Τεράστια είναι η έλλειψη διασωστών στις δομές Υγείας των τριών μεγάλων νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου, με δραματική συνέπεια καθημερινά να κινδυνεύουν ζωές μονίμων κατοίκων, προσφύγων και μεταναστών. Σε Λέσβο, Σάμο και Χίο, νησιά που έχουν συνολικά περισσότερους από 170.000 μόνιμους κατοίκους και φιλοξενούν περισσότερους από 30.000 πρόσφυγες και μετανάστες, υπάρχουν αρκετές μέρες το μήνα που εξυπηρετούνται με μόλις ένα ασθενοφόρο στη βάρδια, το οποίο αναγκάζεται να διανύσει τεράστιες αποστάσεις, προκειμένου να μεταφέρει στις δομές υγείας ασθενείς που χαρακτηρίζονται ως επείγοντα περιστατικά.

Το αποτέλεσμα είναι ότι θύματα τροχαίων περιμένουν για αρκετή ώρα στο δρόμο και την ίδια στιγμή κρέμεται από μία κλωστή η ζωή τους. Καρδιοπαθείς να φτάνουν έπειτα από δύο ώρες ή και περισσότερο σε κάποιο νοσοκομείο και πρόσφυγες και μετανάστες να μεταφέρονται με αγροτικά κι άλλα ιδιωτικά αυτοκίνητα στις δομές Υγείας.

Και στα τρία νησιά έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές από έλλειψη πληρωμάτων διασωστών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον θάνατο 19χρονου στη Σάμο τον περασμένο Αύγουστο.

Ακάλυπτες βάρδιες στη Σάμο

Ικανοποιητικός είναι ο αριθμός των ασθενοφόρων στη Σάμο και μάλιστα πολλά από αυτά βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση, ωστόσο, τεράστια είναι η έλλειψη διασωστών, σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο του νησιού, Σταμάτη Φιλιππή. Την περασμένη Τρίτη έγινε κινητοποίηση από τους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας για το θέμα, ενώ είχε προηγηθεί μία ακόμη τον περασμένο Αύγουστο, όταν έφυγε από τη ζωή 19χρονος λόγω έλλειψης ασθενοφόρου.

«Στο παράρτημα του ΕΚΑΒ στο Βαθύ υπάρχουν μόλις εννέα διασώστες, ενώ για να βγάζαμε τουλάχιστον δύο ασθενοφόρα την ημέρα, θα έπρεπε να είχαμε σίγουρα 22 άτομα. Στο Κέντρο Υγείας Καρλοβασίου οι διασώστες είναι μόλις τρεις και θα έπρεπε να είχαμε τουλάχιστον επτά. Πολλές βάρδιες το μήνα στο Καρλόβασι μένουν ακάλυπτες από την έλλειψη πληρωμάτων για τα ασθενοφόρα. Επίσης, το πλήρωμα του ΕΚΑΒ επιβαρύνεται με τα εξιτήρια τετραπληγικών ασθενών από τις μονάδες Υγείας, καθημερινές μεταφορές νεφροπαθών για αιμοκάθαρση και με μεταφορά ασθενών σε διαγνωστικά κέντρα, αφού τα νοσοκομεία δεν έχουν κάποια μηχανήματα. Το αποτέλεσμα είναι να χάνουμε άδικα ζωές και ασθενείς να μεταφέρονται με ιδιωτικά οχήματα στις δομές Υγείας», σημειώνει στο ethnos.gr ο κ. Φιλιππής.

Κατά τον ίδιο, πρόβλημα αποτελεί και το γεγονός ότι δεν διαθέτει ιατρείο το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στη Σάμο, αφού κάποια ελαφρά περιστατικά θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν εκεί και να μη χρειάζεται η μεταφορά τους στο νοσοκομείο, οπότε τα ασθενοφόρα θα εξοικονομούσαν χρόνο για πιο επείγοντα περιστατικά. Στη Σάμο σήμερα κατοικούν περίπου 35.000 μόνιμοι κάτοικοι, 8.000 πρόσφυγες και μετανάστες και 2.000 φοιτητές.

