Οι δύο δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακου, της Prorata για την «Εφημερίδα των Συντακτών» και της Palmos Analysis για την «Αυγή», συγκλίνουν σε τέσσερα βασικά συμπεράσματα:

• Η κυβέρνηση πληρώνει τίμημα και δείχνει σημεία φθοράς σε τρία μέτωπα – την πανδημία, την υπόθεση Λιγνάδη και την Ικαρία. Το αποτύπωμα του πολιτικού κόστους και στα τρία είναι καθαρό, εκείνο που είναι ασαφές και άδηλο ακόμη είναι το βάθος του πλήγματος και το σε ποιο βαθμό είναι διαχειρίσιμο.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί αφενός να μην εισπράττει την κυβερνητική φθορά και, αφετέρου να μην συσπειρώνει τους ψηφοφόρους που τον επέλεξαν τον Ιούλιο του 2019 αλλά έκτοτε είναι αποστασιοποιημένοι. Επιπροσθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να έχει καθαρή υπεροχή έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
• Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν δείχνουν μεταβολές στα ποσοστά τους τέτοιες που να διαμορφώνουν δυναμική αλλαγής των ισορροπιών και των πολιτικών συσχετισμών.
• Η «δεξαμενή» των αναποφάσιστων όχι απλώς παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αλλά φουσκώνει ακόμη περισσότερο. Κατά τους δημοσκόπους αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό σκηνικό μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να βρίσκεται σε σημείο καμπής.

«Το σταθερά αυξανόµενο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, αποτελεί τεκµήριο ότι σταδιακά αναπτύσσεται δυναµική αλλαγής του πολιτικού σκηνικού”, γράφει ο Άγγελος Σεριάτος, επικεφαλής πολιτικών ερευνών της Prorata, και επισημαίνει: «Η Ν.∆. σε µόλις τρεις µήνες δείχνει να έχει απολέσει 3% στη µέτρηση της πρόθεσης ψήφου, καταγράφοντας συνολικές απώλειες 7% σε σχέση µε την εκλογική επίδοση του Ιουλίου του 2019, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραµένει κοντά στο 24%, αντιµετωπίζοντας δυσκολία να προσεγγίσει τη δική του τελευταία εκλογική επίδοση (31,5%)».

Τα στοιχεία αυτά διαβάζονται από τα δύο κομματικά επιτελεία από την οπτική του «βέλτιστου» σεναρίου για την κάθε πλευρά.

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως η υπόθεση Λιγνάδη χτύπησε στο μαλακό υπογάστριο του συντηρητικού εκλογικού τους ακροατηρίου, αλλά ποντάρουν στην ανοχή του. Προσδοκούν ότι η υπόθεση Λιγνάδη-Μενδώνη θα ξεχαστεί και αποσύρουν, προσώρας, από το προσκήνιο την υπουργό Πολιτισμού την παραίτηση της οποίας ζητά το 68% των πολιτών (κατά την Prorata) και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου.

Στο μέτωπο της πανδημίας επενδύουν στην επιτάχυνση των εμβολιασμών για την υπέρβαση της φθοράς από την διαχείριση της κρίσης, βλέπουν διέξοδο από την επακόλουθη οικονομική κρίση στο «ελληνικό καλοκαίρι», στην ανάνηψη του τουρισμού και στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, και στηρίζονται πάντοτε στην «σιδηρά» προστασία από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.

Η οπτική αυτή προσπερνά το γεγονός ότι το θέμα Λιγνάδη παραμένει ανοιχτό και δυναμικό τόσο σε επίπεδο καταγγελιών όσο και στη δικαστική έρευνα, και παραπέμπει στο μέλλον τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που θα κληροδοτήσει η πανδημία – από τη μαζική ανεργία έως την νέα υπερχρέωση.

Ακριβώς εκεί τοποθετεί το κέντρο της αντιπαράθεσης και των μεγάλων διακυβευμάτων στην επόμενη μέρα της πανδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την οπτική της Κουμουνδούρου η οικονομική κρίση που θα ακολουθήσει την υγειονομική θα έχει δραματικές διαστάσεις. Και, κατά την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ το νεοφιλελεύθερο δόγμα, στο οποίο επιμένει η κυβέρνηση – από τα εργασιακά έως το ασφαλιστικό – παρά την πανδημία, θα καταστήσει μη αναστρέψιμη την φθορά της. Κατά την ίδια ανάλυση, η πλατιά μάζα των δυσαρεστημένων μεν, αναποφάσιστων δε σημερινών ψηφοφόρων θα είναι εκείνη που θα δεχθεί και το πιο βαρύ πλήγμα από την οικονομική κρίση και θα στραφεί σε προοδευτικές λύσεις.

Εδώ, στην Κουμουνδούρου σημειώνουν και το γεγονός πως οι πιο δυσαρεστημένες ομάδες από την κυβερνητική πολιτική είναι και οι πιο παραγωγικές και νεώτερες ηλικίες. Σύμφωνα με την Prorata eαν αύριο γίνονταν εκλογές, τη Ν.∆. θα ψήφιζαν οι ηλικίες άνω των 55 ετών σε ποσοστό 40% και τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 27%. Στις παραγωγικές ηλικίες, 35-54 ετών, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 28% για την Ν.∆. και 20% για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στις ακόµη µικρότερες ηλικίες, 17-34 ετών, καταγράφεται ισοψηφία, µε 21% και για τους δύο.

Το ένα ερώτημα και γι αυτή την ανάλυση, που δεν απαντάται μέχρι στιγμής, είναι εάν το οικονομικό σοκ που θα ακολουθήσει την πανδημία αρκεί από μόνο του για να σπάσει την κυριαρχία της ΝΔ στον χώρο του κέντρου και των μεσαίων στρωμάτων, και κυρίως, για να επανασυνδέει αυτόν τον κόσμο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το επακόλουθο στοιχείο που προσπερνά η ίδια οπτική είναι η επίμονη αντοχή του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου ακόμη και στην πιο δύσκολη καμπή της κυβέρνησης στην έως τώρα θητεία της – μια αντοχή, που δείχνει και την επισφάλεια των επιχειρημάτων όσων ποντάρουν απλώς στην τακτική του «ώριμου φρούτου».