Το νέο βιβλίο του Διονύση Ελευθεράτου «Μια λοξή ματιά στην ιστορία, 200 χρόνια νεοελληνικού κλαυσίγελου» που κυκλοφορεί την Τρίτη 13 Οκτωβρίου  από τις εκδόσεις Τόπος, δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι μια πραγματικά λοξή ματιά στην ιστορία, από αυτές που θα έπρεπε να ρίχνουμε γιατί είναι εξαιρετικά διδακτικές… 

Ads

«Κουβαλήθηκαν αυτοί που “δεν ξέρουν τι θα πει καλό”. Ζουν με επιδόματα, σε βάρος των γηγενών. Βρομίζουν πόλεις και χωριά. Καταπατούν. Καταστρέφουν το εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Δείχνουν δύστυχοι, μα οι άλλοι δεν φταίνε γι’ αυτό. Αποκτούν δικαίωμα ψήφου και νοθεύουν τη λαϊκή βούληση. Το κράτος φροντίζει αυτούς κι όχι τους ντόπιους. Α, και τελικά μια χαρά βολεύονται…»

«Θα μπορούσε – ίσως με πιο σύγχρονο τρόπο – να το δει κανείς γραμμένο κάπου σήμερα αλλά… «όχι, δεν είναι πρόσφυγες που έφθασαν από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ ή αλλού. Ήταν οι δικοί μας πρόσφυγες, που ήρθαν έπειτα από την κονιορτοποίηση της “Μεγάλης Ιδέας”, το 1922. Σχεδόν τίποτε απ’ όσα λέγονται και γίνονται σε βάρος των προσφύγων στη σημερινή Ελλάδα δεν το απέφυγαν οι “όμαιμοι αδελφοί”, τότε. Κι ας ήταν το “τότε” λιγότερο πρόσφορο από το σήμερα σε “θεωρήματα” (αληθοφανή ή κι εξωφρενικά), που επαυξάνουν το μίσος. Τότε δεν υπήρχε… ο Σόρος για να τους στείλει “να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας”, ούτε γίνονταν ομηρικές συζητήσεις για το εάν ήταν “πρόσφυγες ή μετανάστες”. Αλλά αυτά τα “δεν” στάθηκαν ανίκανα να τους προστατεύσουν από το μένος σημαντικής μερίδας του Τύπου και από πογκρόμ τραμπούκων».

Ο Διονύσης Ελευθεράτος, πέντε χρόνια μετά τα «Λαμόγια στο χακί», καταπιάνεται με τους κύκλους που κάνει η ιστορία. Αναρίθµητα γεγονότα, ιδεολογήµατα και µοτίβα µάς προ(σ)καλούν να προσχωρήσουµε στην ευκολία του κλισέ «η Ιστορία επαναλαµβάνεται». Ολόιδια, φυσικά, δεν επανεµφανίζεται η Ιστορία, αλλά πλάθει άκρως ενδιαφέροντα déjà vu. Στο «Λοξή ματιά στην ιστορία», ο Διονύσης Ελευθεράτος ξεψαχνίζει τον Τύπο, αρχίζοντας από τα χρόνια του Όθωνα. Αναζητά ερµηνείες και συνέπειες συµβάντων, σε πολιτική, οικονοµία, κοινωνία, ήθη καθηµερινότητας. Παρακολουθεί διαµάχες, ανακωχές, σταθερές ρότες, «κυβιστήσεις», ευφυείς κινήσεις, γκάφες, σε ένα συνεχές «ταγκό» του δράµατος µε την κωµωδία… 200 χρόνια νεοελληνικού κλαυσίγελου. 

Ads

«Πόσο µοιάζουν οι υποθέσεις Siemens του Μεσοπολέµου και του 1953-1957 µε όσα είδαµε από το 1990; Πώς λειτούργησαν, τι προοιώνισαν τα οικονοµικά σκάνδαλα του 1928-1932 και του 1946-1951; Τι δείχνει η καταπληκτική οµοιότητα ανάµεσα στους σηµερινούς αφορισµούς εναντίον αλλοδαπών προσφύγων κι εκείνους σε βάρος των “τουρκόσπορων” του 1922; Άφθονα συµβάντα, γνωστά ή άγνωστα, φαντάζουν “πρόγονοι” όσων έµελλε να ζήσουµε πολύ αργότερα. Χρηµατιστηριακό σκάνδαλο του 1872-1874 συνδέει το καφενείο “Ωραία Ελλάς” µε τη Σοφοκλέους του 1999. Αστυνοµικοί ξυλοκοπούν φοιτητές που διαδηλώνουν υπέρ της δωρεάν εκπαίδευσης και του άρθρου 16 του Συντάγµατος, αλλά όχι στη δεκαετία του 1960, του “15%”, ή στη Μεταπολίτευση. Στην εποχή του Τρικούπη. Στον Μεσοπόλεµο ένα… άφαντο θωρηκτό, γερµανικής κατασκευής, διεκδικεί την ιδιότητα του “πατέρα” του “γερµένου” υποβρυχίου “Παπανικολής”. Η δε εµπλοκή του Αγίου Όρους στο Μακεδονικό, όταν δεν πυροδοτούσε διπλωµατικές µάχες, προκαλούσε… καλογερικό ξύλο (1905). Και τόσα ακόµη…» 

image

Σήμερα το tvxs.gr προδημοσιεύει αποκλειστικά το κεφάλαιο «Τουρκόσποροι [1]: Ο κόσμος υποφέρει από τους “Αρπαξόγλου”, τους “πειρατές της ξηράς” [1922-1928]».

Λίγα λόγια για τον Διονύση Ελευθεράτο 

Ο ∆ιονύσης Ελευθεράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961 και σπούδασε Πολιτικές Επιστήµες στην Πάντειο. «Μυήθηκε» στην επαγγελµατική δηµοσιογραφία το 1986, όταν ασχολήθηκε µε το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ της εφηµερίδας Πρώτη. Από τότε εργάστηκε σε αρκετές εφηµερίδες, κυρίως ως αρθρογράφος και σχολιογράφος επί πολιτικών, κοινωνικών αλλά και αθλητικών θεµάτων. Συνεργάστηκε επίσης µε τα περιοδικά «Έψιλον» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και «Review» του Ελεύθερου Τύπου, καθώς και µε τους ραδιοφωνικούς σταθµούς «∆ίαυλος 10», «Ωχ FM», «Flash 9,61» και «Sport FM 94,6». Σήµερα εργάζεται ως ραδιοφωνικός παραγωγός στο «Κόκκινο 105,5». Από τις Εκδόσεις Τόπος κυκλοφορούν τα βιβλία του: Εξουσία, τι µπάλα παίζεις; (2010) και Λαµόγια στο χακί (2015). Συµµετείχε επίσης στο συλλογικό έργο Έξοδος Αδιέξοδος (Τόπος 2018).