Λέσβος: Μέχρι και τρεις ώρες περιμένουν ασθενείς

Ικανοποιητικός αριθμός ασθενοφόρων υπάρχει και στη Λέσβο, ωστόσο και εκεί παρατηρείται τεράστια έλλειψη διασωστών. Σε ένα νησί με μεγάλες αποστάσεις, που δέχθηκε τεράστιο αριθμό προσφύγων και μεταναστών -ο αριθμός τους ξεπερνάει τις 20.000- και οι μόνιμοι κάτοικοί του αγγίζουν τις 85.000, υπάρχουν δύο ή τρία ασθενοφόρα ανά βάρδια, με αποτέλεσμα ακόμα και επείγοντα περιστατικά να χρειάζονται έως και τρεις ώρες για να φτάσουν στο νοσοκομείο.

«Λόγω των μεγάλων αποστάσεων για μία μεταφορά ασθενούς, ο οποίος μένει μακριά από την πόλη, υπό νορμάλ συνθήκες θα χρειαστούν περίπου 1,5 με δύο ώρες. Για τη Μόρια χρειαζόμαστε πενήντα λεπτά, ώστε να φτάσουμε, να βρούμε τον ασθενή και να τον μεταφέρουμε στο νοσοκομείο. Εκεί οδηγούμε και πολύ προσεκτικά, για να μην πατήσουμε κάποιο παιδάκι, τα οποία κινούνται ανεξέλεγκτα. Ο τομέας μας δέχεται 850 σήματα το μήνα, αριθμός τεράστιος για ένα νησί. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα και επείγοντα περιστατικά να περιμένουν για πολύ χρόνο. Παίζουμε με πολύ αυξημένες πιθανότητες να χάσουμε ανθρώπινες ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι θύματα τροχαίων περιμένουν ακόμα και είκοσι λεπτά στο δρόμο. Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα και θα κερδίζαμε πολύ χρόνο, αν η Μόρια ήταν περισσότερο οργανωμένη υγειονομικά ή έστω αν το ιατρείο βρισκόταν έξω από τον καταυλισμό», τονίζει στο ethnos.gr ο πρόεδρος των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Μυτιλήνης, Ασημάκης Βερβέρης.

Κατά τον ίδιο για ολόκληρο το νησί τις πρωινές βάρδιες απασχολούνται τρία ασθενοφόρα, δύο τις απογευματινές και άλλα δύο τις βραδινές. Ο αριθμός των διασωστών φτάνει τους 40, αλλά χρειάζονται άλλοι τουλάχιστον 15, ώστε να καλύπτονται στοιχειωδώς οι ανάγκες.

Τριτοκοσμικές εικόνες στη Χίο

Πολύ μεγάλο είναι το πρόβλημα υποστελέχωσης σε διασωστές και στη Χίο των περίπου 55.000 μόνιμων κατοίκων και των περίπου 4.000 προσφύγων και μεταναστών, με αποτέλεσμα καθημερινά να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Ο εργαζόμενος στο ΕΚΑΒ Χίου Δημήτρης Γιοβανούδης κάνει λόγο για τριτοκοσμικές συνθήκες, αφού άψυχα κορμιά πολιτών, που έχασαν τη ζωή τους σε τροχαίο δυστύχημα, κείτονται για πολύ ώρα στην άσφαλτο, ασθενείς σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, περιμένουν για ώρα στο σπίτι τους, ενώ πρόσφυγες και μετανάστες στο κέντρο υποδοχής μεταφέρονται με ιδιωτικά αυτοκίνητα στο νοσοκομείο.

Τις τέσσερις από τις εφτά μέρες της εβδομάδας ολόκληρο το νησί εξυπηρετείται μόνο με ένα ασθενοφόρο ανά βάρδια. Τις υπόλοιπες τρεις ημέρες και μόνο κατά τις πρωινές ώρες ο αριθμός των ασθενοφόρων αυξάνεται σε δύο.

Πηγή: Έθνος