Aνατροπή του πλαισίου που διέπει τις εργασιακές σχέσεις από το 1990 έως σήμερα διαπιστώνει ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ Σάββας Ρομπόλης μιλώντας στο ραδιοσταθμό ΒΗΜΑ 99,5.

Ο κ Ρομπόλης αναφερόμενος στις επιχειρησιακές συμβάσεις ανέφερε μεταξύ άλλων « το πιο βασικό εγχείρημα αυτού του νομοσχεδίου, τουλάχιστον όπως είναι αυτήν την στιγμή, είναι ότι το σημείο αναφοράς της επιχειρησιακής σύμβασης που μέχρι τώρα ήταν ο νόμος του 1990, όπου ήταν μια καλύτερη σύμβαση για τον εργαζόμενο και η προσαρμογή γινόταν προς το καλύτερο, με την παρέμβαση αυτή η προσαρμογή θα γίνεται προς το χειρότερο. Αυτή είναι η αλλαγή της φιλοσοφίας και της στρατηγικής. Είχαμε ένα θεσμικό πλαίσιο από την Οικουμενική του 1990 που έλεγε ότι η ατομική ή η επιχειρησιακή δεν μπορεί να είναι χειρότερη από την κλαδική.»

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι ήδη σε ορισμένες επιχειρήσεις εφαρμόζεται αυτό το καθεστώς παρά το νομικό πλαίσιο που υπάρχει σήμερα ο κ Ρομπόλης αντέταξε «το θέμα είναι εάν κυνηγάει κανείς το μείζον ή το έλασσον , διότι αυτήν τη στιγμή γίνεται μια θεσμοθέτηση της παρανομίας. Μα το θέμα είναι η θεσμοθέτηση της παρανομίας; Ή άμα χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του Καστοριάδη, μια θεσμοποιημένη θέσπιση της εργασιακής βαρβαρότητας, για να βελτιώσουμε αυτό το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων σε περίοδο κρίσης, που ούτως ή άλλως στη περίοδο κρίσης το πρώτο θύμα είναι ο εργαζόμενος με το θέμα της ανεργίας, αυτό είναι το ζητούμενο κι εδώ φαίνεται ότι σε αυτό το ερώτημα κλίνουμε προς στην απορύθμιση, στην ευελιξία και στην ενίσχυση της αδυναμίας του αδύνατου κρίκου».