Στις 11 Ιουνίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, κ. Ερντογάν, επισκέφθηκε την έδρα του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης για συνομιλίες με τον κ. Οζέλ, τον νέο πρόεδρο του CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, κεμαλικό, 127 από τους 584 βουλευτές).

Στις 2 Μαΐου, ο κ. Ερντογάν έπρεπε να καλέσει τον συνομιλητή του, τον μεγάλο νικητή των τοπικών εκλογών της 31ης Μαρτίου, στο Προεδρικό Μέγαρο.

Η ημερομηνία αυτής της τελευταίας συνάντησης έχει αναβληθεί δύο φορές. Ενώ ο κ. Ερντογάν είχε υποδεχθεί τον συνομιλητή του στην έδρα του ΑΚΡ στις 2 Μαΐου με την ιδιότητα του προέδρου του ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ισλαμο-εθνικιστικό δεξιό κόμμα, 265 βουλευτές), ο κ. Ερντογάν πήγε στην έδρα του CHP με την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η συνάντηση, η πρώτη μετά από 18 χρόνια, διήρκεσε περίπου 90 λεπτά.

Διαβάζοντας τον τουρκικό Τύπο, θα νόμιζε κανείς ότι επρόκειτο για συνάντηση κορυφής μεταξύ των δύο ηγετών των δύο υπερδυνάμεων. Πράγματι, οι φωτογραφίες της συνάντησης δείχνουν “τη σημασία της συνόδου κορυφής”: δεκάδες αστυνομικοί, τεράστια μέτρα ασφαλείας σε όλη την περιοχή, σειρήνες, φασαρία, ένας αέρας πανικού…

Τα μέσα ενημέρωσης της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης αναφέρθηκαν κυρίως σε δευτερεύουσες πτυχές, όπως οι λεπτομέρειες του πρωτοκόλλου, τα δώρα που προσφέρθηκαν και οι πίνακες στους τοίχους της αίθουσας.

Οι εκπρόσωποι των δύο ηγετών εξέδωσαν δελτία Τύπου με τα οποία ενημέρωσαν το κοινό για το περιεχόμενο της συνάντησης. Ο Πρόεδρος Ερντογάν επέμεινε στην ανάγκη για ένα νέο Σύνταγμα, μίλησε για τις συνέπειες των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών και για την οικονομική κατάσταση”, σύμφωνα με τον κ. Τσελίκ του ΑΚΡ. Από την πλευρά του, ο κ. Γιουτσελ του CHP έδωσε πολλές περισσότερες λεπτομέρειες: ”Η συνέχιση του διαλόγου, η απαίτηση για αυξήσεις στους μισθούς των συνταξιούχων και των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ο διορισμός διαχειριστών στη θέση των εκλεγμένων δημάρχων, αρκετές υποθέσεις εναντίον αντιπάλων που βρίσκονται σε δίκη, η υποχρέωση να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο… κλπ.”.

Ο Ερντογάν αρκέστηκε να ακούσει τα αιτήματα της αντιπολίτευσης. Ένας “διάλογος κωφών”, σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν θέλει να αλλάξει την ατμόσφαιρα μετά την εκλογική του ήττα”, λέει ο Έρμε Κονγκαρ, επικεφαλής αρθρογράφος της εφημερίδας Cumhuriyet.

Μόνο ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, πρόεδρος του MHP (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, ακροδεξιά, 50 βουλευτές), του μοναδικού κοινοβουλευτικού συμμάχου της κυβέρνησης, φαίνεται να είναι δυσαρεστημένος από αυτή τη συνάντηση. Κινδυνεύει να αποκλειστεί από το Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο, τη συμμαχία της οποίας ηγείται ο Ερντογάν.

Δεδομένου ότι το ΑΚΡ δεν είναι πλέον το κορυφαίο πολιτικό κόμμα της χώρας, δύο λέξεις βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: Détente και Normalisation. Στόχος είναι να μπει τέλος στην πολιτική πόλωση και να οικοδομηθούν κανονικές σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Όμως ο Ερντογάν είχε ήδη δηλώσει ότι η εκλογική νίκη της αντιπολίτευσης δεν είχε κανένα νόημα: “Υπάρχει μόνο μία εξουσία στην Τουρκία και αυτή είναι η κυβέρνηση του Παλατιού”. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι το κόμμα του χάνει όλο και περισσότερη υποστήριξη και θέλει να ανακτήσει το κύρος και την εξουσία του.

Η επίσημη τουρκική αντιπολίτευση, που εκπροσωπείται από το CHP, το ιδρυτικό κόμμα της Κεμαλικής Δημοκρατίας το 1923, είναι ένα κόμμα με 6 αρχές: Εθνικιστική, Λαϊκή, Επαναστατική, Στατιστική, Ρεπουμπλικανική και Λαϊκή. Αρκετό πρόγραμμα! Ή όπως λέμε στα τουρκικά: “Παζάρι της Τετάρτης”.

Το CHP δεν διαφωνεί με τον Ερντογάν σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το Κουρδικό και το Αρμενικό πρόβλημα, η διεθνής πολιτική, η οικονομία της αγοράς, η πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας… και ούτω καθεξής. Τα δύο κόμματα συγκρούονται κυρίως σε δύο θέματα: τον Ατατούρκ και την κοσμικότητα.

Το CHP, παρά τις αντιδράσεις της βάσης του, πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να έχει καλές σχέσεις με τον Ερντογάν και να μην προκαλεί την κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό αποκλείει κάθε συνεργασία με τους Κούρδους (το τρίτο κόμμα στη Βουλή) και την ανεξάρτητη αριστερά και δεν εγκρίνει τις διαδηλώσεις στους δρόμους. Σύμφωνα με το CHP, η αποκλιμάκωση και η εξομάλυνση σημαίνουν αποδοχή των αντιδημοκρατικών, παράνομων και παράνομων πολιτικών του Ερντογάν.

Ένας από τους κύριους λόγους της 22χρονης πολιτικής κυριαρχίας του Ερντογάν είναι η παθητική πολιτική του CHP, το οποίο αξίζει τον τίτλο της αντιπολίτευσης της “Αυτού Μεγαλειότητας”, σχολιάζει καθηγητής Πολιτικών Επιστημών εξόριστος στη Γερμανία.