗΠΑ.

Τώρα που η βίαιη επίθεση στα δικαιώματα μας πέρασε και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, δεν μας μένει παρά να είμαστε ετοιμοπόλεμες και σε εγρήγορση, για να μη γίνουν τα σώματα μας θυσία στο βωμό της ακροδεξιάς υστερίας, που έντεχνα υφάνθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Διαβάστε επίσης: Ισότητα των φύλων – Πες την με το όνομά της