«Περίπου 1 στους 4 υποτηρικτές του Κασιδιάρη, προτίθεται να ψηφίσει το κόμμα ΕΑΝ, το οποίο, ωστόσο ακόμα και με αυτή την σημαντική ενίσχυση δεν καταγράφει επιρροή άνω του 1.5-2%» υπογραμμίζει στο TVXS ο επικεφαλής Πολιτικών Ερευνών της Prorata, Αγγελος Σεριάτος.

Επισημαίνει, σε άλλο σημείο, ότι «εφόσον διεξαχθούν και δεύτερες εκλογές ο στόχος της αυτοδυναμίας αποτελεί για την κυβέρνηση ένα ανοιχτό ακόμη στοίχημα» ενώ τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει αποσαφηνίσει σε τι συνίσταται η λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση».  

• Κύριε Σεριάτε ποια είναι η τάση, που ανιχνεύεται, των υποστηρικτών του κόμματος Κασιδιάρη μετά το μπλόκο του Άρειου Πάγου; Πόσο εφικτό είναι να προσδιοριστεί η εκλογική συμπεριφορά αυτού του τμήματος ψηφοφόρων;  

Θα έλεγα ότι ως γενική τάση αποτυπώνεται μια εκ νέου αντισυστημική κατεύθυνση αυτής της ψήφου. Προσώρας υπολογίζουμε ότι ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των ψηφοφόρων, περίπου 1 στους 4 εξ’ αυτών, προτίθεται να ψηφίσει το κόμμα ΕΑΝ, το οποίο, ωστόσο ακόμα και με αυτή την σημαντική ενίσχυση δεν καταγράφει επιρροή άνω του 1.5-2%. Μια άλλη αντίστοιχου μεγέθους μερίδα κατευθύνεται προς άλλους – κυρίως ακροδεξιούς – σχηματισμούς (Ελληνική Λύση και Εθνική Δημιουργία), ενώ το υπολειπόμενο 50% διαμοιράζεται μεταξύ αποχής, γκρίζας ζώνης και δευτερευόντως μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.

Τα παραπάνω ωστόσο, αποτελούν εκτίμηση στη βάση της ελάχιστης πληροφορίας που έχουμε για τη συγκεκριμένη μερίδα ψηφοφόρων και υπό αυτή την έννοια θα πρέπει να διατηρούμε και έναν σημαντικό βαθμό αβεβαιότητας ως προς την τελική εκλογική τους συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση είναι εξαιρετικά απίθανο να ωφεληθεί η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ από την απαγόρευση καθόδου στις εκλογές που επιβλήθηκε στο κόμμα Κασιδιάρη.  

• Η Ν.Δ. ανακτά την εμπιστοσύνη μερίδας του εκλογικού σώματος; Έχει υπόσταση ο στόχος της αυτοδυναμίας, που έχει επαναφέρει ο κ. Μητσοτάκης, σε πιθανές δεύτερες κάλπες;  

Ναι, πράγματι η ΝΔ έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη μιας κρίσιμης για την έκβαση της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης μερίδα ψηφοφόρων, οι οποίοι μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών είχαν πάρει προσωρινά μια σχετική απόσταση από το κυβερνητικό κόμμα, μεταφερόμενοι στην ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου.

Σήμερα, η ΝΔ έχει καταφέρει να συσπειρώσει εκ νέου όχι μόνο περίπου τα 2/3 αυτών των ψηφοφόρων αλλά και άλλους, οι οποίοι είχαν προ καιρού απομακρυνθεί από το κόμμα. Εν τούτοις, εφόσον διεξαχθούν και δεύτερες εκλογές ο στόχος της αυτοδυναμίας αποτελεί για την κυβέρνηση ένα ανοιχτό ακόμη στοίχημα. Μοιάζει αρκετά κοντά σε αυτήν αλλά θα έλεγα ότι οποιαδήποτε πρόβλεψη προσώρας είναι απόλυτα παρακινδυνευμένη διότι μεταξύ των σημερινών μετρήσεων της κοινής γνώμης και μιας φανταστικής δεύτερης κάλπης μεσολαβεί κάτι πολύ πραγματικό και άκρως επιδραστικό στις αντιλήψεις και την πιθανή εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων: οι εκλογές της 21ης Μαΐου.

• Το εγχείρημα της προοδευτικής διακυβέρνησης, που προτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκεί έλξη στους πολίτες; Είναι ζωντανή αυτή η προοπτική;    

Για μια μερίδα ψηφοφόρων η προοπτική μιας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜεΡΑ25 φαντάζει ως όχι ιδανική αλλά πάντως ως μια θετική εξέλιξη. Για μια άλλη μερίδα μετριοπαθέστερων ψηφοφόρων, μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα συμπεριλάμβανε το κόμμα Βαρουφάκη φοβίζει ως προοπτική, ενώ για μια τρίτη μερίδα που προέρχεται από την μήτρα της αντισυστημικής ριζοσπαστικής Αριστεράς μια κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε μια μη αποδεκτή συστημική παραχώρηση. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν αριθμητικά ένα τέτοιο σενάριο δεν μπορεί να αποκλειστεί, κοινωνικά αλλά και πολιτικά (η απόσταση μεταξύ των πολιτικών θέσεων του ΜεΡΑ25 και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι μεγάλη και φυσικά πολύ μεγαλύτερη η αντίστοιχη μεταξύ των θέσεων του ΜεΡΑ25 και του ΠΑΣΟΚ) θα έλεγα πως μοιάζει εξαιρετικά απίθανο. 

Στρατηγικά, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει άμεσα να λάβει πρωτοβουλίες διείσδυσης στο ακροατήριο που αμφιταλαντεύεται μεταξύ της ιδέας να ψηφίσει την πρώτη του προτίμηση και της ιδέας να στηρίξει μια επιλογή που πρακτικά θα εμποδίσει το ενδεχόμενο να κυβερνήσει εκ νέου η ΝΔ.  Και εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει αποσαφηνίσει σε τι συνίσταται η λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση». Μέχρι την εκδήλωση του Λαυρίου δεν είχε γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό, χωρίς περιστροφές, στη βάση ποιου προγράμματος καλεί τα κόμματα της δημοκρατικής και Αριστερής αντιπολίτευσης σε συμπόρευση.

Γιατί μια τέτοια πρωτοβουλία θα ξεκαθάριζε τις προγραμματικές διαφωνίες και συμφωνίες μεταξύ των κομμάτων, οπότε εκ των πραγμάτων θα πίεζε τις ηγεσίες τους να συγκλίνουν (ή να μην συγκλίνουν). Και μια τέτοια διαδικασία ξεκαθαρίσματος θα είχε μια απελευθερωτική επίδραση σε μερίδα ψηφοφόρων που σήμερα σχοινοβατούν μεταξύ της επιθυμίας τους να ψηφίσουν την πρώτη τους, χωρίς εκπτώσεις, επιλογή και της θέλησής τους να ηττηθεί η σημερινή κυβέρνηση. Θα έκανε σαφές ότι ψήφος σε κάποιο μικρότερο κόμμα σημαίνει (ή δεν σημαίνει) τελικά ήττα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη βάση της μόνης ρεαλιστικής εκλογικά λύσης: μιας μη δεξιάς πλειοψηφίας μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου.  

• Το σχέδιο «Δήμητρα» του κ. Βαρουφάκη λειτουργεί τελικά υπέρ της κυβέρνησης;   

Αν αναφέρεστε στην αλλαγή της ατζέντας θα έλεγα πως ναι, υπό την έννοια ότι στη δημόσια σφαίρα δεν συζητείται επί της τους ουσίας το σχέδιο «Δήμητρα» ως προς το πόσο ρεαλιστική ή μη είναι η εφαρμογή του ή αν κινείται προς τη σωστή ή τη λάθος κατεύθυνση για τη χώρα αλλά αξιοποιείται για να ενισχυθεί η κεντρική αφήγηση της κυβέρνησης ότι «εφόσον συνεργαστούν οι δυνάμεις πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέες περιπέτειες, μακριά από τη σταθερότητα των τελευταίων ετών». Εντούτοις, δημοσκοπικά μιλώντας, η σφοδρή επίθεση που δέχεται τις τελευταίες μέρες, ο κ. Βαρουφάκης για το σχέδιο «Δήμητρα», κυρίως υπέρ του ΜεΡΑ25 λειτουργεί, παρά οτιδήποτε άλλο.  

• Οι ζυμώσεις στην (ακρο) δεξιά πολυκατοικία με σκοπό τη σύμπραξη της Ελληνικής Λύσης με τους «κομμένους» κ.κ. Μπογδάνο και Νικολόπουλο δικαίως προκαλεί πονοκεφάλους στη Ν.Δ;  

Την τελευταία περίοδο η Ελληνική Λύση έχει υποστεί σημαντική φθορά, περιοριζόμενη σε ποσοστά που μόνο οριακά πλέον της επιτρέπουν την είσοδο στην επόμενη βουλή. Ωστόσο, είναι σαφές ότι μια ενδεχόμενη ακροδεξιά σύμπραξη μεταξύ όσων κομμάτων δεν πέτυχαν να λάβουν άδεια για συμμετοχή στις επερχόμενες κάλπες και του κόμματος του κ. Βελόπουλου, θα οδηγήσει σε ενίσχυση του τελευταίου.

Μάλιστα, μια τέτοια εξέλιξη θεωρώ ότι μπορεί να απελευθερώσει και νέες δυνάμεις, οδηγώντας στη δημιουργία ενός σημαντικά ορατού κοινοβουλευτικού ακροδεξιού πόλου που θα συσπειρώνει πολλαπλάσιο όγκο υπερσυντηρητικών αντισυστημικών ψηφοφόρων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο μοιάζει αρκετά πιθανό ένα μικρό αλλά κρίσιμο τμήμα ψηφοφόρων το οποίο σήμερα στηρίζει ή σκέφτεται να στηρίξει με κριτική διάθεση το κυβερνών κόμμα να μετακινηθεί – τουλάχιστον στις κάλπες της 21ης Μαΐου – προς την Ελληνική Λύση.